Chinese navy escort warships make port call in Myanmar

Chinese naval soldiers and officers of destroyer Guangzhou stand in formation on board upon their arrival at Myanmar Yangon's Thilawa Port, Aug. 29, 2010. The 5th Escort Task group of the Chinese People's Liberation Army (PLA)-Navy, made up of two warships -- "Guanhzhou" and "Chaohu" made a friendly call at Myanmar Yangon's Thilawa Port Sunday afternoon. (Xinhua/Jin Fei)



YANGON, Aug. 29 (Xinhua) -- The 5th Escort Task group of the Chinese People's Liberation Army (PLA)- Navy, made up of two warships -- "Guanhzhou" and "Caohu" made a friendly call at Myanmar Yangon's Thilawa Port Sunday afternoon.

It was also the first time for Chinese naval warship to have called at Myanmar port.

The five-day mission is aimed at promoting friendly relationships between the two armed forces of the two countries and exchange between the two navies.

A grand ceremony was launched to welcome the Chinese warships amid rain, attended by Major Han Sein, Commander of Myanmar Navy Dockyard Base, Chinese Ambassador to Myanmar Ye Dabo and other embassy officials as well as representatives of Chinese companies, teachers and students based in Myanmar and local Chinese residents totaling about 200.

After the ceremony, the warships were open to the visitors for viewing.

During the call, the Chinese PLA escort task group will launch a series of exchange with the Myanmar navy.

Myanmar is the fourth country that the 5th Chinese PLA escort task group called on after completing its escort missions in gulf of Aden and the waters off Somali coast.

Prior to Myanmar, the escort task group had called on Egypt, Italy and Greece.

လြတ္လပ္တဲ့
ဆာမူရိုုင္းႏိုုင္ငံေတာ္ကိုု
ဆာမူရိုုင္းေတြ စုုျပီး ထူေထာင္လိုုက္ၾကတယ္။

ဆာမူရိုုင္းႏိုုင္ငံေတာ္အလံက အနက္ေရာင္
ဆာမူရိုုင္းႏိုုင္ငံေတာ္ရဲ့ စီးပြားေရးက ဓားနဲ႔ျမား ထုုတ္လုုပ္ေရး
ဆာမူရိုုင္းေတြပဲ လယ္စိုုက္ျပီး
ဆာမူရိုုင္းေတြပဲ ရိတ္သိမ္းၾက
မိန္းမဆိုုတာ
ဆာမူရိုုင္းႏိုုင္ငံေတာ္မွာ အေဖ်ာ္ေျဖခံပစၥည္း
အလွျပင္တဲ့ ပညာကလြဲ ဘာပညာမွ မသင္ၾကရ
ဆာမူရိုုင္းႏိုုင္ငံေတာ္မွာ
ခ်စ္ျခင္းေမတၳာမရွိ
လိင္စိတ္နဲ႔
သတ္ခ်င္ ျဖတ္ခ်င္ စိတ္သာ ရွိရဲ့။

ခ်ယ္ရီေတြ ပြင့္ခ်ိန္ဆိုု
ခ်ယ္ရီပန္းပင္ေတြေအာက္
ဆာမူရိုုင္းေတြ ေရာက္လာျပီး သစၥာေရ ေသာက္ၾကတယ္။

ဆာမူရိုုင္းႏိုုင္ငံေတာ္မွာ
ဆာမူရိုုင္းသားနဲ႔
ဆာမူရိုုင္းသမီးဟာ လက္ထပ္ထိမ္းျမားခြင့္ရ
ေခတ္အဆက္ဆက္က
ဆာမူရိုုင္းကေလးေတြပဲ ေမြးဖြားလာၾက။

ဆာမူရိုုင္းႏိုုင္ငံေတာ္မွာ
ကဗ်ာမေရး
ပန္းခ်ီမဆြဲ
ဂီတာ မတီး
ျပဇာတ္မက
ဆံပင္တိုုလည္း မညွပ္ရ
မုုတ္ဆိတ္လည္း မရိတ္ရ
တေယာက္က တေယာက္ကိုု သတ္ခ်င္သတ္
မသတ္ခ်င္ရင္ ကိုုယ့္အသက္ကိုုယ္ ျပန္သတ္။

ဆာမူရိုုင္းႏိုုင္ငံေတာ္မွာ
ထမင္းစားခ်ိန္က လြဲရင္
အရြယ္ေရာက္ျပီးသူတိုုင္း
ေကာက္ရိုုးအရုုပ္ကိုု ဓားနဲ႔ ခုုတ္ေနၾကရတယ္။

ဓားခုုတ္ခ်က္တိုုင္း
ဓားခုတ္ခ်က္တိုုင္း
“အရွင့္ အတြက္”
“အရွင့္ အတြက္” လိုု႔
အသံနက္ၾကီးေတြနဲ႔ ေၾကြးေၾကာ္ရတယ္။

ဒါေပမယ့္
ဆာမူရိုုင္းႏိုုင္ငံေတာ္မွာ “အရွင္သခင္” မရွိ
ဆာမူရိုုင္းႏိုုင္ငံေတာ္သားတိုုင္း “ကၽြန္” ေတြခ်ည္းပဲ။

မနက္အရုုဏ္တက္ျပီ ဆိုုတာနဲ႔
ေကာင္းကင္ပလႅင္ေပၚက
ထာ၀ရဘ၀ရွင္ ေနမင္းၾကီးကိုု
ဆာမူရိုုင္းအားလုုံးက ရွိခိုုးေနၾကေတာ့ရဲ့။ ။

(ပိေတာက္ပြင့္သစ္မဂၢဇင္း၊ ဇူလိုုင္ ၂၀၁၀၊ က ကူးယူေဖာ္ျပတယ္။ ခြင့္မေတာင္းတာ ခြင့္လႊတ္ပါ။)

လူမႈအက်ဳိးေဆာင္ ပါရမီျဖည့္ဖက္ ေရႊဇီးကြက္

မဇၥ်ိမသတင္းဌာန | ၾကာသပေတးေန႔၊ ၾသဂုတ္လ ၁၉ ရက္ ၂၀၁၀ ခုႏွစ္ ၂၂ နာရီ ၁၈ မိနစ္



အမည္ရင္း = ေဒၚျမင့္ျမင့္ခင္ေဖ
အသက္ = ၅၂ ႏွစ္
ဇာတိ = ရန္ကုန္၊
ပညာေရး = ၁၉၈၄၊ ရူပေဗဒ၊ ရန္ကုန္ဝိဇၨာသိပၸံတကၠသိုလ္ (RASU)
မိဘ = ဦးေဌးေအာင္ေဖ၊ ေဒၚတင္တင္လတ္ (ျမစ္သား ဇာတိ)
-------------------------------------------------------------------------------------------------------
ကုလသမဂၢအဖြဲ႔ဝင္ ျမန္မာႏိုင္ငံမွ လူမႈကူညီေရး လုပ္ေဆာင္ေနသူမ်ားသည္ အာဏာပိုင္မ်ား၏ နည္းမ်ဳိးစံု ဟန္႔တားေႏွာင့္ယွက္မႈၾကားမွ ႀကိဳးပမ္းေနၾကရသည္။ အထင္ရွားဆံုး ဖိႏွိပ္မႈမ်ားကို နာဂစ္မုန္တိုင္းကာလ၌ ေတြ႔ခဲ့ၾကသည္။
သူဟာ ႐ုပ္ရွင္မင္းသားျဖစ္လို႔ ဒီဘက္မွာ အေထာက္အကူ ျဖစ္တယ္ဆိုတာ ဒီအခ်ိန္ က်မွ က်မသိလိုက္တယ္။ ႐ုပ္ရွင္မင္းသား ဘဝတုန္းကေတာ့ က်မ မိသားစုအေရး ေတြမွာ မေပ်ာ္ခဲ့ဘူး။

ယေန႔သည္ ကုလသမဂၢ “ကမၻာ့လူမွုကူညီေရးေန႔” ျဖစ္သည္။ ၂ဝဝ၃ ခု ၾသဂုတ္လ ၁၉ ရက္ေန႔တြင္ ကုလအေထြေထြ အတြင္းေရးမႉးခ်ဳပ္၏ အီရတ္ႏိုင္ငံဆိုင္ရာ အထူးသံ ဘရာဇီးႏိုင္ငံသား ဆာဂ်ီယုိဗီရာဒီမဲလိုးႏွင့္ အဖြဲ႔သား ၂၁ ဦး ၿမိဳ႕ေတာ္ ဘဂၢဒက္ရွိ ကုလ႐ုံး ဗံုးခြဲခံရမႈတြင္ ေသဆံုးသြားခဲ့သည္ကုိ ေအာက္ေမ့ ဂုဏ္ျပဳသည့္အေနႏွင့္၂ဝဝ၈ခု ဒီဇင္ဘာ ၁၁ ရက္ေန႔ ကုလအေထြေထြေထြ ညီလာခံမွ စတင္သတ္မွတ္ခဲ့ၿပီး ကမၻာတဝွမ္း တြင္ အခမ္းအနားမ်ား က်င္းပေလ့ရွိသည္။



