ေမွာ္ကသိုဏ္း

Happy Birthday လုပ္ရမလား၊
Free Aung San Suu Kyi လို႔ေအာ္ရမလား၊
Down With Dictatorship လို႔က်ိန္စာတိုက္ရမလား။

ရန္ကုန္ျမိဳ့ထဲ အမွိဳက္ဆို႔ေရလွ်ံ ျခင္ေတြတ၀ီ၀ီ၀ဲပ်ံေနတယ္။

တပ္မေတာ္သားတစ္ဦး ဂ်ီသရီးကိုက်ည္ထိုးျပီးေတာက္ေခါက္တယ္၊
ဧရာ၀တီျမစ္ထဲ လွိဳင္းတစ္လံုးတိုးလာသလိုမ်ိဳး။

နာဂစ္ျဖတ္နင္းခဲ့တဲ့လယ္ကြင္းေတြဆီကေန မရွိေတာ့တဲ့ေက်ာင္းေလးဆီ ေက်ာင္းသားေလးေတြ မလာေတာ့တာ ၁ႏွစ္ရွိျပီ၊
ဒီပန္းခ်ီဆိုးဟာ ပိုးစိုးပက္စက္ ေဆးစက္ထဲ့သူမဲ့ေန။

ကြ်န္းသစ္လံုးေတြ အျပည့္တင္ထားတဲ့ ၁၀ ဘီးကား ၁၀ စီး နယ္စပ္မ်ဥ္းကို ေမာင္းႏွင္ေက်ာ္ျဖတ္
တရုတ္ျပည္ထဲက စက္ရံုတစ္ရံုရဲ့ အ၀မွာရပ္တယ္၊
ထမင္းမ၀တဲ့ ရိုးမကေတာ့ ဒုကၡ၀ေနတဲ့ ျပည္သူေတြကို ရင္ခြင္ပိုက္လို႔။

ဆိုက္ေရာက္လာတဲ့လူငယ္မွာ ရင္နာစရာ အျဖစ္ဆိုးေတြတနင့္တပိုးနဲ႔၊
ထြက္ခြာေနတဲ့လူငယ္ဟာ ယံုၾကည္ေမွ်ာ္လင့္ရာေတြ အသစ္ပ်ိဳးလွ်က္၊
ဗိုက္ဟာလာနဲ႔တိုင္းျပည္ထဲ ဗိုက္ဆာေနတဲ့မိခင္ဟာ ရင္နာေနတဲ့ မ်က္ရည္စက္ေတြကို ေန႔စဥ္ရက္ဆက္ေၾကြလို႔ရယ္။

ဘ၀။

ညီမေလးေရ...မင္းပန္းခ်ီေရးတဲ့အခါ
မင့္ပါးျပင္လြလြႏွစ္ခ်ပ္ေပၚက
လြပ္လပ္မွဳကိုဆာေလာင္ေနတဲ့ မင္းပါးခ်ိဳင့္ေလး ႏွစ္ပြင့္ကိုပါေအာင္ေရး၊
အဲဒီအခါ မင္းလက္ထဲက စုတ္တံဟာ အာဏာရွင္ကို ေတာ္လွန္တဲ့ လွံတစ္လက္ျဖစ္ျပီး
မင္းေရွ႕က ကင္းဘတ္စ္စဟာ လြတ္ေျမာက္ေရးတပ္ဦးအတြက္ အလံတစ္ရြက္ျဖစ္ေလရဲ့၊
အနာဂတ္ျပခန္းထဲမွာ မင္းရဲ့အႏုပညာဟာ ျပည္သူေတြရဲ့ေအာင္ပြဲလို သပ္ရပ္တင့္တယ္ခမ္းနားလို႔။

ဘုရားသခင္ မုန္႔ဖိုးေပးလိုက္တဲ့ ဒုကၡတရားေတြနဲ႔ ဘုရားသခင္ဖြင့္ထားတဲ့ဖဲ၀ိုင္းထဲ ငါတို႔၀င္ခဲ့တယ္၊
ဘုရားသခင္ရဲ့ အသုဘပြဲမွာ၊
ဘ၀ဆိုတာ (ငါ+မင္း=ငါတို႔) ဆိုတဲ့ အဓိပၸါယ္ရေအာင္ ေနထိုင္ရွင္သန္ျခင္းအႏုပညာ၊
လူကလူကို ဖဲခိုးမရိုက္နဲ႔၊
လူကလူကို ဂုတ္ေသြးစုတ္မအုပ္ခ်ဳပ္နဲ႔၊
ဖဲ၀ိုင္းၾကီးတစ္ခုလံုး စုတ္ျပတ္သတ္ေနတဲ့ ျမန္မာျပည္။

