UK Labour Party Conference ၌ မေ၀ႏွင္းပြင့္သုန္ ေျပာေသာ ျမန္မာျပည္ေရးရာ အေႀကာင္း။

ေခြးျခေသၤ့

.

ျခေသၤ့ဆိုလွ်င္၊ ေတာဘုရင္မို႔၊
လည္မွ်င္ဆံဖြား၊ ဖားလ်ားလ်ားႏွင့္၊
သားေကာင္အေပါင္း၊ ခေညာင္းရြံ႕ေၾကာက္၊
ေလးစားေလာက္သည့္၊ သတၱိႏွင့္မာန္၊
ျခေသၤ့ဟန္ျဖင့္၊ တဝင့္ဝင့္မို႔၊
ရဲရင့္ျခင္းအတြက္၊ စံတင္တယ္။

ေခြးဆိုလည္းေခြး၊
အယ္လ္ေဇးရွင္း၊ အင္းေခြး ဗမာေခြး၊
ဘာေခြးျဖစ္ျဖစ္၊ ေခြးအစစ္မို႔၊
ေခြးျဖစ္ရတာ၊ ဂုဏ္ရွိပါတယ္
သစၥာေစာင့္တတ္၊ ဗီဇဓာတ္ေၾကာင့္
မွတ္ေက်ာက္တင္လို႔ရႏိုင္မယ္။

ျခေသၤ့မစစ္၊ ေခြးမစစ္နဲ႔၊
ဇာစ္ျမစ္မမွန္၊ လည္ဆံမဖြာ၊
မာန္ပါပါဟိန္းေဟာက္ေပမယ့္
ရြံ႕ေလာက္စရာ၊ ဟန္မပါဟန္မျပည့္
မာန္ဗလာ မာန္မရွိလို႔ …
“သတၲိ” “သစၥာ” ဘယ္အရာမွစံမဝင္
သဏၭာန္ဆင္႐ံုေလးနဲ႔
ေသြးျကြလို႔ေျမာက္ေပမယ့္
(တကယ္ေတာ့ …)
ေခြးဘဝေလာက္ဂုဏ္မရွိ။

ေမာင္စိန္ဝင္း(ပုတီးကုန္း)

ပန္းသီးေပးတဲ့ေကာင္မေလး(by Herman Rosenblat)

"ကၽြန္ေတာ့္ကံၾကမၼာက ကၽြန္ေတာ့္ကို အေသစီရင္ဖို ့ျပဌာန္းခဲ့ျပီးသား။ ေမလ ၁၀ရက္ေန ့(၁၉၄၅) နံနက္ ၁၀ နာရီမွာ ဓာတ္ေငြ ့လႊတ္ထားတဲ့ အခန္းထဲမွာ အသတ္ခံရမယ့္ စာရင္းထဲမွာ ကၽြန္ေတာ္ပါတယ္။ ေျခာက္ျခားဖို ့ေကာင္းေအာင္တိတ္ဆိတ္ေနတဲ့ မနက္ေစာေစာအာရုဏ္ဦးမွာ ကၽြန္ေတာ္ေသဖို ့ျပင္ဆင္ခဲ့ရတယ္။ ဟိုအရင္က ေသမင္းက ကၽြန္ေတာ့္ကိုေခၚဖို ့အၾကိမ္ၾကိမ္ ၾကိဳးစားခဲ့ေပမယ့္ ကၽြန္ေတာ္ တစ္နည္းနည္း
နဲ ့လြတ္ေျမာက္ခဲ့တာ ခ်ည္းပဲ။ ဒါေပမယ့္ ဒီတစ္ခါေတာ့ မရေတာ့ဘူး ..."
***** ***** *****
၁၉၄၂ ခုႏွစ္၊ August လ…
ပိုလန္ႏိုင္ငံ ပီေယာ့တိုကို ျမိဳ ့
ေကာင္းကင္တစ္ခုလံုး မဲေမွာင္ေနလို ့…
ပီေယာ့တိုကိုျမိဳ ့ က ဂ်ဴးေတြအားလံုး ေယာက်ာ္းမိ္န္းမ မေရြး၊ ကေလးပါမက်န္ ကြင္းျပင္ၾကီး တစ္ခုထဲကို ေမာင္းအသြင္းခံေနရတယ္။ ကၽြန္ေတာ္တို ့အေျပာင္းေရႊ ့ခံၾကရေတာ့မယ္လို ့လည္း သတင္းေတြၾကားေနရတယ္။ ကၽြန္ေတာ့္ အေဖကေတာ့ ျပြတ္သိပ္ျပီး ေနေနရတဲ့ ကၽြန္ေတာ္တို ့ဂ်ဴးေတြၾကားမွာ ကူးစက္ပ်ံႏွ ့ံလာတဲ့ အျပင္းစား အဖ်ားေရာဂါ
နဲ ့ဆံုးသြားတာ မၾကာေသးပါဘူး။

ကၽြန္ေတာ္တို ့မိသားစု တကြဲတျပားစီ ျဖစ္သြားမွာကို ကၽြန္ေတာ္အရမ္းစိုးရိမ္တယ္ဗ်ာ။ ကၽြန္ေတာ့္ အစ္ကုိၾကီး အစ္ဇစ္ဒို ကေတာ့ ကၽြန္ေတာ့္အသက္ကို ေမးလာရင္ ၁၆ ႏွစ္လို ့ေျပာဖို ့တိုးတိုးတိတ္တိတ္ မွာပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ့္ အရပ္က ကၽြန္ေတာ့္အသက္ ၁၁ ႏွစ္နဲ ့စာရင္္ ေတာ္ေတာ္ေလးရွည္တာမို ့ကၽြန္ေတာ့္ကိုယ္ ကၽြန္ေတာ္ ၁၆ ႏွစ္လို ့ေျပာရင္ ့သူတို ့ယံုၾကလိမ့္မယ္ထင္တာပဲ။ ဒါဆိုရင္ ကၽြန္ေတာ့္ကို အလုပ္လုပ္ႏိုင္တဲ့ အရြယ္လို ့သူတို ့သတ္မွတ္ၾကလိမ့္မယ္။

“ေဒါက္..ေဒါက္..ေဒါက္” ေဟာ..ေျခသံေတြ….
ဘြတ္ဖိနပ္နဲ ့လမ္းခင္းေက်ာက္ ထိမိလို ့ထြက္လာတဲ့ေျခသံေတြ….
နာဇီလက္ေအာက္ခံ SS (Schutztaffel) က စစ္သားတစ္ေယာက္ ကၽြန္ေတာ့္အနားကို ခ်ဥ္းကပ္လာပါတယ္။ သူကၽြန္ေတာ့္ကို ေျခဆံုးေခါင္းဆံုး ေစ့ေစ့စပ္စပ္ၾကည့္ျပီး ကၽြန္ေတာ့္ အသက္ကို ေမးပါတယ္။
ကၽြန္ေတာ္သူ ့ကို ထိတ္ထိတ္လန္ ့လန္ ့နဲ ့ပဲ ျပန္ေျဖလိုက္ပါတယ္။ “၁၆ ႏွစ္”
သူက ကၽြန္ေတာ့္ကို ကၽြန္ေတာ့္ အစ္ကိုသံုးေယာက္အပါအဝင္ တျခားက်န္းမာသန္စြမ္းတဲ့ လူငယ္ေကာင္ေလးေတြ ရပ္ေနၾကတဲ့ ဗယ္ဘက္ကို သြားဖို ညႊန္ျပလိုက္ပါတယ္။

ကၽြန္ေတာ့္အေမကေတာ့ တျခားမိန္းမေတြ၊ ကေလးေတြ၊ သက္ၾကီးရြယ္အိုေတြနဲ ့မက်န္းမာတဲ့သူေတြ ရပ္ေနရတဲ့ ညာဘက္ျခမ္းကို သြားရပါတယ္။ ဒါနဲ ့ဘာေၾကာင့္လဲဆိုတာ ကၽြန္ေတာ္သိခ်င္လုိ ့ကၽြန္ေတာ့္အစ္ကို အစ္ဇီဒိုကို တိုးတိုးေလးေမးလိုက္ပါတယ္။ အစ္ကိုက ျပန္မေျဖပါဘူး။ ကၽြန္ေတာ္ အေမ့ ဆီကိုေျပးသြားျပီးေတာ့
အေမနဲ ့အတူေနခ်င္တဲ့အေၾကာင္းေျပာလိုက္တယ္။ အေမက ခပ္ျပတ္ျပတ္ပဲ ျငင္းပါတယ္။ “ဟာ…ငါ့ကို ဘာမွအဓိပါၸယ္ မရွိတာေတြ လာေျပာမေနနဲ ့။ နင့္အစ္ကိုေတြ ရွိတဲ့ေနရာကိုသြားစမ္း”။ အေမ ကၽြန္ေတာ့္ကို တစ္ခါမွ အဲဒီလိုမ်ိဳး ၾကမ္းၾကမ္းတမ္းတမ္းမဆူဘူးေသးပါဘူး။ ဒါေပမယ့္ ကၽြန္ေတာ့္ကို စိုးရိမ္စိတ္နဲ ့ အေမ အကာအကြယ္ေပးလိုက္တာပဲ ဆိုတာကို ကၽြန္ေတာ္နားလည္ခဲ့ပါတယ္။ အေမက ကၽြန္ေတာ့္ကိုအရမ္းခ်စ္ေတာ့ ေဒါသထြက္ဟန္ေဆာင္ျပီး ေျပာခဲ့တာပါ။ အဲဒီ့ အခ်ိန္ဟာ ကၽြန္ေတာ္ အေမ့ကို ေနာက္ဆံုးေတြ ့လိုက္ရတဲ့ အခ်ိန္ေပါ့။