နာေရးကူညီမႈအသင္း အလုပ္အမႈေဆာင္ ေဒၚေရႊဇီးကြက္

ျမန္မာႏိုင္ငံတြင္ လူမႈေရးလုပ္ငန္းမ်ားကို လုပ္ေဆာင္ေနသည့္ အဖြဲ႔အစည္းမ်ားအနက္ စက္တင္ဘာ သံဃာ့ အေရးအခင္းတြင္ ေထာက္ခံအားေပးခဲ့ၾကသည့္ ေဒၚေရႊဇီးကြက္တုိ႔ ဇနီးခင္ပြန္းႏွင့္ နာေရး ကူညီမႈအသင္း (ရန္ကုန္) ၏ လႈပ္ရွားမႈမ်ားကုိ အာဏာပုိင္မ်ားက မ်က္ျခည္မျပတ္ ေစာင့္ၾကည့္ေနသည္။ အသင္း အမႈေဆာင္ ေဒၚေရႊဇီးကြက္၏ လူမႈေရးႏွင့္ ပုဂၢိဳလ္ေရး ျဖတ္သန္းမႈအခ်ဳိ႕ကို သိရွိႏိုင္ရန္ ကိုဝိုင္းက ေမးျမန္းထားသည္။
-------------------------------------------------------------------------------------------------------
ေဒၚေရႊဇီးကြက္ရဲ႕တိုက္တြန္းမႈေၾကာင့္ ဒီလူမႈေရးအလုပ္ကို လုပ္ျဖစ္သြားတာပါလို႔ အသင္း ဥကၠ႒လည္းျဖစ္၊ ခင္ပြန္းလည္းျဖစ္တဲ့ ဦးေက်ာ္သူက မဇၥ်ိမကို ေျပာထားပါတယ္။ လူမႈေရးလုပ္ငန္းကို လုပ္ကိုင္ခ်င္စိတ္ ဘယ္လိုစၿပီး ျဖစ္လာတာလည္းဗ်ာ။

အစကေတာ့ ႐ိုး႐ိုးေလးပါပဲ။ က်မရဲ႕အေဒၚ ျမန္မာစာပါေမာကၡေဒၚလွျမတ္က ျဗဟၼစိုရ္နာေရးကူညီမႈအသင္း နာယက မႏၲေလးက။ အဲဒါ လူထုေဒၚအမာတို႔ဦးစီးၿပီးလုပ္ခဲ့တာေလ။ ဗမာျပည္မွာ ပထမဆံုးလုပ္တာပဲ။ သူတို႔က က်မတို႔ ထက္ ၂ ႏွစ္ခြဲေလာက္ေစာတယ္။ အဲဒီကတည္းက စိတ္ဝင္စားတာ။ အဲဒီတုန္းကေတာ့ ငယ္ေသး တယ္ေပါ့ေလ။ သူတို႔အရြယ္ေရာက္မွ လုပ္မယ္လို႔ေပါ့။ ဒါေပမယ့္ ေနာက္ပိုင္းက်ေတာ့ အေဒၚက ေျပာတယ္။ ရန္ကုန္မွာ ဦးသုခတို႔ လုပ္ေတာ့မယ္တဲ့ စိတ္ဝင္စားရင္ သြားပါပါလားတဲ့၊ အဲဒါနဲ႔ ဘဘဦးသုခကို သြားေတြ႔ၿပီးေတာ့ က်မတို႔လည္းပါခ်င္တယ္ဆိုၿပီးပါတာ၊ အဲဒီတုန္းက အသက္ ၄ဝ ေလာက္ေပါ့။

တျခား လူမႈေရးလုပ္ငန္းအစား လူအမ်ားေရွာင္ေလ့ရွိတဲ့ အသုဘခ်ရတဲ့ အလုပ္ကို ေရြးခ်ယ္တာ ကေရာ ဘာေၾကာင့္လည္းဗ်ာ။

ပထမဆံုးကေတာ့ အေဒၚေၾကာင့္ေပါ့ေနာ္။ ေနာက္တခ်က္က်ေတာ့ ေသဆံုးတာကို ဘယ္သူမွ ေရွာင္လို႔မရဘူး။ ၿပီးေတာ့ ေသဆံုးတဲ့အခ်ိန္ကလည္း လူေတြရဲ႕ စိတ္အဆင္းရဲဆံုးအခ်ိန္ေပါ့ေနာ္။ ကိုယ့္ရဲ႕မိသားစုဝင္တေယာက္ ေသဆံုးသြားတဲ့ အခက္ခဲဆံုးအခ်ိန္မွာ က်မတို႔အေနနဲ႔ သူတို႔ကို ႏွစ္သိမ့္မႈတခုခု ေပးႏိုင္လိမ့္မယ္လို႔ ယံုၾကည္လို႔ က်မလုပ္ျဖစ္တာပါ။ ကိုေက်ာ္သူကုိလည္း ပရိသတ္ေတြအတြက္ ေပးဆပ္ဖို႔ ဒါက အေကာင္းဆံုးေပါ့ေနာ္။ က်မက တိုက္တြန္းတာေပါ့။ ပထမကေတာ့ ေပါ့ေပါ့ပါးပါးေပါ့ေနာ္။ က်မတို႔ လင္မယားႏွစ္ေယာက္လံုးက ကားေမာင္းတတ္ၾက ေတာ့ အသုဘယာဥ္ေမာင္းၾကတာေပါ့။

၂ဝဝ၁ ခုကစဖြဲ႔ခဲ့တဲ့ နာေရးကူညီမႈအသင္း (ရန္ကုန္) မွာ ဘယ္အခန္းက႑ေတြကေန ပါဝင္လုပ္ကိုင္ ခဲ့ပါလဲ။

က်မတို႔ကေတာ့ Founder ေတြဆိုေတာ့ အမႈေဆာင္ေတြအျဖစ္ စခဲ့ၾကရတာေပါ့။ ေနာက္ပိုင္းေတာ့ ဘ႑ာေရးမွာ ပါရပါတယ္။ ကိုယ္တိုင္သြားလက္ခံရတာလည္းရွိတယ္။ ႏိုင္ငံျခားကဘာညာလာရင္ က်မက အီးေမးေတြဘာေတြသံုးေတာ့ လက္ခံျဖတ္ပုိင္းေတြ အီးေမးနဲ႔ျပန္ပို႔တာလုပ္ေပးရပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ စာၾကည့္တိုက္တို႔ ပညာေရးတို႔မွာလည္း အားစိုက္ၿပီးေတာ့ လုပ္ရပါတယ္။ အသုဘလည္း ကိုယ္ကိုယ္တိုင္ကားေမာင္းၿပီး အမ်ားၾကီး လိုက္ပို႔ခဲ့ဖူးပါတယ္။

နာေရးအျပင္ ေဆးခန္း၊ စာၾကည့္တိုက္နဲ႔ ပညာေရးလုပ္ငန္းေတြလည္း တိုးခ်ဲ႕ခဲ့ၿပီဆိုေတာ့ အသင္းကို လာဆက္သြယ္တဲ့ လူငယ္ေတြေရာ ရွိပါလား။
က်မ ေျမးတေယာက္ ရပါၿပီ။ ပတ္စ္ပို႔မရွိလို႔ မသြားရဘူး။ ပတ္စ္ပို႔ ပိတ္ထားတယ္။

လူငယ္အသစ္ေတြ တလတလကို ၂ဝ-၃ဝ ေလာက္ေတာ့လာတယ္။ အကုန္လံုးကို လက္ခံတာေတာ့ မဟုတ္ဘူးေလ။ သူတို႔က Form ေတြလာတင္တယ္။ သူတို႔ရဲ႕ စိတ္ေနစိတ္ထား၊ အခ်ိန္ ေပးဆပ္ႏိုင္မႈ၊ လုပ္ရည္ကိုင္ရည္ စိစစ္ၿပီးလက္ခံတယ္။ ဒီအသင္းမွာ ဘာေတြလုပ္ေနလဲ။ လူေတြအတြက္ ဘယ္လိုအက်ဳိးေဆာင္ေပးေနလဲ။ စိတ္ထားဘယ္လိုထားရမလဲ။ ရည္ရြယ္ ခ်က္ေတြက ဘာေတြလဲဆိုတာ က်မတို႔က စနစ္တက် သင္ေပးရတယ္။ တလမွာ ပထမဆံုး အပတ္ ၄ ရက္ေပါ့။ ေနာက္လေတြကစၿပီး တာဝန္ေတြ ခြဲခ်ေပးရတယ္။