စက္တင္ဘာရဲ့ လမ္းေျမေပၚ ဦးေႏွာက္သားျပဲရဲ ပြင့္ထြက္ေနတဲ့ ဦးေခါင္းတစ္လံုး၊
ေျချပတ္တစ္ဖက္ကို မရွာႏိုင္ေတာ့တဲ့ ေျချပတ္တစ္ဖက္ မြေၾက၊
ေရပုတ္ေျမာင္းထဲက ေမွာက္ခံုေသ သံဃာေတာ္အေလာင္းပုတ္ပြ၊
လူသတ္ ထရပ္ကားေတြ ျဖတ္ေမာင္းသြားတဲ့ ရန္ကုန္ေျမ၊
သာသနာ့သားေတာ္ေတြ လွမ္းေလွ်ာက္လမ္းေဖာက္ခဲ့တဲ့တိုက္ပြဲ၊
အာဏာရွင္ေတြ မိုက္မဲမိုက္ကန္းခဲ့တဲ့သမိုင္း၊
အမိေျမကို ေသြးမုန္တိုင္းက ခြပ္ေနရဲ့...
လူထုရဲ့ ေရႊ၀ါေရာင္ေအာင္ပြဲဟာ ေရာင္စဥ္ျခည္ လက္ၾကြျပသ...
အမွန္တရားနဲ့ ေသြးလွည့္ပတ္စီးတဲ့ အနာဂတ္မွာ။

ရဲရင့္ရိုးသားေျဖာင့္မွန္တဲ့ က်ည္တစ္ေတာင့္က မြဲညစ္ပိုးစားေဖာက္ျပန္ေနတဲ့ ဦးေနွာက္ကို ပစ္ေဖာက္ဖြင့္ထြက္သလိုမ်ိဳး၊
လူျဖစ္က်ိဳးနပ္ဖို႔ ဒီေခတ္ဆိုးကို ပစ္သတ္တာဟာ မြန္ျမတ္တယ္၊
အဲဒီက်ည္ဆံေတြ သန္းေပါင္း ၅၀ေက်ာ္ရွိတဲ့ႏိုင္ငံမွာ သတၱိေတြ ယမ္းအ ေနလို႔မျဖစ္ဘူး၊
ကိုယ့္ဘ၀ကို ကိုယ္ခူးရမယ္၊
ကိုယ့္ဘ၀ကို ကိုယ္ဦးခ်မယ္၊
ဘုရားမ်ား။

ဆင္းလာတဲ့ ဆိုကၠားေပၚက ငါက တက္လာတဲ့ ဆိုကၠားေပၚကေကာင္ ကို ကိုယ္ခ်င္းစာမိရဲ့၊
ဘ၀ဆိုတာ မင္းလိုပဲ ေရွ႕ဆက္ရုန္းတက္ရဦးမဲ့ တကယ့္ကုန္းအတက္ေတြနဲ႔ေပါ့ကြာ၊
ခက္တာက အစိုးရမခ်စ္အားလို႔ ပစ္ထားတဲ့ရပ္ကြက္ထဲက ငါတို႔ဘ၀ေတြ ေဂြခြင္ခဲ့ရအခါခါ ဘီးေပါက္ခဲ့ရအခါခါ တိမ္းေမွာက္ခဲ့ရအခါခါ၊ ေပါက္ျပဲစုတ္ျပတ္ေနတဲ့ ရာစုလမ္းေတြေပၚ၊
ေရလွ်ံဗြက္ထေနတဲ့ ခေရာင္းလြင္ျပင္ဘ၀တန္ဖိုးခပ္ဆိုးဆိုးေတြေပၚ၊
သံသရာလိုပဲ လည္ပတ္ေနတဲ့အရာေတြကို မရပ္လိုက္နဲ႔၊
လည္ပတ္ေနတဲ့ေကာင္ေတြကို သတ္ၾက၊ သမိုင္းဘီးၾကီးလိမ့္ေနသည္။

မိုးလင္းခဲ့ျပီ၊
အဲဒီမွာ မနက္စာမရွိလည္း အိပ္ယာထရေပဦးမည္၊
အလုပ္လိုက္ရွာေနတုန္း ဗိုက္ဆာလာဦးမည္၊
စားစရာမရွိေသာ္လည္း ခံႏိုင္ရည္ရွိရဦးမည္၊
မိုးခ်ဳပ္ခဲ့ျပီ၊
အဲဒီမွာ အိပ္ယာမရွိလည္း အိပ္ရေပဦးမည္၊
မိဘကေမြးျပီး ႏိုင္ငံေတာ္က ပစ္ထားေသာ ခေလးမ်ားရဲ့ အနာဂတ္မဲ့ေရာဂါ ျမိဳ့ၾကီးမ်ားတြင္ ကူးစက္ပ်ံ့ႏွံ့ေနသည္။