ကၽြန္ေတာ္တို ့ကို ကၽြဲေတြႏြားေတြ တင္တဲ့ကားနဲ ့ေခၚသြားျပီးေတာ့ ဂ်ာမနီကို ပို ့လိုက္ပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္တို ့လူေတြအရမ္း ျပြတ္သိပ္ေနတဲ့ ဘူးခန္ ့ဝဲ(လ္)(ဒ္) (Buchenwald) ငရဲခန္း ကိုေရာက္သြားပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္တို ့ကို Uniform ထုတ္ေပးျပီး ကိုယ္ပိုင္နံပါတ္ တစ္ခုစီလည္းေပးပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ့္ အစ္ကိုေတြကို ကၽြန္ေတာ္ ေျပာလိုက္ပါတယ္။ “ငါ့ကုိ ဟာမန္ လို ့မေခၚနဲ ့ေတာ့။ 94983 လုိ ့ပဲေခၚၾကေတာ့”။ ကၽြန္ေတာ္ အက်ဥ္းစခန္းထဲက မီးသျဂၤဳ ိလ္ရံုမွာ လူေသအေလာင္းေတြကို လက္လွည့္ေလွကား ေပၚတင္ေပးရတဲ့ အလုပ္ကိုလုပ္ရပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္လည္း လူေသအေလာင္းေတြနဲ ့ဘာထူးေသးလို ့လဲ။ ကၽြန္ေတာ့္ကိုယ္ ကၽြန္ေတာ္ ေသဆံုးသြားသလို ခံစားရတယ္။ ေၾသာ္…ကၽြန္ေတာ့္ဘဝကလည္း အသက္မရွိတဲ့ နံပါတ္တစ္ခုသာ။

ကၽြန္ေတာ့္အစ္ကိုနဲ ့ကၽြန္ေတာ့္ကို ဘူခန္ ့ဝဲ(လ္)(ဒ္) အက်ဥ္းစခန္း ရဲ ့ ဘာလင္ျမိဳ ့နားက အက်ဥ္းစခန္းခြဲတစ္ခု (Schlieben) ကို ပို ့လိုက္ပါတယ္။ တစ္မနက္မွာေတာ့ အေမ ့ ရဲ ့အသံကို ကၽြန္ေတာ္ ၾကားေယာင္မိတယ္ဗ်ာ။ “သား အတြက္ ေမေမ နတ္မိမယ္ တစ္ပါး လႊတ္လိုက္တယ္” တဲ့။ ေပ်ာ့ေပ်ာင္းညင္သာစြာ ကၽြန္္ေတာ့္ကို ေျပာလိုက္တဲ့အေမ့ ရဲ ့အသံကို ကၽြန္္္ေတာ္ေသေသခ်ာခ်ာကို ၾကားလိုက္ရတယ္ဗ်ာ။

ေနာက္ေတာ့ကၽြန္ေတာ္ ႏိုးလာပါတယ္။ ေၾသာ္…ငါ အိပ္မက္ မက္ေနတာပါလား။ နတ္မိမယ္ေလး လႊတ္လိုက္မယ္တဲ့။ အရမ္းလွတဲ့ အိပ္မက္ေလးပဲ။ ဒါေပမယ့္ ဒီလိုေနရာမ်ိဳးမွာ နတ္မိမယ္ ေတာ့ ဘယ္လုိမွမရွိႏိုင္ဘူး။ ဝန္နဲ ့အားနဲ ့မမွ်တဲ့အလုပ္၊ ဆာေလာင္မြတ္သိပ္မွဳနဲ ့ အေၾကာက္တရားေတြပဲ ဒီေနရာမွာ ရွိတယ္။

ရက္အနည္းငယ္ အၾကာမွာေတာ့ ကၽြန္ေတာ္ အက်ဥ္းစခန္း ထဲမွာ တစ္ေယာက္တည္း ေလွ်ာက္သြားရင္းနဲ ့အက်ဥ္းသားတန္းလ်ားေတြရဲ ့ေနာက္၊ အေစာင့္ေတြအလြယ္တကူမျမင္ႏိုင္တဲ့ သံဆူးၾကိဳးေတြကာထားတဲ့ ျခံဝင္းအနီး ကို ေရာက္သြားပါတယ္။ ျခံစည္းရိုးရဲ ့အျခားတစ္ဘက္မွာ ဆံပင္ေကာက္ေကာက္နဲ ့ေကာင္မေလးတစ္ေယာက္ရွိေနတာကို ကၽြန္ေတာ္သတိထားမိပါတယ္။ သူက သူ ့ရဲ ့ကိုယ္တစ္ဝက္ကို သစ္ပင္တပင္နဲ ့ကြယ္ထားပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္ တစ္ခ်က္ မ်က္ေစ့ ကစားျပီး ပတ္ဝန္းက်င္မွာ ကၽြန္ေတာ့္ကို ျမင္ႏိုင္တဲ့သူရွိမရွိ အကဲခတ္လိုက္ပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ့္ကို တျခားျမင္ႏိုင္တဲ့သူ မရွိႏိုင္တာေသခ်ာတာနဲ ့ သူ ့ကို ကၽြန္ေတာ္ ဂ်ာမန္လို တိုးတိုးေလး စားစရာတစ္ခု ရွိမရွိ ေမးလုိက္ပါတယ္။ သူက ကၽြန္ေတာ္ေျပာတာကို နားမလည္ပါဘူး။ ကၽြန္ေတာ္ ျခံစည္းရိုးနားကို နည္းနည္း ထပ္တိုးသြားျပီးေတာ့ ပိုလန္လို ထပ္ေမးလိုက္ပါတယ္။ သူ ေရွ ့ကို တစ္လွမ္းတိုးလာပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္ဟာ ပိန္ခ်ံဳးေနျပီး ေျခေထာက္မွာလည္း အဝတ္စုတ္ေတြနဲ ့ပတ္ထားပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ေကာင္မေလးၾကည့္ရတာ ရြံ ့တြန္ ့တြန္ ့ျဖစ္ေနပံု မရပါဘူး။
သူ ့ရဲ ့မ်က္လံုးေတြထဲမွာ ကၽြန္ေတာ္ အသက္ဓာတ္တစ္မ်ိဳးကို ေတြ ့ရပါတယ္။ သူက သူ ့ရဲ ့ သိုးေမြး အကၤ် ီထဲကေန ပန္းသီးတစ္လံုးကို ဆြဲထုတ္လိုက္ျပီး ျခံစည္းရိုးေပၚကို ေက်ာ္ပစ္ေပးပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္ အဲဒီ့ပန္းသီးကို ဖမ္းလိုက္ျပီး အေဝးကို ခ်က္ျခင္း ေျပးထြက္ခဲ့ပါတယ္။ သူမရဲ ့အသံေဖ်ာ့ေဖ်ာ့ ေလးကို လည္းကၽြန္ေတာ္ၾကားလိုက္ရပါတယ္။ မနက္ဖန္လည္း လာခဲ့မယ္တဲ့။

ဒါေပမယ့္ ကၽြန္ေတာ္ကေတာ့ သူျပန္လာလိမ့္မယ္လို ့မထင္ပါဘူး။ အရမ္းအႏၱရာယ္မ်ားတယ္ေလ။ ဒါေပမယ့္ ေနာက္တစ္ရက္ အဲလိုအခ်ိန္မွာ အဲဒီ့ေနရာကို ကၽြန္ေတာ္မသြားပဲ မေနႏိုင္ဘူးဗ်ာ။ ကၽြန္ေတာ္ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္တဝက္၊ စိုးရိမ္စိတ္ တဝက္
နဲ ့သြားခဲ့ပါတယ္။ သူရွိေနပါတယ္။ မေန ့က ေကာင္မေလး။ သူ သစ္ပင္ေနာက္ကြယ္ကေန ထြက္လာျပီးေတာ့ မေန ့ကလိုပဲ တစ္စံုတစ္ခုကို ျခံစည္းရိုးေပၚေက်ာ္ျပီး ပစ္လိုက္ပါတယ္။ ဒီတစ္ခါေတာ့ ေပါင္မုန္.။ ေပါင္မုန္ ့တစ္တံုးကိုထုပ္ျပီး ေက်ာက္တံုးတစ္တံုးနဲ ့တြဲခ်ည္ျပီး ပစ္လိုက္တာ။ ကၽြန္ေတာ္ သူ ့ကို အရမ္းပဲေက်းဇူးတင္မိပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္ ေပါင္မုန္ ့ကို ဆာေလာင္မြတ္သိပ္စြာ စားရင္းကေန ေပါင္မုန္ ့က ကၽြန္ေတာ့္ အစ္ကိုေတြနဲ ့ေဝစားလို ့ရေလာက္ေအာင္ ၾကီးရင္ ေကာင္းမယ္
လို ့ေတြးမိပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္ ေကာင္မေလးကို ၾကည့္လိုက္ေတာ့ မရွိေတာ့ပါဘူး။

ကၽြန္္္္္ေတာ္ေန ့တိုင္းေန ့တိုင္း အခ်ိန္က်တာနဲ ့ျခံစည္းရိုးနားက အဲဒီ့ေနရာကို အျမဲသြားပါတယ္။ေကာင္မေလးကလည္း ကၽြန္္ေတာ့္အတြက္ စားစရာတစ္ခုခုယူလာျပီး အဲဒီ့ေနရာကို မပ်က္မကြက္ လာရွာပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ကၽြန္ေတာ္တို ့စကားမေျပာရဲ ၾကပါဘူး။ ၾကာၾကာလည္း မေနရဲ ၾကပါဘူး။ အဖမ္းခံရရင္ ကၽြန္ေတာ္တို ့ႏွစ္ေယာက္လံုးအတြက္ အသက္အႏ ၱရာယ္ရွိပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္ ေကာင္မေလးရဲ ့အေၾကာင္းကို ဘာမွမသိပါဘူး။ သူဟာ ၾကင္နာတတ္တဲ့ေကာင္မေလးတစ္ေယာက္။ ျပီးေတာ့ ပိုလန္စကားကို နားလည္ပံုရတယ္။ ကၽြန္ေတာ္ဒီေလာက္ပဲ သိပါတယ္။ သူ ့နာမည္ဘယ္သူလဲ? ကၽြန္ေတာ့္အတြက္ သူ ဘာေၾကာင့္ ဒီေလာက္စြန္ ့စားသလဲ? အခုလို ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ေတြ ကင္းမဲ့ေနတဲ့ အခ်ိန္မွာ သူက ျခံစည္းရိုး ဟိုဘက္ျခမ္းကေနျပီးေတာ့ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္နဲ ့စားစရာေပါင္မုန္ ့ေတြ ပန္းသီးေတြကို ေပးပါတယ္။