အလႉရွင္ေတြက ျပည္တြင္းကလား ျပည္ပကလား။

ျပည္တြင္းကမ်ားတယ္။ အခုက်ေတာ့ ႏိုင္ငံျခားက ျမန္မာေတြကလည္း ျပည္တြင္းက သူတို႔ရဲ႕ မိဘေဆြမ်ဳိးေတြကေနတဆင့္ ဗမာေငြပဲ လႉၾကတာပါ။ တခါတေလေတာ့လည္း ႏိုင္ငံျခားေငြ နည္းနည္းပါးပါးပါတယ္။

ၿပီးခဲ့တဲ့ ဧၿပီ ေမ ေရေတြရွားတုန္းက ေရလႉတာေတြ လုပ္ခဲ့ေသးတယ္ေနာ္။

ဟုတ္ပါတယ္။ ပထမဆံုးေတာ့ ကိုယ့္ပိုက္ဆံနဲ႔ကိုယ္ေပါ့ေနာ္။ ကိုေက်ာ္သူ႔ရဲ႕အေဖအေမ အေထာက္အပံ့နဲ႔၊ အသင္းေငြနဲ႔မဆိုင္ဘူး။ ေရလႉတယ္ ေရတြင္းေတြ တူးတယ္ေပါ့။ မၿပီးေသးဘူး။ ဆက္လုပ္ဖို႔ရွိေသးတယ္။ လႉတုန္းကေတာ့ ပဲခူးနဲ႔ ဒလလႉခဲ့တယ္။ က်မတို႔က ကိုယ္တိုင္ သြားမေန ႏိုင္ေတာ့ နယ္ခံေတြကို တာဝန္ေပးရတယ္။ စာရင္းဇယားအတိအက်နဲ႔။ ဟိုတုန္းက ရန္ကုန္မွာ ပလာဇာ ၃ခု ဗံုးကြဲတုန္းကလည္း အလႉဝိုင္းစုၾကၿပီး ေဆး႐ုံေတြမွာသြားလႉတယ္။ လိႈင္ၿမိဳ႕နယ္ အိမ္ ၁၄ဝဝ မီးေလာင္တုန္းကလည္း ဘာမွမရွိတဲ့ ဝါးတရာဘက္ကို ေရႊ႔လိုက္တယ္။ အဲဒီအထိလိုက္ၿပီး အိုးေတြ၊ ပုဂံေတြ ကူဖူးပါတယ္။

နာဂစ္တုန္းကေရာ ကူဖူးတာေတြရွိလား။

အဲဒီတုန္းကလည္း စင္ကာပူက က်မတို႔အသင္းကထြက္သြားတဲ့ကေလးက ကူတာေပါ့။ က်မ တေယာက္ထဲ၊ ကိုေက်ာ္သူက ေနမေကာင္းျဖစ္ေနတယ္။ အဲဒီအခ်ိန္မွာ လူမႏိုင္ေတာ့ဘူး။ ဖြင့္ခ်လိုက္တယ္။ လုပ္အားေပးခ်င္တဲ့လူ အကုန္လံုးလာလို႔ရတယ္။ ကုိယ့္စားရိတ္ ကိုယ္စားၿပီး လာလို႔ရတယ္လို႔။ အခုကေလးေတြထဲမွာ အဲဒီက ကေလးေတြ ေတာ္ေတာ္ရလိုက္တယ္။

အရင္တုန္းကေတာ့ နာမည္ေက်ာ္ ႐ုပ္ရွင္မင္းသားတေယာက္ရဲ႕ ဇနီး၊ အခုေတာ့ လူမႈေရးသမား တဦးရဲ႕ ဇနီးျဖစ္ေနၿပီ။ အဲဒီ အေျခအေနႏွစ္ခုအၾကား ခံစားခ်က္က ဘာေတြ ကြာသြားလဲ။

ပြင့္ပြင့္လင္းလင္းေျပာရရင္ ႐ုပ္ရွင္ကို ဝါသနာလည္း မပါခဲ့ဘူး။ သူနဲ႔ယူတဲ့အခ်ိန္မွာလည္း သူက ႐ုပ္ရွင္မင္းသားမဟုတ္ဘူး။ ေက်ာင္းသားဘဝနဲ႔ ေတြ႔ၾကတာပဲ။ ယူခဲ့ၾကၿပီးမွ ႐ုပ္ရွင္မင္းသားျဖစ္ သြားတာ။ ႐ုပ္ရွင္မင္းသား မိန္းမဘဝကို က်မ သိပ္ၿပီးေတာ့ ေပ်ာ္ေပ်ာ္ပါးပါး မျဖစ္ခဲ့ပါဘူး။ က်မ စီးပြားေရးတခုလိုပဲ စဥ္းစားတာ။ အႏုပညာကို သိပ္လည္း ဝါသနာမပါဘူးေလ။ က်မသားသမီးေတြ ကိုလည္း အဲဒီလိုင္းကို မသြင္းခဲ့ပါဘူး။ လူမႈေရးဘဝကိုပဲ က်မပိုႏွစ္သက္တယ္။ ဒါေပမယ့္ သူဟာ ႐ုပ္ရွင္မင္းသားျဖစ္လို႔ ဒီဘက္မွာ အေထာက္အကူျဖစ္တယ္ဆိုတာ ဒီအခ်ိန္က်မွ က်မသိလိုက္ တယ္။ ႐ုပ္ရွင္မင္းသားဘဝတုန္းကေတာ့ က်မ မိသားစုအေရးေတြမွာ မေပ်ာ္ခဲ့ဘူး။
က်မတို႔လို အမည္းအျဖဴဝတ္ရမယ္လို႔။ သူတို႔က အျဖဴအစိမ္းနဲ႔ လာေတာ့မွာေလ။

လူမႈေရးလုပ္ငန္းပဲ လုပ္တာလား။ မိသားစု စီးပြားေရး လုပ္ငန္းေရာ တခုခုရွိလား။

ဟိုနည္းနည္း ဒီနည္းနည္း ရွယ္ယာထည့္တာေလာက္ပါပဲ။ အရင္တုန္းကေတာ့ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ခင္ညြန္႔ သား ရဲႏိုင္ဝင္းနဲ႔ living color မွာ ရွယ္ယာဝင္ခဲ့တယ္။ အဲဒါၾကီးျပန္ေရာင္းလိုက္တဲ့အခါက်ေတာ့ က်မတို႔ ရွယ္ယာ ျပန္ႏႈတ္ယူလိုက္ပါတယ္။

ဦးေက်ာ္သူနဲ႔ ဘယ္တုန္းက အိမ္ေထာင္က်ၿပီး သားသမီး ဘယ္ႏွစ္ေယာက္ ထြန္းကားခဲ့ပါသလဲ။

၁၉၈၁ ခု၊ ဒီလ ၃၁ ရက္ေန႔မွာ ၂၉ ႏွစ္ျပည့္ပါၿပီ။ သားတေယာက္က ဒီေန႔ ၁၉ ရက္ေန႔ ၂၆ ႏွစ္ ျပည့္သြားၿပီ။ သမီးက ၂၂ ႏွစ္။ သားက အေမရိကားမွာ Arizona State University ကေန စက္မွုအင္ဂ်င္နီယာ ေအာင္ထားတယ္။ သမီးကက်ေတာ့ ၾသစေၾတးလ် ဆစ္ဒနီက University of New South Wales မွာတက္ေနတယ္။ အိမ္ေထာင္က်သြားၿပီ။ က်မက ေျမးတေယာက္ရပါၿပီ။ ပတ္စ္ပို႔မရွိလို႔ မသြားရဘူး။ ပတ္စ္ပို႔ပိတ္ထားတယ္။

ပတ္စ္ပို႔က ဦးေက်ာ္သူကိုေရာ ပိတ္ထားတာလား။

ကိုေက်ာ္သူက ႐ုပ္ရွင္အစည္းအ႐ုံးေထာက္ခံစာရမွ ေလွ်ာက္လို႔ရမွာေျပာလို႔။ ႐ုပ္ရွင္အစည္းအ႐ုံး က မေပးလို႔ ေလွ်ာက္လို႔ကိုမရဘူး။ Extension လုပ္ဖို႔။ က်မကိုေတာ့ ေလွ်ာက္ခြင့္ေပးလိုက္ၿပီး ေတာ့ သိမ္းသြားေရာ။