ေက်ာ္ေက်ာ္သည္ ႏြားႏို႔ခြက္ကို သြန္မသြားခဲ့ပါ။

စာသင္ယူဖူးသူႏွင့္ စာသင္ေပးဖူးသူတို႔
ေက်ာင္းေတာ္ၾကီးအားလြမ္းေနတုန္း အလြမ္းခံေနရေသာ ေက်ာင္္းေတာ္ၾကီးရဲ့ မုဒ္ဦး၀တံခါးအား
စစ္ခေမာက္တစ္လံုးႏွင့္တူေသာ ေသာ့ဂေလာက္ တစ္လံုးခ်ိတ္ဆြဲထားစဥ္
စစ္တကၠသိုလ္ထဲမွာ ဗိုလ္ေလာင္းေတြ တစ္အုပ္ျပီးတစ္အုပ္ သင္တန္းဆင္းသြားခဲ့ၾကျပီ၊
မိုးရြာစဥ္လူအခ်ိဳ႕ ေငြနွင့္အ၀ယ္ခံရျပီး လံုျခံဳခဲ့ေသာ္လည္း လူအခ်ိဳ႕မွာေငြႏွင့္ အကန္ခံရေသာေၾကာင့္ စိုရႊဲ စုတ္ျပတ္ေနေသာဘ၀မ်ား၊ ေမာင္းတင္က်ည္ထိုးထားတဲ့ ယံုၾကည္ခ်က္နဲ႔၊
ေကာင္းကင္ဆိုးအား ပစ္ခ်ပစ္သတ္သြားမဲ့
မ်ိဳးဆက္မ်ားရဲ့ စိတ္ဓါတ္ လြတ္ေျမာက္ေရး ဓါးတစ္လက္လို က်စ္လစ္လက္ပထက္ရွ ေနတယ္။

ရန္နဲ႔ငါၾကား ခ်န္ထားစရာ အခ်စ္မရွိပါ။

ဒါဏ္ရာတစ္ေသာင္းနားတဲ့ အတိတ္
ယံုၾကည္ခ်က္တစ္ေသာင္းနားတဲ့ တိုက္ပြဲ
အနာဂတ္တစ္ေသာင္းနားတဲ့ ေအာင္ပြဲ
ေထာင္ထဲက ၆၅ ႏွစ္ မိခင္ေတြေမြးသမွ် ေတာ္လွန္ေရးသမားေတြျဖစ္တဲ့ေျမရဲ့ chamberထဲက ကမၻာမေက်ဘူး ဟိန္းထ၊ လမ္းကိုယ္တိုင္ခ်ီတက္ေနရတဲ့လမ္းေပၚက ခ်ီတက္ေနၾကတဲ့ျပည္သူ႔ဘ၀မ်ား (တရားသျဖင့္)။

ျပည္တြင္းစစ္ အစြဲမကြ်တ္တဲ့ အရိုးစု၀ိညာဥ္ ၃ ေကာင္
သံလြင္ျမစ္ထဲ ေရရွပ္ေျပးကစားရာကေန ေဒါနေတာင္တန္းေပၚ လႊားကနဲ ၀ဲပ်ံခုန္တက္လိုက္စဥ္၊
တစ္ေကာင္က look over there လို႔ေျပာတယ္
ေနာက္တစ္ေကာင္က where လို႔ေမးတယ္
ေနာက္ထပ္တစ္ေကာင္က there ညႊန္ျပတယ္၊
အဲဒီမွာ ေသြးအိုင္ထဲ လဲျပိဳေသေနတဲ့ သင္တိုင္းျဖဴပ်ိဳ
ျမန္မာ့တပ္မေတာ္သံုး စစ္ဖိနပ္ခြာရာမ်ား
ေတာင္ယာစပါးခင္းပ်က္ထဲက အနိဌာရံု ျပည္တြင္းစစ္ရဲ့ထြက္ကုန္မ်ား
ဆယ္စုႏွစ္မ်ားစြာဟာ အစိုးရဆိုးရဲ့ ဂုဏ္သိကၡာဆိုးေတြကို လိုက္ပါသယ္ေဆာင္လို႔။