ခုနစ္လေလာက္ၾကာေတာ့ ကၽြန္ေတာ္တို ့ညီအစ္ကိုေတြနဲ ့တျခားလူေတြကို ေက်ာက္မီးေသြးတင္တဲ့ကားေပၚ စုျပံဳတင္ျပီး ခ်က္ကိုစလိုဗက္ကီးယားႏိုင္ငံမွာ ရွိတဲ့ တီရီဆန္စတပ္ camp ကို ပို ့လိုက္ပါတယ္။ မသြားခင္ တစ္ရက္မွာ ေကာင္မေလးကို ေနာက္ေန ့ေတ ြမလာေတာ့ဖို ့နဲ ့ကၽြန္ေတာ္တို ့သြားရေတာ့မယ့္ အေၾကာင္းကို ေျပာလိုက္ပါတယ္။ ျပီးေတာ့ ကၽြန္ေတာ့္ကို ပန္းသီးေတြေပးတဲ့ အမည္မသိ ေကာင္မေလးကို ကၽြန္ေတာ္ ႏွဳတ္လည္းမဆက္၊ ေနာက္လည္း ျပန္လွည့္မၾကည့္ပဲနဲ ့ကၽြန္ေတာ့္ေနရာဆီကုိ ဦးတည္ျပီး လွည့္ထြက္လာခဲ့ပါတယ္။

ကၽြန္ေတာ္တို တီရီဆန္စတပ္ camp မွာ ၃လ ေနခဲ့ရပါတယ္။ စစ္ၾကီးရဲ ့အရွိန္ဟာ ေလ်ာ့က်လာျပီး မဟာမိတ္တပ္ေတြလည္း ေရာက္လာခါလည္းနီးပါျပီ။ ဒါေပမယ့္ ကၽြန္ေတာ့္ကံၾကမၼာက ကၽြန္ေတာ့္ကို အေသစီရင္ဖို ့ျပဌာန္းခဲ့ျပီးသား။ ေမလ ၁၀ရက္ေန ့(၁၉၄၅) နံနက္ ၁၀ နာရီမွာ ဓာတ္ေငြ ့လႊတ္ထားတဲ့ အခန္းထဲမွာ အသတ္ခံရမယ့္ စာရင္းထဲမွာ ကၽြန္ေတာ္ပါတယ္။ ေျခာက္ျခားဖို ့ေကာင္းေအာင္တိတ္ဆိတ္ေနတဲ့ မနက္ေစာေစာအာရုဏ္ဦးမွာ ကၽြန္ေတာ္ေသဖို ့ျပင္ဆင္ခဲ့ရတယ္။ ဟိုအရင္က ေသမင္းက ကၽြန္ေတာ့္ကိုေခၚဖို ့အၾကိမ္ၾကိမ္ ၾကိဳးစားခဲ့ေပမယ့္ ကၽြန္ေတာ္ တစ္နည္းနည္းနဲ ့လြတ္ေျမာက္ခဲ့တာ ခ်ည္းပဲ။ ဒါေပမယ့္ ဒီတစ္ခါေတာ့ မရေတာ့ဘူး။ ကၽြန္ေတာ္ အေဖနဲ ့အေမ့အေၾကာင္းေတြးလိုက္တယ္။ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ ကၽြန္ေတာ္ သူတို ့နဲ ့ျပန္ဆံုစည္းရေတာ့မယ္။ မနက္ ၈နာရီမွာ ကၽြန္ေတာ္ ဆူဆူညံညံ အသံေတြၾကားလိုက္ရျပီး လူေတြဟိုေျပးဒီေျပးနဲ ့အက်ဥ္းစခန္းတစ္ခုလံုး ရုတ္ရုတ္သဲသဲျဖစ္ေနတာ ေတြ ့လိုက္ရတယ္။ ကၽြန္ေတာ့္ အစ္ကိုေတြေနာက္ကို ကၽြန္ေတာ္ေျပးလိုက္သြားတယ္။ ရုရွားတပ္ေတြက ကၽြန္ေတာ္တို ့ကိုလႊတ္ေပးလိုက္ျပီတဲ့။

ဂိတ္တံခါးက ပြင့္ေနျပီ။ လူေတြလည္း ေျပးလႊားေနၾကတယ္။ ကၽြန္ေတာ္လည္း သူတို ့နဲ ့အတူတူ လိုက္ေျပးတာေပါ့။

အံံ့ၾသစရာ ေတာ့ေကာင္းတယ္ဗ်ာ။ ကၽြန္ေတာ္တို ့ညီအစ္ကိုတေတြ အားလံုး ငရဲခန္းၾကီးထဲမွာ တစ္ေယာက္မွ မေသပဲ အသက္ရွင္က်န္ရစ္ခဲ့ၾကတယ္။ ဘာေၾကာင့္လဲေတာ့ မသိဘူး။ ကၽြန္ေတာ္သိတာကေတာ့ ကၽြန္ေတာ္ေသကံမေရာက္ သက္မေပ်ာက္ပဲ က်န္ရစ္ခဲ့ရတဲ့ အဓိက အေၾကာင္းရင္းဟာ ပန္းသီးေပးတဲ့ ေကာင္မေလးေၾကာင့္။ အနိဌာရံုေတြ ၾကီးစိုးေနတဲ့ေနရာမွာ ကၽြန္ေတာ့္နတ္သမီးေလးက ကၽြန္ေတာ့္ကိုကယ္ခဲ့တယ္။ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္လံုးဝမရွိတဲ့ ေနရာမွာ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ေတြ ေပးခဲ့တယ္။ အိပ္မက္ထဲမွာ ကၽြန္ေတာ့္အေမ ကၽြန္ေတာ့္ကို ကတိေပးခဲ့သလိုပဲ ကၽြန္ေတာ့္ဆီကုိ နတ္မိမယ္ေလးတစ္ပါး လာေရာက္ျပီး ကၽြန္ေတာ့္အတြက္ ေန ့စဥ္ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ ေလးေတြ ေပးခဲ့တယ္။

ေနာက္ဆံုးမွာေတာ့ ကၽြန္ေတာ္ ဂ်ဴးအဖြဲ ့အစည္းေတြရဲ ့အေထာက္အပံ့နဲ ့ အဂၤလန္ကို သြားခဲ့တယ္။ ကၽြန္ေတာ့္လိုပဲ အစုလိုက္အျပံဳလိုက္ အသတ္ခံ ရမွဳကေန အသက္မေသပဲ လြတ္ေျမာက္လာခဲ့တဲ့ သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ ့အေဆာင္တစ္ခုမွာ အတူတူေနျပီး အီလက္ထေရာနစ္ ပညာကို သင္ယူခဲ့ပါတယ္။ ေနာက္ေတာ့ ကၽြန္ေတာ့္အစ္ကို Sam ေရာက္ႏွင့္ေနျပီ ျဖစ္တဲ့ အေမရိကန္ကို ကၽြန္ေတာ္လိုက္သြားတယ္။ ကိုရီးယား စစ္ပြဲကာလမွာ အေမရိကန္ စစ္တပ္မွာ ကၽြန္ေတာ္ ဝင္အမွဳထမ္းခဲ့ျပီး New York ကို ျပန္လာခဲ့ပါတယ္။ 1975 ၾသဂုတ္ လမွာေတာ့ ကၽြန္ေတာ္ အီလက္ထရြန္းနစ္ စက္ပစၥည္းျပင္ဆိုင္ကို ဖြင့္ခဲ့ပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္ အေျခက်စ ျပဳလာပါျပီ။

တစ္ရက္မွာေတာ့ ကၽြန္ေတာ္ အဂၤလန္တုန္းက သိခဲ့တဲ့ သူငယ္ခ်င္း Sid ကဖုန္းဆက္ပါတယ္။

“ငါေကာင္မေလးတစ္ေယာက္နဲ ့date လုပ္ထားတယ္။ သူ ့မွာလည္းသူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္ရိွတယ္။ ငါတုိ ့ double date လုပ္ရေအာင္”

Blind date…အျပင္မွာ လူခ်င္းမေတြ ့ဖူးေသးပဲ ခ်ိန္းေတြ ့ၾကမွာ။ ကၽြန္ေတာ္ဒါမ်ိဳးကို စိတ္မဝင္စားဘူး။ ဒါေပမယ့္ ကၽြန္ေတာ့္ သူငယ္ခ်င္းက အတင္းနားပူတာ နဲ ့ ကၽြန္ေတာ္လက္ခံလိုက္တယ္။ ရက္အနည္းငယ္ ၾကာေတာ့ ကၽြန္ေတာ္တို ့ေကာင္မေလးေတြနဲ ့ေတြ ့ဖို ့ Bronx ကိုသြားၾကတယ္။ Blind date ဆိုေပမယ့္ မဆိုးဘူးဗ်ာ။ ကၽြန္ေတာ္နဲ ့တြဲရတဲ့ ေကာင္မေလး ရိုမာ က Bronx ေဆးရံုက Nurse. သူက ၾကင္နာတတ္ျပီး စမတ္လည္း က်တယ္။ လွလည္း လွတယ္ဗ်ာ။ သူ ့ဆံႏြယ္ အညိဳေရာင္ေလးကိုေကာက္ထားတယ္။ သူ ့မ်က္လံုးေတြကလည္း အသက္ဝင္ေတာက္ပလို ့။

ကၽြန္ေတာ္တို ့ေလးေယာက္ Coney ကၽြန္း ကို ေမာင္းသြားၾကတယ္။ ရိုမာက ေဖာ္ေရြပ်ဴငွာျပီး ေျပာလို ့ဆိုလို ့ေကာင္းတယ္ဗ်ာ။ ခင္မင္ရင္းႏွီး သြားျပီးေတာ့ လူစိမ္းဆိုျပီး သတိထားေနရတာေတြ ေပ်ာက္သြားတယ္နဲ ့တူပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္တို ့ႏွစ္ေယာက္ သူငယ္ခ်င္း စံုတြဲကို ဦးစားေပးတဲ့ အေနနဲ ့ အတၱလႏၱိတ္ ပင္လယ္ေလကို ရွဴရင္း ကမ္းေျခ ပ်ဥ္ခင္းလမ္းတစ္ေလွ်ာက္ လမ္းေလွ်ာက္ထြက္ၾကပါတယ္။ ျပီးေတာ့ ကမ္းစပ္မွာ ညစာစားၾကပါတယ္။ ဒီေလာက္ ေပ်ာ္စရာ ေကာင္းတဲ့ည ကၽြန္ေတာ့္ ဘဝမွာ မရွိေသးဘူးဗ်ာ။

ကၽြန္ေတာ္တို ့Sid ရဲ ့ကားဆီကို ျပန္ၾကပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္နဲ ရိုမာ က ေနာက္ခံုမွာ အတူတူ ထုိင္ၾကပါတယ္။ စစ္အတြင္းမွာ အသက္ရွင္က်န္ရစ္ခဲ့တဲ့ သူေတြ မို ့ ကၽြန္ေတာ္တို ့မွာ ေျပာစရာေတြ အမ်ားၾကီး ရွိေနပါတယ္။ သူက အဲဒီ့ အေၾကာင္းကို စလိုက္ပါတယ္။