ေဒၚေရႊဇီးကြက္တို႔ကို ေတာင္ကိုရီးယားကို လူပို႔တယ္လို႔ စြပ္စြဲတာ ၾကားဖူးပါတယ္။ ရွင္းျပပါလား။

ဂ်ပန္နဲ႔ ေတာင္ကိုရီးယားကို ကိုေက်ာ္သူက ကား႐ိုက္သြားတယ္။ ေတာင္ကိုရီးယားေတာ့ က်မ မပါသြားဘူး။ ဂ်ပန္ေတာ့ ပါသြားတယ္။ အဲဒီမွာ သူတို႔က အႏုပညာကို အေၾကာင္းျပၿပီး လူထုတ္တာ။ ကိုေက်ာ္သူလည္း မသိဘူး။ ဟိုေရာက္မွ သိတယ္ လူထုတ္တယ္ ဆိုတာ။ ႐ုပ္ရွင္ crew (အဖြဲ႔သား) ဆိုၿပီးေခၚတာ။ ျမန္မာျပည္ ျပန္လာေတာ့ ကိုေက်ာ္သူ မႏၲေလးမွာ ေခၚစစ္ခံရတယ္။ က်မတို႔က အဲဒါမ်ဳိးဝါသနာလည္းမပါဘူး။ ထုတ္လုပ္သူကလုပ္သြားတာ။ ဂ်ပန္မွာတုန္းကလည္း ေဒၚျမျမဝင္းေပါ့။ က်န္ခဲ့မယ့္လူေတြဆီက ပတ္စ္ပို႔ေတြ သိမ္းလိုက္တာ။ ႐ုပ္ရွင္ေလာကမွာ အဲဒီလို လူေတြလည္း ရွိတာေပါ့။

ႀကံ႕ဖြံ႔က နာေရးကူညီမႈအသင္းကို သိမ္းလိုက္တယ္ ဆိုၿပီး သတင္းထြက္လာေသးတယ္။ အဲဒါကေရာ ဘယ္လိုျဖစ္တာလဲ။

ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေဌးဦးက သိန္း ၄ဝ လာလႉတယ္။ ႏွစ္ခါေပါ့။ သူလည္း နာေရးအတြက္ လုပ္ေနပါတယ္ေပါ့။ က်မတို႔ဆီမွာလာၿပီး သင္ခ်င္ပါတယ္ေပါ့။ က်မတို႔လို အမည္းအျဖဴဝတ္ရမယ္လို႔။ သူတို႔က အျဖဴအစိမ္းနဲ႔ လာေတာ့မွာေလ။ အလိမၼာနဲ႔ ေျဖလိုက္ရတာေပါ့။ ၿဖိဳးေစတနာ ေဆးခန္းဖြင့္ေသးတယ္ သူတို႔က။ ၂ဝဝ၇ ေမမွာ အသင္း ၂၄ သင္း ထင္တယ္ ဖ်က္တယ္ေပါ့။ ေနာက္ေတာ့ က်မတို႔ကို ျပန္ေပးတယ္။ တျခားအသင္းေတြကေတာ့ အသနားခံစာ တင္ၾကရတယ္။ က်မတို႔က အသနားခံစာ မတင္ဘူး။ ေမတၱာရပ္ခံစာပဲ တင္လိုက္တယ္။

ဝန္ႀကီးကို ပါဏာတိပါတကံ ေဟာမိလို႔ သံဃာတပါး လူဝတ္လဲခံရ

2010-08-15
တနသၤာရီတိုင္း ထားဝယ္ၿမိဳ႕နယ္ သဗ်ာေက်းရြာမွာ ေမြးျမဴေရးနဲ႔ ေရလုပ္ငန္းဝန္ႀကီး ဝါဆိုသဃၤန္း ကပ္လွဴတဲ့ပြဲမွာ ပါဏာတိပါတာကံ (သူတပါး အသက္ကိုသတ္ျခင္း) က်ဴးလြန္တာနဲ႔ပတ္သက္တဲ့ တရား ေဟာၾကားခဲ့တဲ့ ဆရာေတာ္တပါးကို ၾသဂုတ္လ (၉) ရက္ေန႔က ခရိုင္အဆင့္ အာဏာပိုင္ေတြက သိကၡာခ် လူဝတ္လဲခိုင္းခဲ့တယ္လို႔ စံုစမ္းသိရွိရပါတယ္။

ဆရာေတာ္ဦးပုညဟာ သက္ေတာ္ (၂၇) ႏွစ္၊ ဝါေတာ္ (၇) ဝါ ရွိတဲ့ မဲေခ်ာင္းေက်းရြာ ဘုန္းႀကီးေက်ာင္းက ေက်ာင္းထိုင္ဆရာေတာ္ ျဖစ္ပါတယ္။ ၿပီးခဲ့တဲ့ ၾသဂုတ္လ (၈) ရက္ေန႔က ထားဝယ္ၿမိဳ႕ ကဗ်ာေက်းရြာမွာ ေမြးျမဴေရးနဲ႔ ေရလုပ္ငန္းဝန္ႀကီး ဦးေမာင္ေမာင္သိန္းရဲ႕ ဝါဆိုသဃၤန္း ကပ္လွဴတဲ့ပြဲမွာ တရားေဟာမိရာက သိကၡခ် လူဝတ္လဲခံရတာ ျဖစ္တယ္လို႔ ေဒသခံ သံဃာတပါးက မိန္႔ပါတယ္။

“ဒီ ဦးဇင္းက တရားေဟာလိုက္တာ ျမတ္စြာဘုရားေဟာခဲ့တဲ့ တရားထဲကပါပဲ။ ပါဏတိပါတာ ကံအေၾကာင္းကို ေဟာရင္းကေန၊ သူကလည္း လုပ္တာက ေမြးျမဴေရးနဲ႔ ေရလုပ္ငန္းေလ၊ သူ႔ကို သြားထိခိုက္တယ္လို႔ ယူဆရတာေပါ့ေနာ္၊ ဦးဇင္းတို႔ကေတာ့ အနာေပၚ တုတ္က်သြားတာေပါ့။ အကုသိုလ္ လုပ္တဲ့သူကို ပါဏတိပါတာကံ တရားေဟာမိေတာ့ ဘုန္းႀကီးကို အဓမၼ သဃၤန္းခၽြတ္ခိုင္းလိုက္တယ္ေလ၊ (၉)ရက္ေန႔က ဒကာႀကီးေရ။ ဘုရားႀကီးေက်ာင္းတိုက္က ဆရာေတာ္ေပါ့။ ဆရာေတာ္ကို အဓမၼ အတင္း သူတို႔ဌာနဆိုင္ရာ အာဏာပိုင္ အဖြဲ႔အစည္းေတြကေန သိကၡခ်ခိုင္းတယ္

ခရိုင္အဆင့္ အာဏာပိုင္ေတြက မဲေခ်ာင္းရြာ ဘုန္းႀကီးေက်ာင္းက ဆရာေတာ္ဦးပုည သိကၡာခ် လူထြက္ခိုင္းခဲ့တဲ့ အေျခအေနကို ဖံုးကြယ္ဖို႔အတြက္ မဲေခ်ာင္းေက်းရြာေန ျပည္သူေတြနဲ႔ ဘုန္းႀကီးေက်ာင္းထဲက က်န္ သံဃာေတာ္ေတြကို ဆရာေတာ္ဦးပုညကိစၥ လာေရာက္ ေမးျမန္းစံုစမ္းတဲ့သူကို မွတ္ထားဖို႔ မွာၾကားခဲ့တယ္လို႔ အခု သိကၡာခ်ခံရတဲ့ ဆရာေတာ္ဦးပုညရဲ႕ ဒကာတဦးက ေျပာျပပါတယ္။

“(၉) ရက္ေန႔၊ အဲဒီမနက္ (၆) နာရီမွာ သူ႔ေက်ာင္းကိုလာၿပီးေတာ့ ခရိုင္အဆင့္ရွိတဲ့ ရဲမွဴးတေယာက္ပါတယ္။ ၿပီးေတာ့ စရဖတို႔၊ အကုန္လံုး အရပ္ဝတ္နဲ႔ လာတယ္။ အဲဒါမ်ိဳး ေခၚၿပီးေတာ့ သိကၡာ အတင္း ခ်ခိုင္းတာေပါ့ေနာ္။ အဲဒီကိစၥနဲ႔ လာၿပီးေတာ့ သတင္းလာေမးတာတို႔၊ ေျပာတာဆိုတာ ေမးတာတို႔ကို လာလို႔ရွိရင္ အဲဒါမွတ္ထား။ တရြာလံုးကိုလည္း အစည္းအေဝး ေခၚၿပီးေတာ့ ဒီကိစၥကို သတင္းမေပါက္ၾကားေအာင္ ဆရာေတာ္ ခုထြက္တာလည္း သူ႔ဆႏၵနဲ႔သူ ထြက္တာ၊ သူတို႔နဲ႔ မပတ္သက္တဲ့ ပံုစံမ်ိဳး ရွင္းလင္းတာေပါ့ေနာ္”