ရြာထိပ္ ေရတံခြန္က လွ်ပ္စစ္ဓါတ္ေတြထုတ္လုပ္ျပီး ျမိဳ့ၾကီးျပၾကီးေတြဆီ ပို႔ေဆာင္ေနခ်ိန္မွာ
ေလာပိတရြာေလးကေတာ့ ဆီမီးခြက္ေလးထြန္းျပီး ကၾကီး ခေခြးေတြအလြတ္က်က္ေနရေၾကာင္း ေတးတစ္ပုဒ္ေရးဖြဲ.ခဲ့ၾကတယ္၊ ဒီေန႔ေတာ့...ထင္းခုတ္သြားသူဟာ တပါးေျမဆီစီးဆင္းေနတဲ့ ဂက္စ္ပိုက္လိုင္းၾကီးနဲ႔ ခလုပ္တိုက္လဲ ေမ့ေမ်ာအံ့ၾသ၊ ကိုယ့္ခ်မ္းသာမွဳထဲမွာကိုယ္ဆင္းရဲေမွာင္မိုက္ေနတဲ့ လူထုဘ၀နဲ႔ ကၾကီး ခေခြး လူ႔အဓိပၸါယ္ေတြ၊

ေကာင္းကင္ဟာေျမျပင္ကို ေသနတ္ဒင္နဲ႔ ဆန္ရင္းနာနာေထာင္းေနေလရဲ့ (ျဖစ္သင့္လို႔လား) (ျဖစ္ပ်က္ေနခဲ့/လွ်က္/တယ္)၊
ေကာင္းကင္ ကို ေျမျမိဳဖို႔ ျပည္သူေတြရဲ့ ဟက္တက္ကြဲ ႏွလံုးသားအက္ေၾကာင္း စိတ္ဓါတ္မီးေတာင္ေတြ ဓါတ္လိုက္ေပါင္းစည္းျပီ။

လူတေယာက္ျဖစ္ဖို ့ သူဘယ္ေလာက္က်င့္ရမွာလဲ
လူတေယာက္ျဖစ္လာရန္ သူဘယ္ေလာက္အနစ္နာခံရမွာလဲ
ဗန္းေမာ္တင္ေအာင္ေျပာတဲ့ ဘ၀တန္ဖိုးကိုိ ယံုလို ့
မ်ိဳးဆက္တို ့တခုျပီး တခုခ်ရင္း
လူဆန္သူဆန္တဲ့ ပ်ိဳးခင္းေလးဆီ၊
စေတးတယ္လို ့မေျပာရဘူး၊ ေရြးခ်ယ္တယ္လို ့ေျပာရမယ္လား
ပညာတတ္ စကားလံုးဒသနေတြၾကားက ငါတို ့ ငတံုးငအ ေတြ၊ ဘာျဖစ္လဲ။

တိုက္ၾကားထဲ ဆိုက္ထားတဲ့ ညငွက္တစင္းဆီ
ရိုက္စားရဲေတြ ယင္းထေနတဲ့ေလာဘေတြနဲ ့ကပ္သီလာရဲ့
တရား၀င္ေကာက္ေတာ့အခြန္၊ အတင္းေကာက္ေတာ့ဘာလဲ၊
အေမွာင္ထဲက ထမင္းတနပ္၊ ညငွက္ေတြရဲ့ေတာင္ပံခတ္သံ
ျပင္းထန္လာျပီ။

ရိုးရိုးသားသား ခိုးစားမဲ့ သူခိုးဟာ ဆာေလာင္ေနတဲ့ အစာအိမ္ကို အားျပဳျပီး
ေၾကာင္တေကာင္လို မီးဖိုေခ်ာင္ထဲ ခုန္၀င္လိုက္တယ္
ျပီးေတာ့...ထမင္းအိုးထဲက ထမင္းတံုးကိုႏွိဳက္
ေၾကာင္တေကာင္ ငါးေၾကာ္ကိုက္ခ်ီေျပးသလို ထြက္လာလိုက္တယ္
သိပ္ေတာ္တဲ့ ဆားပုလင္းႏွင္းေမာင္ဟာ၊ သူခိုးကို ၅ နာရီအတြင္းမွာ မိေအာင္ဖမ္းျပီး
၅ ရာတန္ ၅ ရြက္ ထုတ္ေပး၊ ေနာက္မလုပ္ဖို ့တားျမစ္ အမွဳပိတ္ပစ္ခဲ့တယ္
တိုး...တက္...ေန...ပါ...တယ္...ဆို...တဲ့...တိုင္း...ျပည္...ထဲမွာ၊
(p.s. ထမင္းခိုးျခင္းသည္ အစစ္ျဖစ္၍ ေငြေပးျခင္းသည္ အတုျဖစ္သည္။)