“စစ္ျဖစ္ေနတုန္းက ရွင္ဘယ္မွာလဲ” သူက တိုးတုိးေလးေမးပါတယ္။
“အက်ဥ္းစခန္းမွာ” ကၽြန္ေတာ္ နာၾကည္းစြာ ေျဖလိုက္ပါတယ္။ အတိတ္က ဒဏ္ရာဒဏ္ခ်က္ ေတြက အခုထိ စိတ္ထဲမွာ ရွိေနတုန္းပဲ။ ကၽြန္ေတာ္ ဘယ္ေလာက္ပဲ ေမ့ဖို ့ၾကိဳးစားၾကိဳးစား ေမ့လို ့ကို မရဘူးဗ်ာ။
သူက ေခါင္းေလး အသာညိမ့္လိုက္ပါတယ္။
“ကၽြန္မတို ့မိသားစုကေတာ့ ဂ်ာမနီက ျခံတစ္ခုထဲ မွာ ပုန္းေနရတယ္။ ဘာလင္နဲ ့သိပ္မေဝးဘူး။”
သူက ဆက္ေျပာပါတယ္။ “ကၽြန္မတို ့ျခံနားမွာ အက်ဥ္းစခန္း တစ္ခုရွိတယ္။ အဲဒီ့ အက်ဥ္းစခန္းမွာေကာင္ေလး တစ္ေယာက္ရွိတယ္။ ကၽြန္မ သူ ့ကို ေန ့တိုင္း ပန္းသီးတို ့ေပါင္မုန္ ့တို ့သြားသြားေပးတယ္။”

ဟာ…ၾကည့္စမ္း။တုိက္ဆုိင္လိုက္တာ။ ကၽြန္ေတာ့္အျဖစ္နဲ ့တူလိုက္တာ။ သူ ကၽြန္ေတာ့္လို တျခားေကာင္ေလး တစ္ေယာက္ကို ကူညီခဲ့တာပဲ။ “အဲဒီ့ ေကာင္ေလးရဲ ့ပံုစံက ဘယ္လိုလဲ”ကၽြန္ေတာ္ေမးလိုက္ပါတယ္။
အရပ္ရွည္ရွည္ ပိန္ပိန္နဲ ့။ လူက အရိုးေပၚအေရတင္။ သူ ့ၾကည့္ရတာ အျမဲ ဆာေလာင္ေနပံုရတယ္။ ကၽြန္မ ေျခာက္လလံုးလံုး သူ ့ဆီေန ့တိုင္းသြားျပီး ပန္းသီးတို ့ေပါင္မုန္ ့တို ့ေပးခဲ့တယ္။”

ကၽြန္ေတာ္ အရမ္းကို စိတ္လွဳပ္ရွားသြားပါတယ္။ ၾကားရတာေတြ ကို ယံုေတာင္မယံုခ်င္ဘူးဗ်ာ။ “တစ္ရက္မွာ အဲဒီ့ ေကာင္ေလးက သူ Schlieben ကေန သြားရေတာ့မွာမို ့ေနာက္ေန ့ေတြ မလာေတာ့ဖို ့မေျပာဘူးလား” “အင္း၊ ေျပာတယ္” ရိုမာက ကၽြန္ေတာ့္ကို အံ့ၾသစြာ ၾကည့္ရင္း ေျဖလိုက္ပါတယ္။

“အဲဒါ ကိုယ္ပဲေပါ့” ကၽြန္ေတာ္ အရမ္း စိတ္လွဳပ္ရွားသြားျပီး ေပ်ာ္လည္း ေပ်ာ္ေနပါတယ္။ အျဖစ္အပ်က္က တိုက္ဆိုင္လြန္းတာမို ့ကၽြန္ေတာ္ ယံုေတာင္ မယံုႏိုင္ဘူးဗ်ာ။ ကၽြန္ေတာ့္ နတ္မိမယ္ေလး ရိုမာ ကို ကၽြန္ေတာ္ လက္လႊတ္မခံႏုိင္ေတာ့ပါဘူး။ ကၽြန္ေတာ္ ကားထဲမွာပဲ ရိုမာကို ခ်စ္ေရးဆိုလိုက္ပါတယ္။ ေနာက္ထပ္ အခ်ိန္ေတြ မေစာင့္ႏုိင္ေတာ့ဘူးဗ်ာ။

“ရွင္ ရူးေနျပီ” ရိုမာက ေျပာပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ေနာက္အပတ္မွာ သူ ့ရဲ ့မိဘေတြနဲ ့အတူတူ ညစာ လာစားဖို ့ကၽြန္ေတာ့္ကို ဖိတ္ပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္ ရိုမာ အေၾကာင္းကို သိစရာေတြ အမ်ားၾကီး က်န္ပါေသးတယ္။ ဒါေပမယ့္ အေရးအၾကီးဆံုး အခ်က္ေတြကို ေတာ့ သိထားပါတယ္။ အၾကပ္အတည္းထဲမွာ သစၥာရွိမွဳေတြ၊ အႏြံအတာခံတတ္မွဳေတြ၊ၾကင္နာတတ္မွဳေတြ။ အရမ္းကို ဆိုးဝါးတဲ့ အေျခအေနမွာေတာင္ သူဟာ လေပါင္းမ်ားစြာ မပ်က္မကြက္ ျခံစည္းရိုးနားကို ေန ့တိုင္းလာျပီး ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ေတြ ေပးခဲ့ပါတယ္။ အခု ကၽြန္ေတာ္ သူ ့ကို ျပန္ေတြ ့ေနရပါျပီ။ ကၽြန္ေတာ္ သူ ့ကို လက္လႊတ္ဆံုးရွံဳး မခံႏိုင္ပါဘူး။ ညစာ အတူတူစားၾကတဲ့ ေန ့မွာ သူ ကၽြန္ေတာ့္ အခ်စ္ကို လက္ခံခဲ့ပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္ ကလည္း စကားတည္ပါတယ္။ လက္ထပ္သက္တမ္း ႏွစ္ ၅၀ ျပည့္ျပီး သားသမီးႏွစ္ေယာက္နဲ ့ေျမးသံုးေယာက္ ရတဲ့ အထိ ကၽြန္ေတာ္ သူ ့ကို ကၽြန္ေတာ့္ ရင္ခြင္နဲ ့ေဝးရာ ကို တစ္ရက္ေတာင္မွ ထြက္ခြာသြားခြင့္မျပဳခဲ့ဘူးေလ။ ။

Herman Rosenblat ရဲ ့ "The Girl with the Apple" ကို ခံစားျပန္ဆိုပါသည္။

ၿမန္မာတုိ႕အတြက္ သုတ ရသ စာေပေဟာေၿပာပြဲ

ပဲခူးျမဳိ ့တြင္ အရက္မူးေနေသာ စစ္သားမ်ားႏွင့္ ရန္ျဖစ္၍ ေသနတ္ျဖင့္ အခ်က္ေပါင္းမ်ားစြာ ပစ္ခတ္မွဳေႀကာင့္ လူငယ္ႏွစ္ဦး ေသဆုံးရ။

စစ္ဗိုလ္ခ်ဳပ္ႏွင့္ ႏိုင္ငံေရးသိုင္းကြက္

ဘိုဘိုေက်ာ္ၿငိမ္း | တနလၤာေန႔၊ ၾသဂုတ္လ ၃၀ ရက္ ၂၀၁၀ ခုႏွစ္ ၁၈ နာရီ ၂၉ မိနစ္


ၾသဂုတ္လ ၂၇ ရက္ေန႔က ျပန္႔ထြက္လာတဲ့ စစ္တပ္အရာရွိၾကီးမ်ား အေျပာင္းအလဲသတင္းဟာ လာမ့ဲေရြးေကာက္ပြဲထက္ အေရးပါတယ္လို႔ သံုးသပ္ရမွာျဖစ္ပါတယ္။ ၁၉၆၂ ႏွစ္ ကတည္းက စစ္အာဏာရွင္ အလႊမ္းမိုးခံရတ့ဲ ႏိုင္ငံျဖစ္ခဲ့ရေတာ့ စစ္တပ္ဟာ အဓိကမ႑ိဳင္ ျဖစ္လာရတယ္။ စစ္တပ္ရဲ႕ အေနအထားနဲ႔ စစ္တပ္ကို ကိုင္တြယ္အုပ္ခ်ဳပ္ရမ့ဲ စစ္ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေတြကို ေရြးခ်ယ္ခန္႔ထားမႈအေပၚ အမ်ားၾကီး မူတည္ေနပါတယ္။

ဘာေၾကာင္လဲဆိုေတာ့ စစ္အာဏာရွင္ေတြအၾကိဳက္ စစ္အာဏာရွင္တည္ၿမဲေရးနဲ႔ ေရရွည္တည္တံ့ခိုင္ၿမဲေရး အတြက္ ေစာင့္ေရွာက္ရမွာက ဒီစစ္တပ္ပဲျဖစ္သလို လိုအပ္လာရင္ တဖန္ အာဏာျပန္သိမ္း ေပးရမွာကလည္း ဒီစစ္တပ္ပဲ ျဖစ္တာေၾကာင့္ပါ။

ဗိုလ္ခ်ဳပ္သန္းေရႊဟာ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေနဝင္း ျပဌာန္းခ့ဲတ့ဲ “စစ္အာဏါရွင္ဋီကာ” ကို ေနာေၾက႐ံုမက ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေနဝင္း မွားခ့ဲတ့ဲ အမွားေတြကိုေရွာင္ဖို႔ သတိရွိခ့ဲတယ္။ အာဏာရွင္ တေယာက္အတြက္ နံပတ္ ၁ အဓိကတာဝန္ဟာ (မိမိ အာဏာတည္ၿမဲေရး) ဆိုတာကို ဗိုလ္ခ်ဳပ္သန္းေရႊတေယာက္ ေကာင္းေကာင္းသိတယ္။

ေမာ္စီတုန္း ေခတ္ကိုျပန္ေလ့လာၾကည့္ရင္ ေမာ္စီတုန္းဟာ တုိင္းျပည္အုပ္ခ်ဳပ္ေရးကို ဝန္ၾကီးခ်ဳပ္ ေခ်ာင္အင္လိုင္းကိုလႊဲထားတယ္ ကြန္ျမဴနစ္ႏိုင္ငံျဖစ္တာေၾကာင့္ ပါတီဥကၠ႒ အေနနဲ႔ ပါတီကိုပဲ ကိုင္ထားတယ္။ ဒါေတာင္ သတိနည္းနည္းေလ်ာ့တာနဲ႔ လ်ဴေရွာက္ခ်ီနဲ႔ တိန္ေခ်ာက္ပိန္တို႔က ပါတီကို ဦးစီးထားလိုက္ ႏိုင္တယ္။