လူဝတ္အလဲခံခဲ့ရတဲ့ ဆရာေတာ္ ဦးပုညဟာ အခုခ်ိန္မွာ ထားဝယ္ၿမိဳ႕နဲ႔ မိုင္ (၄ဝ) ေလာက္ေဝးတဲ့ ဇာတိရြာျဖစ္တဲ့ ရဘဲေက်းရြာကို ျပန္ေရာက္ေနၿပီလို႔ သိရပါတယ္။ အခုလို ေက်ာင္းထိုင္ဆရာေတာ္တပါး တရားေဟာရံုနဲ႔ သိကၡာခ် လူထြက္ရတဲ့ ကိစၥကို ထားဝယ္ၿမိဳ႕က စာသင္သား သံဃာေတာ္ေတြက သာသနာေရး ဝန္ႀကီးဌာနကို စာေရးသား အသိေပးဖို႔ စီစၪ္ေနတယ္လို႔ ေစာေစာက ေဒသခံ သံဃာေတာ္ကပဲ ဆက္မိန္႔ပါတယ္။

ေမြးျမဴေရးနဲ႔ ေရလုပ္ငန္းဝန္ႀကီး ဗိုလ္မွဴးခ်ဳပ္ေမာင္ေမာင္သိန္းဟာ စစ္ဘက္တာဝန္ကေန အနားယူထားတဲ့ အရပ္သားတျဖစ္လဲ ဝန္ႀကီး ဦးေမာင္ေမာင္သိန္း ျဖစ္ပါတယ္။ တနသၤာရီတိုင္း ထားဝယ္ခရိုင္အတြင္းမွာ ၾကံ့ခိုင္ဖြံ႔ၿဖိဳးေရး ပါတီအေနနဲ႔ ဝင္ေရာက္ ယွဥ္ၿပိဳင္မယ္လို႔ သတင္းေတြ ထြက္ေနသလို အဲဒီေဒသတြင္းမွာ ၾကံ့ခိုင္ဖြံ႔ၿဖိဳးေရး ပါတီအတြက္ မဲဆြယ္စည္းရံုးတာေတြ လုပ္ေဆာင္ေနတယ္လို႔လည္း သိရပါတယ္။

Saturday, 14 August 2010
သင္ေရာ ဘယ္လိုလဲ
ႏိုင္ဝင္ဘာ ( ရ ) ရက္္ေန.ၾကရင္ ဘာေတြ ၿဖစ္မွာလဲ ..ကမၻာပ်က္မွာလား..မပ်က္ပါ ...ဒါေပမယ့္ ၿမန္မာၿပည္ပ်က္ဖို.ကေတာ့ တဆင့္ၿပီးတဆင့္......

လြတ္လပ္တဲ့ ႏိုင္ငံေတြမွာ ေရြးေကာက္ပဲြ က်င္းပဖို.အတြက္ ပါတီေတြ နယ္ဆင္းၿပီး မဲဆြယ္ၾကတယ္..ကတိေတြ ေပးၾကတယ္.. တီဗီ က တဆင့္ ၿပည္သူေတြ ကို တင္ၿပၾကတယ္... ဘာေတြ လုပ္ေပးမယ္ ဘာေတြ ၿဖစ္လာမယ္ေပါ့....... ႏိုင္ခဲ့ရင္လဲ အဲ့ဒီ ကတိအတိုင္းလုပ္ေပးရတယ္...ၿပည္သူေတြက လဲ တိုက္ရိုက္ ကိုယ္ေမးခ်င္တာ ေမးလို.ရတယ္...မၾကာခင္ က်င္းပေတာ့မယ့္ က်မ တို. နုိင္္ငံရဲ့ ေရြးေကာက္ပဲြအတြက္ ႏုိင္ငံ ကို ဦးေဆာင္ခ်င္ပါတယ္ဆိုတဲ့ ပါတီေတြ ဘာေတြ မ်ားလုပ္ၿပီးၾကၿပီလဲ လုပ္ခြင့္ရၾကၿပီလဲ........ မိုးက်ေရႊကို္ယ္လို ခုခ်က္ခ်င္းဖဲြ.လို.ပါတီၿဖစ္လာရရွာတဲ့ ႏို္င္ငံေရး ပါတီေတြ ခမ်ာ တုိင္းၿပည္အတြက္ မေၿပာနဲ. သူတို.ပါတီ ၿမဲၿမံဖို.ေတာင္ မနည္းၾကိဳးစားရဦးမွာပါ...


အဲ ႏိုင္ငံေတာ္ အဖဲြ.အစည္းပါဆိုၿပီး အင္အားၾကီးမားေအာင္ ခ်ဲ့ထြင္ထားတဲ့ ၾကံ့ဖြတ္ကေတာ့ ေန.ခ်င္းညခ်င္း အရပ္ဝတ္လဲ စစ္ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေတြ နဲ.အတူ ႏိုင္ငံေတာ္တာဝန္က ရပ္နားၿပီး ၿပိဳင္ပဲြဝင္ ပါတီ အၿဖစ္ကူးေၿပာင္းသြားေတာ့ သူက ေတာင့္တင္းေနတာေပါ့.... ဒါဟာ အရပ္သားအစိုးရ ကို အာဏာလႊဲေၿပာင္းေပးမွာပါ ဆိုတဲ့ စကားေနာက္ကြယ္က လွည့္ကြက္တစ္ခုပါပဲ..

ဒီပါတီ ေတြ မဲဆြယ္ၾကတဲ့ သတင္းဖတ္မိပါတယ္ ..ဘယ္လို မဲဆြယ္ၾကသလဲ ...နိုင္ရင္ ဘာလုပ္ေပးမယ္ ဘာၿဖစ္လာမယ္ အာမခံခ်က္ေတြ မ်ားေပးသလား... ဘယ္ကရံပံုေငြေတြ စပြန္စာေတြ နဲ. မဲဆြယ္နိုင္ၾကတာလဲ... ဒါေတြ က အစ ေဖာ္ၿပဖို.လိုပါတယ္... သတင္းစာ တီဗီ ေရဒီယို က တဆင့္ေပါ့...


ေရြးေကာက္ပဲြ အတြက္ မဲေရတြက္ဖို.လံုေလာက္တဲ့ လုပ္အားေပးေတြ ရိွၿပီလား... အခ်ိန္အတိအက်နဲ.ၿပည္သူတရပ္လံုး မဲေပးနိုင္ေအာင္ ဘာေတြ မ်ားစီစဥ္ထားၿပီးၿပီလဲ....... မဲေရတြက္တာကို တီဗီကတဆင့္ အမ်ားၿပည္သူ ၾကည့္ရႈ.နုိင္ေအာင္ ၿပင္ဆင္မႈ.ေတြ လုပ္ၿပီးၿပီလား.......

ဒါေတြ ဒါေတြ ထက္ သနားမိတာက ၾကိဳတင္ၾကံစည္ ဖဲြ.စည္းထားတဲ့ ၾကံ့ဖြတ္နဲ. ယွဥ္ၿပိဳင္ၾကမဲ့ မိုးက်ေရႊကိုယ္ နိုင္ငံေရးပါတီမ်ားပါပဲ..... သူမ်ား နုိင္ငံေတြက လုိ ႏွစ္ရွည္လမ်ား အေတြ.အၾကံဳေတြနဲ. ရပ္တည္ခဲ့ရတာလဲ မဟုတ္... ခိုင္မာေတာင့္တင္းတဲ့ စပြန္စာကလည္းမရိွ... တကယ္လို.မ်ား မေတာ္တဆ တီဗီကေန တဖဲြ. နဲ.တဖဲြ. ၿပည္သူေတြေရွ.မွာ စကားရည္လုပဲြ လုပ္ခြင့္ရခဲ့ရင္ ဘာေတြ မ်ားေၿပာၾကမလဲ ..တင္ၿပၾကမလဲ...