သင္လာတဲ့ သခ်ၤာဟာ မွားခဲ့ျပီ
လူသတ္ဗံုးတလံုးထဲမွာ အမုန္းတရား ဘယ္ႏွရာခိုင္ႏွဳန္း
စစ္ပြဲတခုထဲမွာ ျငိမ္းခ်မ္းေရး ဘယ္ႏွရာခိုင္ႏွဳန္း
ယံုၾကည္ခ်က္တခုထဲမွာ ဒါဏ္ခံႏွဳန္းအား ဘယ္ေလာက္
ၾကိဳးစားအားထုတ္မွဳထဲမွာ ေအာင္ျမင္မွဳ ဘယ္ႏွခု
ရလဒ္အေျဖထဲမွာ ျပဳန္းတီးမွဳ ဘယ္ႏွခု
အတည္ျပဳရခက္တဲ့ သီအိုရီအတုေတြၾကား
ျမင္လာတဲ့ အျမင္ဟာ ၀ါးခဲ့ျပီ
(လူ ့သမိုင္းဆန္ဆန္ေတာ့ သူ ့အတိုင္းသူမွန္ေနတာေပါ့ကြာ။)

ေနဓါးလို ေရသြားလို ေလအားလို
သတ္ကြင္းကို ျဖတ္ရင္းနဲ ့ထိုးတက္
ပဲ့ေၾကြေပမဲ့ ဆက္ေ၀ေနတဲ့ မ်ိဳးဆက္ေတြ
.................................................
ေအာင္ေျမမွာပြင့္တဲ့ ပိေတာက္ပန္းေတြေ၀လို ့
ျပည္သူ ့ပီတိမ်က္ရည္ေတြနဲ ့သၾကၤန္ေရပက္မယ္
ျပည္သူ ့လက္ခုပ္သံေတြနဲ ့ မဏၭာပ္လွည့္မယ္
(အနာဂတ္တိုင္း...အနာဂတ္တိုင္းမွာ)။

စစ္တပ္က စစ္တပ္ကို ပစ္သတ္ျပီး အသစ္စမယ္ လို ့
ကဗ်ာဆရာက အေ၀းကၾကပ္ေပးေနတယ္
ျပန္
ျပန္လာ
ျပန္လာၾက
ျပန္လာၾကပါ
ျပန္လာၾကပါဦး
ျပန္လာၾကပါဦး ဒီကို
ဒီမွာ..၅ သန္းေလာက္ဟာ မဟုတ္မဟတ္ေတြနဲ ့ အဆင္ေျပေနေပမဲ့
သန္း ၅၀ ေလာက္ဟာ ဒုကၡေတြနဲ ့ ရွင္ ေသ ေနခဲ့တယ္၊ မင္းဘယ္မလဲ။

သံေခ်ာင္းဟာ ဓါး တလက္ ေလာက္ပဲ ေတာင့္တ ခဲ့ေပမဲ့
ဓါးတလက္ဟာ သံေခ်ာင္းလက္ထဲမွာ အျမဲရွိမေနခဲ့ဘူး
ေမခလာကယ္တဲ့ ဇါတ္လမ္းေတြကို ေမ့ျပီး
ေသခ်ာတဲ့ ဘ၀လမ္းေတြေပၚ ေရြ ့ၾက
မီးပင္လယ္ကို ကိုယ္တိုင္ ေလွာ္ခပ္ေနၾကစဥ္။

ငါ့အိမ္ ငါ့အေမ ငါ့ရြာ ငါ့ရြာသား၊ အားလံုး ရွင္ေပ်ာက္ ေသေပ်ာက္ ေပ်ာက္သြားၾကျပီ
ငါမျမင္ဖူးေသးတဲ့ ငါ့ညီမေလးက ခေလးတေယာက္နဲ ့ ငိုျပတယ္
မင္းေတာင္းတဲ့ မုန္ ့ဖိုးအတြက္ သူပုန္ရဲ့ အိပ္မက္ဆိုးေတြပဲ ရင့္ခဲ့တယ္
ေကာင္းကင္ကိုေမာ့ၾကည့္ျပီး မ်က္ရည္ကိုႏွလံုးသားထဲ ငါေသာက္ထဲ့ပစ္လိုက္တယ္
မင္းထြက္လာစရာမလိုဘူး၊ ငါျပန္ခဲ့မယ္ ညီမေလး၊ ဒါ...ငါတို ့တိုင္းျပည္
ဒီစစ္ေခြးေတြကို အဆိပ္ေကြ်းသတ္ဖို ့ေလ့လာေနပါ။