ဒါေၾကာင္ အသိဥာဏ္ႏုတ့ဲ ေက်ာင္းသားလူငယ္ေလးေတြကို ေျမႇာက္ေပးၿပီး “ဌာနခ်ဳပ္ကိုဝိုင္းၾက” ဆိုၿပီး “ယဥ္ေက်းမႈေတာ္လွန္ေရး” ကို ဆင္ႏႊဲခ့ဲရတယ္ အမွန္က ယဥ္ေက်းမႈေတာ္လွန္ေရး ဆိုတာဟာ တကယ္ေတာ့ ေမာ္စီတုန္း ရဲ႕ ပါတီတြင္းအာဏာသိမ္းပြဲကို ထံုးသုတ္ၿပီး အလွျခယ္ျပထားတာပါ။

ယဥ္ေက်းမႈေတာ္လွန္ေရးမွာ ေတာ္လွန္ေရးအတြင္းက ရြပ္ရြပ္ခၽြံခၽြံ တိုက္ခ့ဲၾကတ့ဲ သူရဲေကာင္း ေတာ္လွန္ေရးသမား ရဲေဘာ္ေဟာင္း ေျမာက္ျမားစြာကို ရက္ရက္စက္စက္ ေျခမႈန္း သတ္ပစ္ ခ့ဲတာပဲ။ အာဏာရွင္မွန္ရင္၊ ရက္စက္ဖို႔ ဝန္မေလးရဘူး။ ဟစ္တလာ၊ စတာလင္၊ ပိုေပါ့ (Pol Pot) တို႔ဟာ လူေတြကို သန္းနဲ႔ခ်ီစေတးဖို႔ လက္ရြံ႕ ခဲ့ၾကတာမွ မဟုတ္တာဘဲ။

ထိုနည္းတူ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေနဝင္းသည္လည္းေကာင္း၊ ဗိုလ္ခ်ဳပ္သန္းေရႊသည္လည္းေကာင္း မိမိတို႔၏ အာဏာကို ထိပါးလာလွ်င္ (ပစ္) မိန္႔ေပးရန္ လက္မတြန္႔ခ့ဲၾကပါ။ ဘုရားဒကာ၊ ေက်ာင္းဒကာ အေယာင္ေဆာင္ကာ ဘာသာေရးဦးထိပ္ထား ပံုသဏၭာန္ေဆာင္ေနေသာ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ သန္းေရႊဟာ မိမိအာဏာကို ထိပါးလာေသာအခါ ၂ဝဝ၇ ေရႊဝါေရာင္ ေတာ္လွန္ေရးတြင္ ဘုရားသားေတာ္ ရဟန္းသံဃာျမတ္တို႔ကို ပစ္သတ္ရန္ ဝန္မေလးခ့ဲသလုိ ပခုကၠဴတြင္ သံဃာ ေတာ္တခ်ဳိ႕ကို တိုင္တြင္ၾကိဳးခ်ည္၍ ရက္ရက္စက္စက္ ႐ိုက္ႏွက္ခ့ဲသည္ မဟုတ္ပါလား။

ဗိုလ္ခ်ဳပ္သန္းေရႊရဲ႕ အားသာခ်က္က ဦးႏု၊ ဦးေနဝင္းတို႔က့ဲသို႔ ဥပဓိ႐ုပ္မေကာင္းပါ။ ထို႔ေၾကာင့္ ႐ုတ္တရက္ ၾကည့္လိုက္လွ်င္ ႐ုပ္ဆိုးဆိုး၊ မႈန္ထိုင္းထိုင္းႏွင့္ ခပ္ႏံုခ်ာခ်ာ႐ုပ္ ထြက္လ်က္ရွိသည္။ သြက္သြက္လက္လက္ႏွင့္ ထက္ျမက္မည့္ပံု သဏၭာန္ မေပၚပါ။ ထို႔အျပင္ ၾကီးပြားတိုးတက္ခ်င္သည့္ပံု၊ အာဏာမက္မည့္ ပံု သဏၭာန္ လံုးဝ မေပၚလြင္၊ မဆလေခတ္ အစည္းအေဝးမ်ားတြင္လည္း စကားမ်ားမ်ားမေျပာ အဆိပ္မရွိသည့္ ေရေႁမြပမာ ေနျပႏိုင္ခ့ဲသည္။

အာဏာရွင္ စံနစ္ေအာက္တြင္ ခစားရေသာ၊ မင္းအခစားအစိုးရ အရာရွိမ်ားသည္ ခိုင္းရာလုပ္၊ ေစရာသြား ျပန္မေျပာမည့္သူမ်ားျဖစ္မွ အာဏာရွင္မ်ားက ႏွစ္သက္ၾကသည္။ အႏၲရာယ္ေပးမည့္သူမ်ား မျဖစ္ေအာင္ ေနျပၾကရသည္။ ဥပဓိ႐ုပ္က ႏံုခ်ာ၊ က်ားေသၾကီးပမာ အေနတတ္ေသာ ဗိုလ္ခ်ဳပ္သန္းေရႊကို ဦးေနဝင္းက ဒုစစ္ဦးစီးခ်ဳပ္ ခန္႔လိုက္သည္။ သို႔ေသာ္ ဦးေနဝင္း မသိလိုက္သည္က ဗိုလ္ခ်ဳပ္သန္းေရႊေခါင္းထဲမွာ (ဥာဏ္) အျပည့္ ဥာဏ္နီ၊ ဥာဏ္နက္ဟု ဆိုရလွ်င္ပိုမွန္ေလမလား မသိ။

ဗိုလ္ခ်ဳပ္သန္းေရႊက ဦးေနဝင္းထက္ ပိုစိတ္ရွည္သည္ဟု ေျပာႏိုင္မည္ထင္သည္။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္သန္းေရႊ စစ္ဦးစီးခ်ဳပ္ျဖစ္ေတာ့ ရာထူးသာရွိသည္၊ အမွန္တကယ္ ပကဓိအာဏာ မရွိရွာ။ ဦးေနဝင္း လက္ေဝခံ (proxy) မ်ားကတဆင့္ ခ်ဳပ္ကိုင္ထားဆဲ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ခင္ညြန္႔တို႔က အေဖၾကီး (ဦးေနဝင္း) အရွိန္ႏွင့္ လက္ဝါးေဇာင္း ထက္ေနဆဲ။ တႏွစ္ခန္႔ ဒုခ်ဳပ္ရာထူးကို လစ္လပ္ေအာင္ဆြဲထားၿပီး ဗိုလ္ခ်ဳပ္ခင္ညြန္႔ႏွင့္ ရန္ဘက္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေမာင္ေအးကို ရေအာင္ရွာလာသည္။

ဒါကိုက ႏိုင္ငံေရးနားလည္တာနဲ႔ ႏုိင္နင္းတာကိုျပတာပါ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ခင္ညြန္႔တို႔ ေနရာတကာမွာ ၾသဇာ ျပေနတုန္းကလည္း ဗိုလ္ခ်ဳပ္သန္းေရႊက တစက္ကေလးမွ အၿပံဳးမပ်က္ခ့ဲ။ ကက(လွမ္း) ကို ကက(ၾကည္း) နဲ႔ ေတ့ေပးထားၿပီး၊ မိမိ (လူ) ေတြကို ျဖည္းျဖည္းခ်င္းထည့္ကာ ၾကိတ္ၿပီး မိမိအာဏာ အုတ္ျမစ္ (base) ကို တည္ေဆာက္ခ့ဲသည္။ ပိုင္မွ၊ ႏိုင္မွ၊ ဦးေနဝင္းကို ဆြဲေစ့လိုက္သည္။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ခင္ၫြန္႔ကို ဝန္ၾကီးခ်ဳပ္ရာထူးေပးကာ ၾကိဳးရွည္ရွည္လွန္ေပးသည္။ အခ်ိန္က်မွ ကက(ၾကည္း)ကို မ်က္ရိပ္ျပလိုက္သည္။

ဗိုလ္ခ်ဳပ္သန္းေရႊဟာ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ခင္ၫႊန္႔ရဲ႕ အႏၲရာယ္ကို ေကာင္းေကာင္းသိတာေပါ့။ သို႔ေသာ္ အေဖၾကီးရဲ႕ အရွိန္ကို မလွန္ႏိုင္ခင္ ေနေသးသပ၊ ခ်ံဳထဲက ဆိုကလို၊ မိမိအခ်ိန္ကုိ ေစာင့္ေနႏိုင္ခ့ဲတယ္။ ဒီလိုအခ်ိန္ကို ေစာင့္ေနတုန္းမွာေတာင္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ခင္ၫြန္႔ကို ေကာင္းေကာင္းအသံုးခ်ႏိုင္ခ့ဲတယ္။ အေနာက္ႏိုင္ငံေတြရဲ႕ စီးပြားေရးပိတ္ဆို႔မႈ (sanction)ကို ေက်ာ္ႏိုင္ဖို႔ တ႐ုတ္၊ အာစီယံ၊ အိႏၵိယတုိ႔နဲ႔ ေပါင္းစည္းတာ၊ ခြန္ဆာ၊ ေလာ္စစ္ဟန္၊ လက္နက္ခ်ေတြကိုကိုင္တြဲတာ ၈၈၈၈ ေက်ာင္းသားအုပ္စုနဲ႔ အတိုက္ခံေတြကုိႏွိမ္နင္းဖို႔ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ခင္ၫြန္႔နဲ႔ ကက(လွမ္း) ကို ေကာင္းေကာင္းအသံုးခ်ခ့ဲတယ္။

အားပါးရ၊ အသံုးခ်ၿပီးမွ၊ တခ်ီတည္း ဆြဲခ်ပစ္လိုက္တယ္ ဦးေနဝင္းလက္ထက္က ဗိုလ္ခ်ဳပ္တင္ဦး (မ်က္မွန္) ကို ျဖဳတ္ခ့ဲစဥ္က (လူ) ကိုပဲျဖဳတ္ခ့ဲတာ၊ တပည့္အမ်ားကို တျခားတပ္ေတြဆီ ျပန္ပို႔ခ့ဲတာပဲ။ ေထာက္လွမ္းေရး ကက(လွမ္း) ကို မဖ်က္ပစ္ဘူး။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ခင္ၫြန္႔ကိုျဖဳတ္ေတာ့ တပည့္ေတြကိုလည္း ေထာင္ခ်၊ ၫွဥ္းပန္း ကက(လွမ္း)ကိုပါ ဖ်က္ပစ္တာပဲ။ အတူလုပ္လာတ့ဲ ရဲေဘာ္စိတ္မထား အႏၲရာယ္ကိုဖယ္ရွားရန္ လက္မေႏွး ၾကဴပင္ခုတ္၊ ၾကဴငုတ္ မက်န္ေစရ။ ဒါ အာဏါရွင္ စစ္စစ္ဆိုတာ ထင္ရွားေနတာပဲ။

ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေနဝင္းဟာ မိမိအာဏာ ထူေထာင္စဥ္ကာလမွာ စစ္တပ္ကလြဲၿပီး က်န္တ့ဲ မ႑ိဳင္မွန္သမွ်ကို စနစ္တက် ဖ်က္စီး႐ိုက္ခ်ိဳးခ့ဲတယ္။ စစ္တပ္ေၾကာင့္သာ တိုင္းျပည္ ေခ်ာက္ထဲမက်ရတာဆိုၿပီး စစ္တပ္ကို သိဒၶိ တင္ခဲ့ျပန္တယ္။ တဘက္က ဆိုရွယ္လစ္စနစ္ဆိုၿပီး (မဆလ) ပါတီကိုေထာင္ ဗဟိုဦးစီးစနစ္ကို ကြန္ျမဴနစ္စနစ္ကခိုးခ် စစ္အာဏာရွင္စနစ္ကို ႐ုပ္ျပေကာင္းေအာင္ ဥပေဒေဘာင္ဝင္ေအာင္ ၾကိဳးစားခ့ဲေပမ့ဲ ဆင္ေသကို ေခြးသေရနဲဖံုးလို႔မရသလို ၈၈၈၈ အေရးအခင္းမွာ ဗူးေပၚသလို ေပၚခ့ဲရပါတယ္။

ဗိုလ္ခ်ဳပ္သန္းေရႊေခတ္ေရာက္ေတာ့ ဟန္ေဆာင္စရာမလုိေတာ့ဘူး၊ ရဲရဲတင္းတင္း ေဘာင္းဘီျပန္ဝတ္ ခဲ့ၾကျပန္တယ္။ ငါတို႔စစ္တပ္၊ ငါတို႔စစ္သားဆိုၿပီး ရဲေဆးျပန္တင္ေပးခ့ဲျပန္တယ္။ ဆိုရွယ္လစ္ စီးပြားေရးစနစ္ကေန ေစ်းကြက္စီးပြားေရးစနစ္ကို ေျပာင္းလဲလိုက္တ့ဲအတြက္ (စား)ကြက္ေတြ ပိုေပၚလာပါတယ္။

အမွန္တကယ္ ျမန္မာႏိုင္ငံရဲ႕ စစ္တပ္အေျခအေနကို အႏုလံု၊ပဋိလံု ေလ့လာၾကည့္ရင္ စစ္တပ္ဆိုတာ လက္နက္အားကိုးနဲ႔ နယ္ေျမသိမ္းထားၿပီး အခြင္အေရးလိုခ်င္ရင္ ေငြေပးဆိုတ့ဲ တရားဝင္ ေအးဓါးျပ တိုက္စားေနၾကတာပါပဲ။ အခြင့္အေရးေပးႏိုင္တ့ဲအာဏာက စစ္ဗိုလ္ေတြလက္ထဲမွာပဲ ရွိတယ္မဟုတ္လား။ ရာထူးနဲ႔အတူ အာဏာ ပါလာတယ္၊ ဒီအာဏာေၾကာင့္ ေငြ ရတယ္ေလ။

စစ္တိုင္းမႉးဆိုတာ စစ္တပ္ကိုအုပ္ခ်ဳပ္ရသလို၊ မိမိနယ္ေျမအတြင္းမွာရွိတ့ဲ စီးပြားေရး၊ သာသနာေရး၊ လူမႈေရး အားလံုးကို ကိုင္ရတယ္။ မိမိနယ္ေျမထဲမွာေတာ့ မိမိဟာ ဘုရားငယ္ပဲေလ။ လက္လက္ညိႇဳးထိုးရာ (ေရ) ျဖစ္ႏိုင္တာကိုး ရာထူးရရင္၊ အာဏာေရာ၊ ေငြပါမရွားေပါ့၊ ရာထူးလိုခ်င္ရင္၊ ဗိုလ္ခ်ဳပ္သန္းေရႊနဲ႔ စစ္တပ္အေပၚ သစၥာရွိ၊ ေနာက္ဆံုးသစၥာ (Loyalty)ကို (ရာထူး)၊ (အာဏါ)၊ (ေငြ)နဲ႔ အလဲအလွယ္လုပ္တာပါပဲ။ ဒါေၾကာင့္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္သန္းေရႊလက္ထက္မွာ (လာဒ္)စားျခင္းဟာ မေကာင္းမႈဒုစ႐ိုက္မေျမာက္ စနစ္၏ အစိတ္အပိုင္း ယဥ္ေက်းမႈပင္ျဖစ္လာပါေတာ့တယ္။

ဒါေၾကာင့္ ခိုင္းတာလုပ္ ေစရာသြား (ပစ္)ဆို(ပစ္) ၿငိမ္ၿငိမ္ေလးထိုင္(စား) (သစၥာ)သာရွိ ကိုယ့္အလွည့္ ေရာက္လာလိမ့္မယ္ဆိုတ့ဲ တိုင္းျပည္ကို မိမိကိုယ္က်ိဳးအတြက္(ေရာင္းစား)တ့ဲ (စနစ္) ဆိုးၾကီးပါပဲ။ ဒီနည္းနဲ႔ ဗိုလ္ခ်ဳပ္သန္းေရႊဟာ စစ္တပ္ကိုထိန္းထားတယ္လုိ႔ပဲ သံုးသပ္ရမွာပါ။

စစ္သားတေယာက္ရဲ႕ သစၥာဆိုတာကလည္း တိုင္းျပည္အေပၚမဟုတ္(စစ္တပ္)နဲ႔ (တပ္ခ်ဳပ္) ၾကီးအေပၚ သစၥာတည္ရမွာကိုး။ ဒီမွာသတိျပဳစရာတခုရိွတာက ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေနဝင္း လက္ထက္က စစ္ဗိုလ္အမ်ားဟာ ဒီခ်ဳပ္ (NLD) ဗိုလ္ခ်ဳပ္တင္ဦး၊ ဗိုလ္မႉးၾကီးၾကည္ေမာင္တို႔လို ေတာ္လွန္ေရးကာလမွာ စစ္ထဲဝင္ခ့ဲၾကတ့ဲ စစ္ဗိုလ္ေတြျဖစ္တာေၾကာင့္ တိုင္းျပည္ခ်စ္စိတ္ရွိၾကေသးတယ္ ခုေခတ္ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေတြက ဦးေနဝင္းရဲ႕ မဆလေခတ္မွာမွ စစ္ထဲဝင္ခ့ဲၾကတာေၾကာင့္ စစ္ဗိုလ္ဆိုရင္အာဏာရွိတာ အစားရေခ်ာင္တာၾကည့္ၿပီး စစ္ထဲဝင္ခ့ဲသူေတြမ်ားမွာပါ ေနာက္တက္မည့္ စစ္ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေတြဆိုရင္(စား) ရေအာင္သက္သက္ ဝင္လာတ့ဲ စစ္ဗိုလ္ေတြျဖစ္ၾကလိမ့္မယ္။

ဦးေနဝင္း လက္ထက္ကလည္း အလွည့္က် (ေနရာ)ေပးၿပီး ေနာက္ဆံုးထိပ္မွာ ဦးေနဝင္းပဲ က်န္ခ့ဲတာပါပဲ။ ဦးေနဝင္းလက္ထက္က စစ္တပ္မွာေနရာေတြရွိတယ္ မဆလ ပါတီမွာေနရာေတြရွိတယ္ အုပ္ခ်ဳပ္ေရးအတြက္ ေကာင္စီမွာေနရာေတြရွိတယ္။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္သန္းေရႊလက္ထက္မွာ စစ္တပ္အာဏာနဲ႔ပဲ အုပ္ခ်ဳပ္တာမို႔ (ေနရာ)သိပ္မရွိလွ။ ဒါေၾကာင့္ စကခ (Military Operation Command) တို႔ ဒကစ (Regional Operational Command) ဆိုတ့ဲတပ္မအဆင့္ရွိတ့ဲတပ္ေတြကို ထပ္ခ်ဲ႕လာရတာပါ။

ခုေတာ့ ရာဇဝင္တပတ္ျပန္လည္လာၿပီး မဆလေခတ္ကလုိပဲ (အရပ္သား) စစ္သားနဲ႔ (စစ္တပ္)စစ္သားရယ္လို႔ ခြဲျခားလိုက္ျပန္တာေပါ့။ စစ္သားဘဝေျပာင္း အရပ္သားက ပါလီမန္ထဲမွာနဲ႔ ဝန္ၾကီးအဖြဲ႔မွာေနရာယူၾက စစ္တပ္ထဲကစစ္သားကေတာ့ တပ္မွာေနခ့ဲ ထိပ္ကဒီလူၾကီးေတြကပဲ အာဏာယူ ထိန္းေက်ာင္းေပးသြားမွာေပါ့။
ဒီေနရာမွာ ဗိုလ္ခ်ဳပ္သန္းေရႊႊ သတိျပဳမိလားမသိပါ။

တသက္လံုး အာဏာယူထားတ့ဲ အာဏာရွင္ေျမာက္ျမားစြာဟာ မိမိကိုဆက္ခံမ့ဲလူေရြးရာမွာ အခက္ေတြ႔တတ္ၾကတယ္။ ေမာ္စီတုန္းဟာ ပထမလ်ဴေရွာက္ခ်ီေနာက္ လင္ေျပာင္ေနာက္ဆံုး ဘယ္ကမွန္းမသိတ့ဲ ဟူဂိုဖန္း (Hua Guofeng)ကို ေခ်ာင္ထဲက ဆြဲထုတ္လာခ့ဲရတယ္။ ေမာ္ေသသြားအၿပီး တိန္ေလ်ာက္ပိန္ကို ဥာဏ္ခ်င္းမယွဥ္ႏိုင္ေတာ့ တိန္ေလ်ာက္ပိန္ပဲ အာဏာရခဲ့ရတယ္ မဟုတ္ပါလား။