အတားအဆီးမ်ား နဲ. ေဘာင္က်ဥး္က်ဥး္ေလးက ေန ဘယ္လိုမ်ား ေကာင္းမြန္တဲ့ လမ္းစဥ္ေတြ မူေတြ ကို ခ်မွတ္ၾကမွာလဲ.... လတ္ဆတ္သန္.ရွင္းတဲ့ ဟင္းတစ္ခြက္မခ်က္ပဲ ဒီ ရယ္ဒီမိတ္ အသင့္စားအထုပ္ေလးကို ၿဖည္ၿပီး ခ်က္လိုက္ရင္ ဘယ္လို အရသာ ထြက္လာမယ္ဆိုတာ ၾကိဳသိၿပီးသားမလား.... အဲ့လိုပဲ လြတ္လပ္မွ်တတဲ့ ေရြးေကာက္ပဲြ မလုပ္ပဲ ဒီ ၾကိဳတင္ၾကံစည္ထားတဲ့ ေရြးေကာက္ပဲြက ရလာမဲ့ အေၿဖဟာ ဘယ္လိုနည္းနဲ.မွ တုိင္းၿပည္အတြက္ သင့္ေတာ္တဲ့ အစိုးရ ေပၚထြက္မလာနုိင္ဆုိတာပါပဲ...


ဒီမိုကေရစီ လမ္းစဥ္ကို က်င့္သံုးမွာပါ ဆိုလို.လဲ မယံုၾကည္ေစခ်င္ပါ... ဒီမိုကေရစီ က်င့္သံုးဖို. အစပ်ိဳးေနတဲ သူေတြ မွာ ဒီမိုကေရစီ အရိပ္အေယာင္ တစိုးတစိမွေတာင္ မၿမင္မိလို.ပါ.... တကယ့္ ၿပည္သူ.ဖက္သားေတြ အနိုင္ရခဲ့ရင္ေတာင္ လုပ္ပိုင္ခြင့္ေတြသည္ ဖဲြ.စည္းပံု ဥပေဒ ဆိုတာၾကီး က ခ်ဳပ္ခ်ယ္ထားပါတယ္.. ဒါဟာလည္း ၾကိဳတင္ၾကံစည္မႈ. တစ္ခုပါ..
ဒါေၾကာင့္ ၿပည္သူေတြ ရဲ့ မဲ တမဲ ခ်င္းစီတိုင္းဟာ အရမ္းကို အေရးၾကီးပါတယ္... ကိုယ့္ရဲ့ ေသေရး နဲ. ရွင္ေရး ကို ေရြးသလိုပါပဲ.. ကိုယ္မၾကည္ၿဖဴ ပဲ အတင္းသိမ္းပိုက္ထားတာေတာင္ အေၾကာင္းၿပခ်က္ မိ်ဳးစံု နဲ. ေနရာ ဖယ္မေပးခ်င္တာ.. ကိုယ္သာ မေတာ္တဆ မဲ မ်ားေပးလိုက္မိရင္ ကိုယ္ၾကိဳက္လို.ကိုယ္ေရြးခ်ယ္လိုက္လို. ကိုယ္တင္ေၿမွာက္လိုက္လို. ဆိုတဲ့ အေၾကာင္းၿပခ်က္ေတြ နဲ. တသက္လံုး နုိင္သြားေတာ့မွာပါ..

တစ္ခါခံ ရရင္ လိမ္တဲ့သူအၿပစ္ ခဏခဏ ခံရရင္ေတာ့ ခံရတဲ့သူအၿပစ္တဲ့ ....... က်မကေတာ့ က်မရဲ့ မဲ နဲ႔ အာဏာရွင္ကို သက္ဆိုးမရွည္ေစဖုို. အာမခံပါတယ္........ သင္ေရာ ဘယ္လိုလဲ ..သင့္ေၾကာင့္ အာဏာရွင္ သက္ဆိုးမရွည္ပါေစနဲ.လို. ဆုေတာင္းရင္း.........

ၿဖည့္စြက္ခ်က္.. .......... အခုတင္ဖတ္လိုက္ရတဲ့ သတင္းေလး တပုဒ္ေၾကာင့္ ေတြးစရာေတြ ၿဖစ္သြားခဲ့ပါတယ္... ၾကံ့ဖြတ္ပါတီ မဲဆြယ္ရာမွာ လုပ္ငန္းေတြ ခ်ေပးတာလဲ တခုပါတယ္ဆိုလို.ပါ.. ၾက့ံဖြတ္ဆိုတာ အစကေတာ့ နိုင္ငံပိုင္ လူမႈ.ေရးအဖဲြ.လိုလုိဘာလိုလို ကေန သရုပ္မွန္ေပၚၿပီး ပါတီ အၿဖစ္ကူးေၿပာင္းသြားတာမလား.. ဒါက နုိင္ငံေတာ္နဲ.မသက္ဆိုင္ေတာ့ဘူးမလား...ခုဘယ္လို ၿဖစ္ၿပီး ဒီလို အဖြဲ.အစည္းက ေန လုပ္ငန္းခ်ေပးနုိင္တဲ့ အခြင့္ပါဝါ ရိွေနတာလဲ.. နုိင္ငံေတာ္နဲ. သက္ဆိုင္ေနဆဲပဲဆိုရင္ ေပါက္သင္ညိဳ အေရာင္ေၿပာင္းေတြ ေခါင္းေဆာင္ရာထူး ယူဖို. ခြင့္ၿပဳတာပဲလား.. ဒီ ပါတီကို လည္ပတ္ေစတဲ့ ကုန္က်စရိတ္ေတြ ဘယ္ကရသလဲ... စာရင္းရွင္းလင္းေပးၿပီးၿပီလား ..ၿပည္သူကို တင္ၿပၿပီးၿပီလား...
ေတြးရင္းနဲ့ မူးးးးးးးးးးးးးးးး


ေလးစားစြာၿဖင့္
simple views

ဂ်ပန္ငွက္ရုပ္၊ ကုိရီးယားယဥ္ေက်းမႈ နဲ႔ ျမန္မာျပည္
ၾကယ္ျဖဴ
ၾသဂုတ္ ၅၊ ၂၀၁၀

လြန္ခ့ဲသည့္ ၆၅ ႏွစ္ ၾသဂုတ္ ၆ ရက္ေန႔ေနာက္ပုိင္း ဂ်ပန္ မိန္းကေလးတဦး၏ ေၾကကဲြဖြယ္ ဇာတ္လမ္းကုိ ႏုိင္ငံတကာတြင္ ယေန႔တုိင္ အမွတ္ရေနၾကသည္ (photo: Leiflet)
ကမာၻႀကီးေပၚမွာ ၁၉၄၅ ခုႏွစ္ တုန္းက ေၾကာက္စရာအေကာင္းဆံုး အျဖစ္ဆိုးႀကီးတခု ေပၚေပါက္ခဲ့တယ္။ လူသားတို႔ရဲ႕ ေလာဘ၊ ေဒါသ၊ ေမာဟ ေတြနဲ႔ မာန္မာနတို႔ အားၿပိဳင္ရာ အတၱတိုက္ပြဲေတြရဲ႕ ဓားစာခံအျဖစ္ ဂ်ပန္ႏိုင္ငံက ဟီရိုရွီးမား ၿမိဳ႕ကေလးဟာ တစစီ ေၾကမြ ပ်က္စီးခဲ့ရတယ္။ ေၾကာက္စရာ အေကာင္းဆံုး အဏုျမဴ ဆိုတဲ့ ဗံုးႀကဲခံခဲ့ရတာေလ။ ခုလာမယ့္ ၾသဂုတ္ ၆-ရက္ေန႔မွာ ေပါ့ ... ...

အျပစ္မဲ့တဲ့ လူသားေတြ သိန္းနဲ႔ခ်ီၿပီး ေၾကြလႊင့္ခဲ့ၾကရတယ္။ ၿမိဳ႕ကေလးရဲ႕ သံုးပံု ႏွစ္ပံုဟာ ျပာက်သြားခဲ့ရတယ္။ အဏုျမဴ အဆိပ္ေငြ႔ေတြ ၾကားမွာ က်န္ရစ္ခဲ့တဲ့ သူေတြကလည္း လူစဥ္မမီတဲ့ ဘ၀ေတြနဲ႔ တျဖည္းျဖည္း လႊင့္ပါးခဲ့ၾကရရွာတာကလား။ ေတြ႔ေနက် တိုက္တာ အေဆာက္အအုံေတြ၊ ျဖတ္သန္းေနက် တံတားႀကီးေတြ၊ လူအျပည့္ တင္ေဆာင္ထားတဲ့ ဓာတ္ရထားေတြ၊ အဘိုးနဲ႔ အဘြား၊ အေဖနဲ႔ အေမ၊ ေက်ာင္းက ေခါင္းေဆာင္ေတြ၊ ေက်ာင္းက ဆရာေတြ၊ အခ်စ္ဆံုး သူငယ္ခ်င္းေတြ၊ ေန႔စဥ္ ေရာင္း၀ယ္ေနၾကတဲ့ ေစ်းသည္ေတြ၊ ႏိုင္ငံမွာ အားကိုးရတဲ့ အလုပ္သမားေတြ၊ အျပစ္ ကင္းလွတဲ့ ခ်စ္စရာ ေက်ာင္းသားေလးေတြ၊ ၀၀ကစ္ကစ္နဲ႔ ရယ္ေမာေနတဲ့ ကေလးငယ္ေလးေတြ၊ သူတို႔ေတြ၊ သူတို႔ေတြ အားလံုးဟာ စူးရွတဲ့ အလင္း တခုေအာက္မွာ ... ... ၊ က်ယ္ေလာင္တဲ့ ျမည္ဟည္းသံႀကီးေတြ ေအာက္မွာ ... ... ၊ ေ၀၀ါးေနတဲ့ အခိုးအေငြ႔ေတြ ေအာက္မွာ ... ... တစစီ ျပတ္ေတာက္ ေပ်ာက္ကြယ္သြားခဲ့ၾကတယ္။