က်ည္ဖူးကိုဖြင့္ ယမ္းကိုသြန္ ျပန္ပိတ္
သူလွ်ိဳစိတ္ေတြ ဒီေသနတ္ထဲလႊမ္း ေနတယ္၊
စာအုပ္ကိုထုတ္ အလယ္ကဆြဲဆုတ္ သင္ရိုးညႊန္းတမ္းလုပ္
ဆရာယုတ္စိတ္ေတြ ဒီေက်ာင္းခန္းထဲ ရမ္းေနတယ္၊
သေဘာထားလြဲရံုနဲ ့ရထားလမ္းကို ခုတ္ခြဲရေရာလား
ငါတို ့မွာ ေရွ့တန္းစခန္းေရာ ေနာက္တန္းစခန္းေရာ ေပါင္းမွ
ဒီသံလမ္းေလး ၂ ေခ်ာင္းပဲရွိတာ
ငါတို ့မွာ ယံုၾကည္ခ်က္ေရာ တိုက္ပြဲေရာ ေပါင္းမွ
ဒီေတာ္လွန္ေရး ၁ ခုပဲရွိတာ
ေသာက္သံုးလည္းမက်၊ မလုပ္တတ၊္ ဘာမွမတိုက္တတ္တဲ့ ေခါင္းေဆာင္ေတြ
ေနာက္ဆံုးတြဲကေန အပုတ္ခ် အာရိုက္ လိုက္ခဲ့ပါ
ရထားဟာ မ်ိဳးဆက္သစ္အားေတြ တနင့္တပိုးနဲ ့သယ္ေဆာင္ထိုးတိုက္ လို ့။

ဟုတ္ပါတယ္
အမွဳန္အစလို(လက္ျဖာတဲ့ၾကယ္) အတြက္ သံုညလို စၾက၀ဠာဟာ က်ယ္ခဲ့တယ္
အရုးရင့္ အရြယ္အို (ညေနၾကယ္) ေတြက
လူထုေမးခြန္းကို ေမွာင္ေအာင္ေျဖလို ့မျဖစ္ဘူး
အေမ့အျပံဳးေလး တုတ္ေကာက္နဲ ့ ပုဂံလမ္းေပၚ ေလွ်ာက္ေနတဲ့ဆီ
အေမ့ေျမးေလး ကတံုးဆံေတာက္နဲ ့ မူၾကိဳေတးဆို ခုန္ေပါက္ေနတဲ့ဆီ
လင္းလက္ခဲ့
ဖူးပြင့္တဲ့ ၾကယ္ပ်ိဳေတြက အေမြဆက္ခံ လင္းေတာက္မယ္
ဒီ..စစ္ဖိေနာင့္သံသည္ ဂီတမဟုတ္ပါ။

ဓါးေျမာင္တလက္လို ေရာခ့္ကဗ်ာဆရာ ေရာက္ခ်လာတယ္
ျပီးေတာ့...စားပြဲေပၚကို ညီမွ်ျခင္းတခု၊ ေျမြေဟာက္တေကာင္လို ေပါက္ခ်လိုက္တယ္
(မေန ့ကအေၾကာင္း + ဒီေန ့အေၾကာင္း + မနက္ဖန္အေၾကာင္း = ဖတ္မရေတာ့ပါ) တဲ့
အရက္ပုလင္းတလံုးရဲ့ ေရွ့မွာ လၻက္ရည္တခြက္ရဲ့ ေရွ့မွာ
ျမိဳ့ျပစိတ္က်ေရာဂါဟာ ျမိဳ့ျပနံနက္ေနေရာင္လို အေမာက္ေထာင္လန္းဆန္းလို ့
စာေပနယ္က အလုပ္ျဖဳတ္ခ်ိဳးသတ္ခံလိုက္ရတဲ့ ကဗ်ာေတြနဲ ့
ရြာလည္ ပုတ္သိုးေနေသာ ဘ၀မ်ား။

ဒီကိုလာပါ၊ ဖတ္ပါ မွတ္ပါ၊ ျပီးရင္ျပန္ထား၊ ငွားခြင့္မရွိ
အမ်ိဳးသားစာၾကည့္တိုက္ ဖြင့္ထားေပးခဲ့ဖူးတယ္
တိုင္းျပည္မြဲေတာ့...ပိုးစားျခကိုက္ေနတဲ့ အက်င့္စရိုက္ေတြက
အမ်ိဳးသားစာၾကည့္တိုက္ကို ၀ိုင္းကိုက္စားလိုက္ၾကျပီ
ေက်ာက္စာကို ေရးခဲ့တဲ့ ေက်ာက္တံတေခ်ာင္း
ေစ်းေကာင္းလို ့ ေရာင္းခ်ိဳးလိုက္ၾကျပီ
ပိဋက ၃ ပံု အာဂံုေဆာင္ထားတဲ့ ရဟန္းတပါး
ပုန္ကန္ စကားမ်ားလို ့ ပစ္သတ္လိုက္ၾကျပီ
စာၾကည့္တိုက္ထဲကို စာေရးဆရာမေလး ၀င္လာတယ္
လာရွာတဲ့ ကိုးကားရမဲ့စာအုပ္ဟာ ေပ်ာက္ေနေလရဲ့
သူမသည္ ၀တၳဳကို ရွက္ျပံဳးျပံဳးသလို အဆံုးသတ္ခဲ့၏။