တိန္ေလ်ာက္ပိန္ အလွည့္ေရာက္ေတာ့လည္း ဟူေရာင္ဘန္း (Hu Yaobang)ေနာက္ ေက်ာက္ဆီယန္း (Zhao Ziyang) ၂ ေယာက္စလံုးကိုဖယ္ၿပီးမွ ေနာက္ဆံုးေခ်ာင္ထဲက ရန္ဆီမင္း (Jiang Zemin)ကို ဆြဲတင္ခ့ဲရတယ္ မဟုတ္ပါလား။

ဦးေနဝင္းကိုယ္တိုင္ အေသအခ်ာမသိတ့ဲ ဗိုလ္ခ်ဳပ္သန္းေရႊကိုေရြးမိခ့ဲလို႔ အေလာင္းေတာင္မဆံ့တဆံ့ အေခါင္းထဲထည့္ခံရၿပီး ေျမျမႇဳပ္ခံခ့ရတယ္မဟုတ္ပါလား။

ဒါေၾကာင့္ ဘုရားတဆူေလာက္ျဖစ္ေအာင္ ဝိုင္းကိုးကြယ္ခ့ဲၾကတ့ဲ ေျမာက္ကိုရီးယားကေခါင္းေဆာင္ၾကီး ကီအင္စြန္း (Great Leader)ဟာ သံုးလုိ႔မရတ့ဲ သားေတာ္ေမာင္ကို ေခါင္းေဆာင္ေလး (Dear Leader)အျဖစ္ ဖန္ဆင္းခဲ့ၿပီး တိုင္းျပည္ေခါင္းေဆာင္တင္ခ့ဲရတယ္ မဟုတ္ပါလား။ ထို႔နည္းတူစြာ က်ဴဗားမွ ကက္စ႐ုိေတာင္ ညီကိုပဲအာဏါလႊဲရဲတာပဲ ကြန္ျမဴနစ္ေတြလည္း ပေဒသရာဇ္ျဖစ္ကုန္ၾကရရွာတာေပါ့။ က်ေနာ့္ အျမင္အရေတာ့ ဗိုလ္ခ်ဳပ္သန္းေရႊဟာ ဦးေနဝင္းရဲ႕ အမွားမ်ိဳးမျဖစ္ရေအာင္ သတိရွိတယ္ အမွားခံလိမ့္မယ္ မထင္ဘူး။

ဦးေနဝင္းဟာ တသက္လံုးအာဏာရွိလာေတာ့ မင္းလုပ္အုပ္ခ်ဳပ္ရတာကို ၿငီးေငြ႔သြားပံုရတယ္။ လက္ဆင့္ခံ (proxy) ေတြကတဆင့္ပဲ အုပ္ခ်ဳပ္ေတာ့တယ္။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေက်ာ္ထင္၊ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအးကို၊ ဗိုလ္ခ်ဳပ္စိန္လြင္တို႔ဆီက တဆင့္ခံပဲ လက္လႊဲအုပ္ခ်ဳပ္ေစေတာ့တယ္ တပ္ကိုဗိုလ္ခ်ဳပ္တင္ဦး (S2) လက္ထဲထားၿပီး ေထာက္လွမ္းေရးကို ဗိုလ္ခ်ဳပ္ခင္ၫြန္႔လက္ထဲထည့္ထား၊ တပ္ခ်ဳပ္နဲ႔ ဒုတပ္ခ်ဳပ္ေတြက ေနရာရွိေပမ့ဲ ပကတိအာဏာမရွိၾကေတာ ဘယ္သူမွအာဏာကို မစုစည္းႏိုင္ေအာင္ လုပ္ထားတာပါပဲ။

သို႔ေပမ့ဲဦးေနဝင္းဝဋ္လည္ခ်င္ေတာ့ တပည့္ရင္းေတြက ဆရာထက္အရင္ လူ႔ေလာကၾကီးကို ခြဲခြာသြားကုန္ေတာ့ ဦးေနဝင္းစစ္တပ္ကို လက္လြတ္သြားတယ္။ က်ားေသၾကီးလို ႐ိုး႐ိုအအ ဟန္ေဆာင္ေနတ့ဲ ဗိုလ္ခ်ဳပ္သန္းေရႊဟာ တကယ္ေတာ့ တေခါင္းလံုး (ဥာဏ္) ခ်ည္းပဲဆိုတာ ဦးေနဝင္းမသိလိုက္ရွာဘူး။ ေနာက္ေက်ာကိုဓါးနဲ႔ အထိုးခံရမွ ဓါျပမွန္းသိလိုက္ရေတာ့ ေနာက္က်သြားၿပီး ဝဋ္လည္တယ္လို႔ပဲေျပာရမွာပါ။ ဦးေနဝင္း ဘယ္ေလာက္ေဒါသထြက္ ခံစားၿပီးမွ အသက္ထြက္သြားရမွာလဲ။

ဒါေၾကာင့္ေျပာရဲတယ္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္သန္းေရႊတဆင့္ခံ(proxy)နဲ႔ ကုိင္မွာ မဟုတ္ဘူး။ စစ္တပ္ကို အနီးကပ္ တိုက္႐ိုက္ကိုင္မွာပဲ။ ေနာက္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္သန္းေရႊဟာ ရာထူးေတြမခြဲေဝခင္ ဘယ္သူ႔ကိုမွ အကုန္မေျပာဘူး။ ထိပ္ပိုင္းဗိုလ္ခ်ဳပ္ေတြေတာင္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္သန္းေရႊ ဘာစီမံမယ္ဆိုတာ အတိအက်မသိၾကရွာဘူး။ တေယက္ကို နည္းနည္းစီ တစိပ္စီပဲ အသိေပးထားတယ္။ ဒါ အာဏာရွင္ က်မ္းအေျခခံ ၁ဝ၁ ပဲ။

ဒီေတာ့မွ အာဏရွင္က်မ္းမေက်တ့ဲ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေတြရဲ႕ လက္ေဝခံစီးပြားေရးသမားေတြက က်ဳပ္တို႔ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ကေတာ့ ဘာျဖစ္မွာ၊ ဘယ္လိုေတာ္တာ ခ်ီးမြမ္းခန္းဖြင့္လိုက္ ေဆာ္ၾသၾကေတာ့တာေပါ့။ အမွန္က (ဟ) ေပးလိုက္တာပါ။ အာဏာရွင္အေၾကာင္း ေကာင္းေကာင္းနားလည္တာက တ႐ုတ္ဝန္ၾကီးခ်ဳပ္ေခ်ာင္အင္လိုင္းပဲ တ႐ုတ္ေတြဟာ ကြန္ျမဴနစ္ဆိုေပမ့ဲ အေနာက္တိုင္းယဥ္ေက်းမႈျဖစ္တ့ဲ ေဘာဒန္႔ (Ball-room-dance)ကို ခံုမင္ၾကတယ္။

အထူးသျဖင့္ ေခ်ာင္အင္လိုင္းဟာ သိပ္ႏွစ္သက္တယ္ အကလည္းေတာ္တယ္ ဒါေပမ့ဲ က,ေနတုန္း ေမာ္စီတုန္းဝင္လာရင္ ဝန္ၾကီးခ်ဳပ္ေပ်ာက္သြားၿပီ ေမာ္ကိုၿပိဳင္တယ္ အထင္ခံရမွာစိုးလို႔။ အာဏာရွင္ေအာက္မွာ တိတ္တိတ္ေလးေန ၿငိမ္ၿငိမ္ေလးထိုင္ေနတတ္သူဟာ ေနရာရမယ္၊ ေနရာၿမဲမွာပဲ၊ အာဏာဆိုတာ တပ္မက္စရာေကာင္းသလို ေၾကာက္စရာလည္း ေကာင္းပါတယ္။ အခုလည္းမထင္သူေတြကို ဆြဲတင္လာတာပဲ မဟုတ္လား။

ဗိုလ္ခ်ဳပ္သန္းေရႊရဲ႕စစ္တပ္မွာ ရာထူးမတက္ႏိုင္လို႔ ပြက္စိပြက္စိအသံေတြ ထြက္လာတယ္မဟုတ္လား။ ခုေတာ့တၿပံဳၾကီး ရာထူးတိုးေပးလိုက္ေတာ့ ဗိုလ္ခ်ဳပ္သန္းေရႊကို ေက်းဇူးတင္လို႔ဘယ္ဆံုးပါ့မလဲ ပါလီမန္ သက္တန္းတခုေတာ့ စိတ္ေအးႏိုင္ၿပီ။ က်ေနာ္ကေတာ့ ေနာက္တဆင့္ စစ္ဗိုလ္ေတြကို ဘယ္ပံုကိုင္မယ္ဆိုတာကို စိတ္ဝင္စားတယ္။

ဗိုလ္ခ်ဳပ္သန္းေရႊရဲ႕ အဓိကအားနဲခ်က္က သူ႔မိသားစုပဲလို႔ထင္မိတယ္။ သူ႔မိသားစုကို သူႏိုင္ပံုမရဘူး။ ႏိုင္ငံေရးနဲ႔ အုပ္ခ်ဳပ္ေရးမွာ မိသားစုပါလာရင္ အႏၲရာယ္ရွိႏိုင္တယ္။ ဒါေၾကာင့္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္သန္းေရႊအတြက္ အဓိကအေရးၾကီးတာက သူမရွိတ့ဲေနာက္ပို္င္း သူ႔မိသားစု လံုၿခံဳေရးနဲ႔ ဥစၥာတည္ၿမဲေရးအတြက္ပဲ ျဖစ္ရမယ္လို႔ က်ေနာ္ ေတြးလို႔ရတယ္။

ဒီအတြက္ျပင္ဆင္မႈလိုတယ္၊ အစီအစဥ္လိုတယ္၊ သူ႔လိုလူမ်ိဳးေရြးမိရင္ အက်ိဳးနဲရခ်ည္ရဲ႕ ဝဋ္ဆိုကလည္း လည္တတ္တယ္မဟုတ္လား။ ကံလိုက္လာရင္ ယၾတာလည္းႏိုင္ပါ့မလားမသိ။

ဗိုလ္ခ်ဳပ္သန္းေရႊဟာ စစ္တိုက္တာေတာ္ပံုမေပါက္ေပမ့ဲ ႏိုင္ငံေရးကစားကြက္မွာေတာ့ (လ်င္္) တယ္လို႔ အသိမွတ္ျပဳရမယ္။ ဦးေနဝင္းလက္ထက္က တပါတီအာဏါရွင္စံနစ္ ႐ႈံးစရာမရွိ။ အခုေခတ္က ပါတီစံုေခတ္။ ၁၉၉ဝ ေရြးေကာက္ပြဲမွာ မလည္မဝယ္နဲ႔ မလုပ္တတ္ေတာ့ NLD ႏုိင္သြားတယ္။