တြဲလဲခိုေနတဲ့ အေရျပားစေတြ၊ စုတ္ျပတ္ေနတဲ့ အ၀တ္ အပိုင္းအမွ်င္ေတြ၊ ျပန္႔က်ဲေနတဲ့ ဦးေႏွာက္ေတြ၊ ခႏၶာ အစိတ္အပိုင္းေတြ ၾကားမွာ ကြဲၿပဲက်ိဳးေၾကလု ခပ္တဲတဲ ေျခေထာက္ေတြနဲ႔ ထိပ္လန္႔တၾကား ေျပးလႊားေနၾကတယ္။ မီးခိုးေငြ႔ေတြ၊ ျပာမႈန္ေတြ၊ ေ၀့၀ဲ ရႈတ္ေထြးေနတဲ့ အပ်က္အစီးပံုေတြ ၾကားမွာ အရာရာဟာ ေနပူက်စ္က်စ္ထဲမွာ ျဖစ္ညွစ္ ခံထားရသလိုမ်ိဳး ပူေလာင္ မာေၾကာ တင္းၾကပ္ၿပီး ေလးလံ ထိုင္းမိႈင္းေနခဲ့တယ္။ ဒဏ္ရာ ဒဏ္ခ်က္ေတြ ဗရပြနဲ႔ က်န္ရစ္ခဲ့ၾကရွာတဲ့ ေမွးမွိန္ ေ၀၀ါးတဲ့ မ်က္လံုးေတြဟာလည္း ဟီရိုရွီးမား ေဆးရံုရဲ႕ မ်က္ႏွာက်က္ေတြကို နာက်င္ ခါးသီးစြာ ေငးေမာရင္း တအိအိ ခ်ဳပ္ၿငိမ္းၾကရရွာတယ္။

အဲဒီလို နာက်ည္းမႈ၊ ညိွဳးငယ္မႈေတြၾကားမွာ အသက္ ၁၂-ႏွစ္အရြယ္ အဏုျမဴ အဆိပ္သင့္ လ်ဴေကးမီးယား ေ၀ဒနာရွင္မေလး ဆားဒါးကိုးဆာဆခိ ဟာ ႏြမ္းနယ္ေနတဲ့ ပိန္လွီလွီ ခႏၶာကိုယ္ေလးနဲ႔ သံကုတင္ေပၚမွာ လွဲေလ်ာင္းေနရင္း စကၠဴႀကိဳးၾကာရုပ္ေလးေတြကို ပင္ပန္းႀကီးစြာ ေခါက္ေနပါတယ္။ သူမရဲ႕ နံေဘးမွာလည္း ေရာင္စံုစကၠဴ အပိုင္းအစေတြ၊ သၾကားလံုး စကၠဴေလးေတြ၊ ေဆးပုလင္းက စကၠဴပတ္ေလးေတြ၊ သတင္းစာ အပိုင္း အစေတြ ျပန္႔က်ဲေနပါတယ္။

ေၾကာက္စရာ အျဖစ္ဆိုးေတြနဲ႔ အတူ စစ္ႀကီး ၿပီးသြားခဲ့တာ ၁၀-ႏွစ္ ေက်ာ္ခဲ့ေပမယ့္ သက္ႀကီးရြယ္အိုေတြ၊ ကေလးေတြဟာ တျဖဳတ္ျဖဳတ္ ေသဆံုးေနၾကရတုန္းပါပဲ။ ႀကိဳးၾကာ ဆိုတာ သမီးတို႔ ဂ်ပန္ရိုးရာမွာ အထြဋ္အျမတ္ထားတဲ့ ငွက္ပါ။ သူဟာ သမီးတို႔ ဆုေတာင္းေတြကို ေကာင္းကင္ဘံုက ဘုရားဆီ သယ္ေဆာင္ေပးတယ္ေလ။ လူသားေတြ အားလံုးကိုလည္း အဏုျမဴရန္က ကင္းေ၀းေစခ်င္တယ္။ အဲဒီ ဆုေတာင္းေတြကို သယ္ေဆာင္ေပးႏိုင္ေအာင္ ႀကိဳးၾကာ ၁၀၀၀ ျပည့္ေအာင္ လုပ္မယ္။ ခု ... သမီး ေခါက္ထားတာ ၆၀၀-ေက်ာ္ၿပီ။ ႀကိဳးၾကာ ၁၀၀၀-ျပည့္တာနဲ႔ သမီး ျပန္ေနေကာင္းလာမွာပါ။ အဲဒီအခါက်ရင္ သမီးလို အဏုျမဴအဆိပ္သင့္ လူနာေတြဆီကို သြားၿပီးျပဳစုမယ္။ အားေပးမယ္။ ဒါ... သမီးရဲ႕ ေမွ်ာ္လင္းခ်က္တခုပဲ တ့ဲ။

၁၉၅၅ ေအာက္တိုဘာ ၅-ရက္ေန႔မွာ အဏုျမဴ အဆိပ္သင့္ ကေလးငယ္ေလး ဆာဆခိဟာ သူေခါက္ထားတဲ့ ႀကိဳးၾကာရုပ္ေလးေတြၾကားမွာ ထာ၀ရ အိပ္ေပ်ာ္သြားခဲ့ပါတယ္။ သူခ်စ္တဲ့ ကမာၻႀကီးနဲ႔ က်ေနာ္တို႔ အားလံုးကို အၿပီးတိုင္ ေက်ာခိုင္းသြားခဲ့တဲ့ အခ်ိန္မွာ သူမ ေခါက္ထားတဲ့ စကၠဴ ႀကိဳးၾကာရုပ္ကေလးေပါင္း ၆၃၄ ခုသာ ရွိပါေသးတယ္။ သူမ သတင္းကို ၾကားၾကားခ်င္း သူမရဲ႕ သူငယ္ခ်င္းေတြ ေရာက္လာၾကၿပီး လိုေနတဲ့ စကၠဴႀကိဳးၾကာရုပ္ကေလးေပါင္း ၃၆၆-ခုကို ေခါက္ေပးခဲ့ၾကတယ္။ သူမကို သၿဂၤဳ ိဟ္တဲ့ အခ်ိန္မွာေတာ့ သူမရဲ႕ နံေဘးမွာ ေကာင္းျခင္း ဆုေတာင္းေတြကို သယ္ေဆာင္ေပးမယ့္ ႀကိဳးၾကာရုပ္ကေလးေပါင္း ၁၀၀၀ ၀ိုင္းရံလ်က္ပါ။



၁၉၅၈ ခုႏွစ္မွာ ဂ်ပန္လူငယ္ေလးမ်ားက စုေပါင္း ေကာက္ခံေငြနဲ႔ ဟီရိုရွီးမားက ၿငိမ္းခ်မ္းေရး ပန္းၿခံႀကီးထဲမွာ ဆာဒါးကိုးဆာဆခိ ရဲ႕ ရုပ္ထုကို ျပဳလုပ္ခဲ့ၾကပါတယ္။ ဆာဆခိကို အေၾကာင္းျပဳၿပီး စကၠဴႀကိဳးၾကာေခါက္တ့ဲ အသင္းမ်ား၊ ကလပ္မ်ား ေပၚေပါက္လာပါတယ္။ ၾသဂုတ္လ ၆-ရက္ေန႔ကို ေရာက္တိုင္း ႀကိဳးၾကာေခါက္ အသင္း၀င္ ကေလးေတြက သူတို႔ လုပ္ထားတဲ့ စကၠဴႀကိဳးၾကာရုပ္ ေထာင္ေပါင္း မ်ားစြာကို ၿငိမ္းခ်မ္းေရးပန္းၿခံမွာရွိတ့ဲ ဆာဆခိရဲ႕ ေျခရင္းမွာ သြားေရာက္ စုပံုထားၾကပါတယ္။