Gladiator ေဖ်ာ္ေျဖတာကိုပဲ ေဟးလား၀ါးလား အေပ်ာ္လိုက္မေနၾကနဲ့
Gladiator လို ကိုယ္တိုင္၀င္တိုက္ ေဖ်ာ္ေျဖရမဲ့ ဘ၀
တိုင္းျပည္ရဲ့ ရင္ထဲမွာ အတြင္းလူနာ လာလာလုပ္ေနတဲ့ ဆရာ၀န္ေတြ
တိုင္းျပည္ရဲ့ အ၀င္အ၀မွာ အျပင္လူနာ လာလာလုပ္ေနတဲ့ ေရာဂါသည္ေတြ
ကိုယ့္အသက္ရွဴႏွဳန္းဟာ ကိုယ္ကုထံုး ကိုယ့္ႏွလံုးသားဟာ ကိုယ့္ေဆး၀ါး
ေလာကဆိုတဲ့ေလထုထဲ လူဆိုတဲ့သီခ်င္းဟာ ပီသခြင့္ဆိုတဲ့ဂီတလို
လင္းပက်ဳးရင့္ အလံတလူလူလြင့္ေနရမယ္၊
တျခမ္းပဲ့ ဗေလာင္ဆူေနတဲ့ ေရာမျမိဳ့ၾကီးထဲမွာ
မင္းေရာငါေရာ ပက္လက္ေမ်ာေနတဲ့ သေဘၤာပ်က္ၾကီးလို
ပင္လယ္ကိုယ္တိုင္ ဖြဲ ့စည္းပံုပ်က္ေနတဲ့ ျမန္မာျပည္ရဲ့ အဏၰ၀ါခရီး
နီးသည္ျဖစ္ေစ ေ၀းသည္ျဖစ္ေစ ရြက္လႊင့္ေလေတာ့။

အာဇာနည္ေန ့
ဘုရားလည္ပင္းကို ၾကိဳးကြင္းလာမစြပ္နဲ ့
ၾကိဳးစင္ပ်က္က်၊ ၾကိဳးျပတ္တတ္သည္
အာဇာနည္ေန ့။

အရိႏၵမာတို ့ ယိမ္းႏြဲ ့ပါးတို ့လို
ရာဇ၀င္ေတြ အျခံအရံနဲ ့ ရွင္သန္ခဲ့ရတာမဟုတ္ဘူး။
ငါ့ဘ၀သမိုင္းစာအုပ္ကို
ငါ့ပထမဆံုးခုတ္ခ်က္နဲ့ ေရးသားပံုေဖာ္ဖို ့
ဓါးအိမ္ထဲကခုန္ထြက္လိုက္တယ္။တိုက္ဓါး။

ေရးခ်ိန္ ဖတ္ခ်ိန္ မရခဲ့တဲ့ ဗဟုသုတေလးနဲ ့
ေသြးခ်ိန္ သခ်ိန္ မရခဲ့တဲ့ ပင္ကိုရည္ေလးနဲ ့
တိုက္ရင္းနဲ့ ထက္ခဲ့၊ တိုက္ရင္းနဲ ့ပဲ့ခဲ့
ေလာကက ခုတ္ပစ္ရမွာေတြ သိပ္မ်ားတယ္။

ငါ့ ဓါးရိုးမွာ ငါ့ လက္ေဗြရာ ပဲရွိရဲ့
ငါ့ဓါးသြားမွာ ရန္သူ ့ေသြးဟာ နီက်င္စြန္းကပ္ေနတယ္။

ေရေဆးမ၀ယ္ႏိုင္လို့ ေရနဲ့ပဲ ေရးလိုက္ရတဲ့ ပန္းခ်ီကားေတြ
ဆီေဆးေတြ ပိုလွ်ံေနလို့ အဆီအစ္ ဗိုက္ရႊဲေနတဲ့ ပန္းခ်ီကားေတြ
ေလာကျပတိုက္ထဲက ပန္းခ်ီဟာ နရီ ကာရန္ ေဆးစပ္မွန္ရင္ မေကာင္းဘူးလား
တေယာက္ အေရာင္ တေယာက္ ႏွိဳက္မခိုးနဲ့
တေယာက္ ေဘာင္ တေယာက္ ရိုက္မခ်ိဳးနဲ့
မေတာ္တဆ စိုက္ပ်ိဳးခံရတဲ့ လူ ့ျဖစ္တည္ျခင္းမွာ
လူက လူကို ကိုးကြယ္စရာ လိုလို ့လား
ကိုယ့္ ခါးရိုး ကိုယ္ အားကိုးတဲ့ ေကာင္ေတြခ်ည္းပဲ ေဟ့ေကာင္။