လာျပန္ၿပီ ပါတီစံုေရြးေကက္ပြဲ။ ဒီတခါေတာ့ NLD မဝင္ရင္ ႏိုင္ေခ်ရွိတ့ဲ ၿပိဳင္ဘက္မရွိေတာ့။ ပထမဦးဆံုး အမာခံဦးဝင္းတင္ကို အေစာ ၾကီးၾကိဳလႊတ္ေပးလိုက္တယ္။ တဘက္က အီးစီ အဖိုးၾကီးေတြကို မ်က္စျပစ္ျပလိုက္တယ္။ တဘက္နဲ႔တဘက္ ရန္ေစာင္ရင္း ကြဲသြားၾကရင္အပိုေဘာက္ဆူးပဲ။

တခါ ေရြးေကာက္ပြဲဥပေဒကိုကိုင္ၿပီး မာနကေလးေတြကို ကလိေပးလုိက္တယ္ ဝင္ခ်င္ရင္ ေအာက္က်ဳိ႕ၿပီး ဝင္ၾကေလ။ အီေဖကိုယ္ကေတာ့ စင္ေပၚကပဲ။ ဒီခ်ဳပ္မဝင္ေတာ့ ေျဗာင္မညစ္ရေတာ့ဘူးေပါ့။ ဇင္ဘာေဘြမွာလို ၾကံ႕ဖြတ္ေတြနဲ႔ ဝင္မ႐ိုက္ရေတာ့ဖူးေပါ့။ က်န္တ့ဲပါတီေတြကေတာ့ အေသးအဖြဲေတြပါ။

လုိရမယ္ရ ဥပေဒေဘာင္အတြင္းက ေရြးေကာက္ပြဲဝင္ခြင့္ မွတ္ပံုတင္ေၾကးကိုျမႇင့္ထားလိုက္တယ္။ အုတ္ေရာေရာ ေက်ာက္ေရာေရာ ပါတီေတြေဖါင္းပြလာမွာစိုးလို႔ (ေငြ)ဆိုတာက စစ္ဗိုလ္ေတြဆီမွာပဲ ရွိတာမဟုတ္လား။

တခ်ိန္ထဲမွာ ေရြးေကာက္ပြဲဥပေဒနဲ႔ ဒီခ်ဳပ္ (NLD)ကို ဇာတ္သိမ္းလိုက္တယ္။ ၁၉၉ဝ ရလဒ္ကိုကိုင္ၿပီး မေႂကြးေက်ာ္ႏိုင္ေအာင္ ၾကိဳကန္ထားလိုက္တာ ပါတီစံုေရြးေကာက္ပြဲ လုပ္ေပးတာပဲ ဒါေပမဲ့ ဥပေဒနဲ႔ စည္းဝိုင္းကိုက်ပ္လိုက္ေတာ့ရလဒ္ကို (လို)သလို ပံုေဖၚလို႔ရႏိုင္တာေပါ့။ ဥေရာပ ကလူေတြက ငမ္းငမ္းတက္ျဖစ္ေနၿပီ။ ေနာက္ဆံုးအေမရိကန္လည္း ဆူပူအျပစ္ရွာရင္း အစိုးရသစ္ကုိ ပန္ကံုးလာစြပ္ မွာပါပဲ။
ဗိုလ္ခ်ဳပ္သန္းေရႊအတြက္ကရွင္းတယ္ ေမာ္စီတုန္းေျပာခ့ဲတ့ဲ “အာဏာဆိုတာ ေသနပ္ေျပာင္းဝက လာတာ” ဆိုတာကို ေကာင္းေကာင္းသေဘာေပါက္တယ္ ယံုၾကည္ပံုလည္းရတယ္။

စစ္တပ္ကိုႏိုင္ေအာင္ကိုင္ (ဆူ)ရင္ (ပစ္) ခိုင္း သစၥာေစာင့္ရင္ (ဆု)ေပး၊ သစၥာ ေဖါက္ရင္ (ထုတ္) လႊတ္ေတာ္ ၾကီးေတြေဆာက္ ေရႊရည္စိမ္ဒီမိုကေရစီေပးၿပီး စစ္အာဏာရွင္စံနစ္ကို ေခါင္းေပါင္းေဆာင္းၿပီး ေတာင္ရွည္ဝတ္ခိုင္းမွာပဲ။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္သန္းေရႊဆီမွာ အစီအစဥ္(Plan)ရွိတယ္ (အခ်ိန္)ကို (လက္နက္)အျဖစ္သံုး ၿပီး အႏိုင္ယူမွာပဲ ေလ်ာ့မတြက္သင့္။ က်ေနာ္တို႔ အတိုက္ခံေတြမွာေကာ ဗ်ဴဟာေတြ၊ အစီအစဥ္ေတြ၊ ရွိၾကပါရဲ႕လား။ အခ်ိန္က လူကိုေစာင့္မည္မဟုတ္ပါ။

ကမၻာေက်ာ္စစ္ဗ်ဳဟာမႉး ဆန္ဇူးကေျပာသြားခ့ဲတယ္ မဟုတ္ပါလား သင္၏ရန္သူကို သိေအာင္လုပ္ပါ သင့္ကိုယ္သင္လည္း သိပါေစတ့ဲ။ စစ္သားကို ရင္ဆိုင္ခ်င္ရင္၊ စစ္သားေတြးလည္း ေတြးတတ္ရမွာေပါ့၊ အာဏာဆိုတာ ေၾကာက္ဖို႔အလြန္ေကာင္းေပမ့ဲ ႏိုင္ငံေရးမွာ ႏိုင္ငံေရးအာဏာမရွိပဲ ႏိုင္ငံကိုမထူေထာင္ႏိုင္ ျပန္ဘူး။ ဒီမိုကေရစီကို ျပန္မေဖၚထုတ္ႏိုင္ဘူး။ အာဏာရွင္အမ်ားဟာလည္း အာဏယကို လြယ္လြယ္နဲ႔ လက္မလႊတ္လိုၾကဘူး။

ႏိုင္ငံေရးမွာ စာအုပ္ၾကီးေတြဖတ္ၿပီး တရားေသမွတ္ထားလို႔မရတာေတြရွိပါတယ္။ မာက္စ္ (Karl Marx)ဟာ စက္မႈေတာ္လွန္ေရးျဖစ္ခ့ဲတ့ဲ အဂၤလန္ကို ေနာက္ခံထားၿပီး သူ႔က်မ္းၾကီးကိုေရးခ့ဲတာပါ။

သခင္စိုးနဲ႔ လက္ဝဲဝါဒသမားေတြဟာ ဒီလက္ဝဲက်မ္းၾကီးေတြကိုဖတ္ၿပီး စက္မႈလက္မႈ မတိုးတက္ေသးတ့ဲျမန္မာ ႏိုင္ငံမွာ ပစၥည္းမ့ဲေတာ္လွန္ေရးၾကီးကို အတင္းအဓမၼဆင္ႏႊဲဖို႔ ၾကိဳးစားၾကတာေၾကာင့္ မေအာင္ျမင္ခဲ့ၾကရွာဘူး။ စိတ္ကူးယဥ္ ႏိုင္ငံေရးသမားေတြအျဖစ္ ဇာတ္သိမ္းခ့ဲၾကရရွာတယ္။

ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းတို႔လည္း ဒီလက္ဝဲက်မ္းၾကီးေတြကိုဖတ္တာပဲ ဒါေပမ့ဲ ဥာဏ္ရွိေတာ့ တယူသန္ ဝါဒစြဲသမားေတြ မျဖစ္ခ့ဲၾကဘူး။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းတို႔က ႐ိုး႐ိုးေလးတိုင္းျပည္ခ်စ္စိတ္ကို အေျခခံၿပီး လြပ္လပ္ေရးရရွိေရးကိုပဲ စူးစူးစိုက္စိုက္ ေဆာင္ရြက္ခဲ့တာေၾကာင့္ ေအာင္ပြဲခံခ့ၾကရတယ္။ လက္ေတြ႔ ႏိုင္ငံေရးသမားေတြလို႔ ေျပာလို႔ရမယ္ထင္ပါတယ္။

ေမာ္စီတုန္းဟာ လက္ဝဲက်မ္းၾကီးေတြ ၿပီးျပည့္စံုေအာင္ မဖတ္ဖူးရွာပါဘူး။ သို႔ေသာ္ စက္မႈလက္မႈ မတိုးတက္ေသးတ့ဲ တ႐ုတ္ႏိုင္ငံမွာ ဆင္ရဲသားလယ္သမားကိုပဲ အားကိုးရမယ္ဆိုတာကို သေဘာေပါက္တယ္။ ဒါေၾကာင့္ (နယ္) ကိုသိမ္း (ၿမိဳ႕)ကိုဝိုင္း ဆိုတ့ဲ ဗ်ဴဟာကိုေဖၚထုတ္ႏိုင္ခ့ဲလို႔ ေအာင္ျမင္႐ံုမက ကမၻာေက်ာ္ခ့ဲရတယ္။

စာအုပ္ေတြမွာေဖၚျပၾကတ့ဲ (မူ)ေတြက သီအုိရီေတြမ်ားပါတယ္ မိမိတိုင္းျပည္အေျခအေနနဲ႔လည္း ကိုက္ဖို႔ သတိရွိရပါမယ္။ ႏုိင္ငံေရးဆိုတာ(မူ) ၾကီးကိုအေသကိုင္စြဲၿပီး စိတ္ကူးယဥ္ေနလို႔မရပါဘူး။ လက္ေတြ႔က်ဖို႔လည္း လိုလိမ့္မယ္ထင္တယ္။ က်ေနာ့္ ထင္ျမင္ခ်က္ကိုေျပာရမယ္ဆိုရင္ (ခံ)ရဲတာ (ေသ)ရဲတာပဲ (သတၱိ)လို႔ မေျပာႏိုင္ပါဘူး။ (သတ္)ရဲတာလည္း (သတၱိ)ပါပဲ (တိုက္) စစ္ဟာအေကာင္ဆံုး(ခံ)စစ္လို႔ ဆိုၾကတယ္ မဟုတ္လား။ က်ေနာ့္အျမင္ သက္သက္ပါ။

ျမန္မာျပည္ၾကီး စစ္အာဏာရွင္ေအာက္က လြတ္ကင္းပါေစသား
ဘုိဘုိေက်ာ္ၿငိမ္း