ဒီလိုနဲ႔ စကၠဴႀကိဳးၾကာ ၁၀၀၀ ေခါက္ၿပီး ဆုေတာင္းရင္ ျပည့္တယ္ဆိုတဲ့ ဓေလ့တခု ေခတ္စားလာတယ္ ဆိုရမွာပါ။ ျမန္မာႏိုင္ငံမွာေတာ့ ကိုရီးယားကားေတြ ထဲမွာ ႀကိဳးၾကာ ၁၀၀၀ ေခါက္ၿပီး ဆုေတာင္းရင္ ရည္းစားနဲ႔ ညားတယ္လို႔ ပါတာေၾကာင့္ အိုမီဂါရီ စကၠဴထုပ္ေလးေတြ အေရာင္း သြက္ခဲ့ရတယ္။ လူငယ္ေတြကလည္း ႀကိဳးၾကာရုပ္ေလးေတြေခါက္၊ ပုလင္းထဲ ထည့္ၿပီး ကိုယ္ခ်စ္တဲ့ သူေတြကို ေပးၾကတယ္။ လူငယ္ေတြ အတြက္ကလည္း ကိုရီးယားကားက လြဲၿပီး ၾကည့္စရာ ဗဟုသုတ ဆိုလို႔ တီဗီမွာက ပဂိုးဒါးနဲ႔ ဆိုးဂ်ားပဲ ရွိေတာ့ ဘာျဖစ္ျဖစ္ ကိုးရီးယား ေျပာတာပဲ ယံုေနၾကရရွာတယ္။ ကိုးရီးယားကားေတြမွာ ဆိုရင္ ဂ်ပန္ပံုစံေတြကို အဓိက အတု ခိုးတတ္ၿပီး၊ ေအာင္ျမင္ေနတဲ့ သူတို႔ ရုပ္ရွင္ေတြကေန ကမာၻကို ခ်ခ်ျပေလ့ ရွိတာ ေတြ႔ရတယ္။ ဟိုတခါတုန္းကလည္း ကိုရီးယားက ႏိုင္ငံေတာ္ ဧည့္ခံပြဲတခုမွာ ဂ်ပန္အရာရွိကို ရိုးရာ ေၾကြပန္းကန္လံုး ယဥ္ေက်းမႈတခုဟာ ကိုးရီးယားကစတယ္ ေျပာလို႔ ႏိုင္ငံ အရာရွိခ်င္း စကားစစ္ထိုးခဲ့ၾကေသးတယ္။ ေရႊခ်ည္ထိုးလိုမ်ိဳး ျမန္မာ့ရိုးရာ လက္မႈေတြကို ထိုင္းက ေအာ္ဒါမွာၿပီး Made in Thailand တံဆိပ္နဲ႔ ကမာၻကို ျဖန္႔သလို ေနမွာေပါ့ေနာ္။ ထားပါေတာ့...။

ဒီလို ၾသဂုတ္လကို ေရာက္ၿပီ ဆိုရင္ က်ေနာ္တို႔ ႏိုင္ငံကလူငယ္ေတြၾကား ဘယ္လိုမွ ေမ့ေပ်ာက္ႏိုင္မွာ မဟုတ္တဲ့ သမိုင္းတခုကလည္း ျပည္လည္ အမွတ္ရစရာပါပဲ။ က်ေနာ္တို႔ ျမန္မာလူငယ္ေတြ အေနနဲ႔ အခုခ်ိန္မွာ ကမာၻ႔ေၾကာက္စရာ အေကာင္းဆံုး အဏုျမဴစိန္ေခၚမႈ သတင္းေတြနဲ႔အတူ စိုးရိမ္စရာေတြ ျပည့္နက္ေနတဲ့အခ်ိန္ ျဖစ္ေလေတာ့ ႀကိဳးၾကားရုပ္ေတြ ေခါက္ၿပီး ရည္းစားကို ေပးတာနဲ႔စာရင္ ဟီးရိုရွီမားေန႔ ကမာၻ႔ ၿငိမ္းခ်မ္းေရး အထိမ္း အမွတ္နဲ႔ အတူ ျမန္မာႏိုင္ငံ လြတ္ေျမာက္ေရး ဝိေလး၀ိ ႏွစ္ပတ္လည္ အတြက္ ႀကိဳးၾကားရုပ္ေလးေတြ ၁၀၀၀ ျပည့္ေအာင္ ေခါက္ၿပီး ဆုေတာင္းၾကရရင္ ပိုမေကာင္းေပဘူးလားခင္ဗ်ာ။

အေမရိကန္ ျပည္ေထာင္စု ဆီယက္တယ္ၿမိဳ႕တြင္ ေတြ႔ရေသာ ဆာဆခိ ရုပ္တု (photo: seakayaker)

[မူရင္း - strawberrywine.ning.com]

၂၀၁၀ ေရြးေကာက္ပြဲအား ႏို၀င္ဘာလ ၇ ရက္ေန႔ (တနဂၤေႏြေန႔တြင္) က်င္းပမည္

၂၀၁၀ ေရြးေကာက္ပြဲအား ႏို၀င္ဘာလ ၇ ရက္ေန႔ (တနဂၤေႏြေန႔တြင္) က်င္းပမည္

၂၀၁၀ ေရြးေကာက္ပြဲအား ႏို၀င္ဘာလ ၇ ရက္ေန႔ (တနဂၤေႏြေန႔တြင္) က်င္းပမည္ ျဖစ္ေၾကာင္း ျပည္ေထာင္စု ေရြးေကာက္ပြဲ ေကာ္မရႇင္ (UEC) က ယေန႔ သတင္း ထုတ္ျပန္ ခဲ့သည္။ ျပည္ေထာင္စု ေရြးေကာက္ပြဲ ေကာ္မရႇင္ ဥပေဒ ၈ ပါ တာ၀န္ ႏႇင့္ လုပ္ပိုင္ခြင့္ကို က်င့္သုံး၍ သက္ဆိုင္ရာ လႊတ္ေတာ္ ေရြးေကာက္ပြဲ ဥပေဒပုဒ္မ ၃၄ (ဂ) ႏႇင့္ နည္းဥပေဒ ၁၆ (ဃ) တို႔အရ ၁၃၇၂ ခုႏႇစ္ တန္ေဆာင္မုန္းလဆန္း ၁ ရက္ေန႔ ၂၀၁၀ ျပည့္ႏႇစ္ ႏို၀င္ဘာလ ၇ ရက္ တနဂၤေႏြေန႔တြင္ လႊတ္ေတာ္ အသီးသီး အတြက္ ပါတီစုံ ဒီမိုကေရစီ အေထြေထြ ေရြးေကာက္ပြဲမ်ား က်င္း ျပဳလုပ္မည္ ျဖစ္ေၾကာင္း ယေန႔ နံနက္ခင္း သတင္းတြင္ ျမန္မာ့ ရုပ္ျမင္ သံၾကားမွ လည္း ေၾကညာခဲ့ျခင္း ျဖစ္သည္။

ျပည္သူ႔ လႊတ္ေတာ္ မဲဆႏၵနယ္ ၃၃ဝ ဟု ေကာ္မရွင္ က သတ္မွတ္ (၁၁.၈.၂၀၁၀) ေနတြင္ သတ္မွတ္ ေၾကျငာ ၿပီးေနာက္ ပါတီစုံ ဒီမိုကေရစီ အေထြေထြ ေရြးေကာက္ပြဲမ်ား က်င္း ျပဳလုပ္မည္ ျဖစ္ေၾကာင္း ထပ္မံေၾကျငာျခင္း ျဖစ္သည္။ လက္ရႇိ၌ ႏိုင္ငံေရး ပါတီ တည္ေထာင္ ခြင့္ႏႇင့္ ဆက္လက္ တည္ေထာင္ခြင့္ ေလွ်ာက္ထားသည့္ ပါတီ ၄၇ ပါတီ ရႇိသြားၿပီ ျဖစ္ၿပီး ႏိုင္ငံေရး ပါတီ မႇတ္ပုံတင္ခြင့္ ေလွ်ာက္ထားသည့္ ပါတီ ၄၁ ပါတီ အနက္ ပါတီ ၄၀ ကို မႇတ္ပံု တင္ခြင့္ ျပဳခဲ့ၿပီး ျဖစ္ေၾကာင္း ျပည္ေထာင္စု ေရြးေကာက္ပြဲ ေကာ္မရႇင္၏ ထုတ္ျပန္ ခ်က္မ်ားအရ ဟံသာ၀တီ မွ သိရႇိရပါသည္။


၁၃ . ၈ . ၂၀၁၀