ရဲေဘာ္ရိုင္ယန္ကို ေမ့လိုက္ေတာ့ကြာ
ငါတို့မွာ စားစရာမရွိေတာ့ဘူး
ဒါမွမဟုတ္...စားမဲ့လူေတာင္မရွိေတာ့ဘူး
ဒီလိုလည္းမဟုတ္ေသးဘူးဆိုရမလား
ဥပေဒအစဥ္အလာေတြနဲ့ပဲ
ကုေနတာၾကာလာတဲ့ ကင္ဆာ ဟာရင့္ခဲ့ျပီ။

သရက္ေထာင္မွာ ေရးခဲ့တဲ့ကဗ်ာတပုဒ္ လြတ္ေျမာက္ေရးကဗ်ာေလာကကို အုပ္ခ်ဳပ္တယ္
ရဲရင့္နဲ့ရဲသီဟ ေမာင္းခဲ့တဲ့ ေလယာဥ္ပ်ံတစင္း လြတ္ေျမာက္ေရးေကာင္းကင္နံရံကို ထိမွန္တယ္
စစ္ျငိမ္းေအး ေရးခဲ့တဲ့ ပန္ခ်ီကားတခ်ပ္ လြတ္ေျမာက္ေရးျပတိုက္မွာ ကပ္ထားတယ္
ရဲနည္ေရးခဲ့တဲ့ ေတးတပုဒ္ လြတ္ေျမာက္ေရးသံစဥ္ notes နဲ့ယက္လုပ္တယ္
တိုးေအာင္လြင္ လက္ထဲက ေၾကးနန္းတရြက္ လြတ္ေျမာက္ေရး ဆိုက္ဘာနဲ့ေဖာ္ခဲ့တယ္
လြတ္ေျမာက္ေရးကို ပံုေဖာ္အသက္သြင္းဖို့ ေတာ္လွန္ေရးဆိုတာ ခရီးျပင္းခ်ီေအာင္ပြဲခံရတယ္
ေမာင္ေခ်ာႏြယ္က ကိုေဖာ္ေ၀းေရ က်ေနာ္ ေနာက္မဆုတ္ေတာ့ဘူးလို့ ေၾကြးေၾကာ္ခဲ့တယ္၊ ေရးခဲ့ ရင္းခဲ့တယ္၊
ေမာင္ေခ်ာႏြယ္ဟာ ေမာင္ေခ်ာႏြယ္ျဖစ္ခဲ့တယ္။ဒါပဲ။

ေသေနတဲ့ ေအေကစက္လတ္တလက္လို
ဘ၀ကို (ေလးေလးနင့္နင့္) ထမ္းထုတ္သြားၾက အေနာက္အရပ္ဆီ (ေလးေလးနက္နက္)
ဘာဆက္လုပ္ရမယ္ဆိုတာကို မသိတဲ့ အမ်ားအတြက္ဗ်ဴဟာေတြနဲ
ဘာဆက္လုပ္ရမယ္ဆိုတာကို သိတဲ့ ငါ့အတြက္ဗ်ဴဟာေတြနဲ ့၊
အခြင္ ့အေရးကို siege မလုပ္ႏိုင္ေတာ့ကြဲျပဲ
အခ်စ္ေလးကို keep မလုပ္ႏိုင္ေတာ့ အသဲကြဲ၊
ျပည္သူ ့ေသြးကို lead မလုပ္ႏိုင္ေတာ့ ဟိုလႊဲဒီလႊဲ၊

ရြက္က်ပင္ေပါက္လို ေရာက္ေလရာမွာ ခ်စိုက္ေပမဲ့၊ ဘ၀ဟာေပါက္ဖို ့ေသခ်ာရဲ့လား
အၾကိမ္ၾကိမ္ ေျပာင္းေရႊ ့စိုက္ပ်ိဳးခံရတဲ့ သစ္ပင္မ်ားစြာ၊ ဥယ်ာဥ္မွားၾကီးထဲမွာတိုင္ပတ္ရြာလည္
ျမန္မာႏိုင္ငံရဲ့လြတ္ေျမာက္ေရးကုန္သည္မ်ား။

ေျမပံုတခ်ပ္နဲ ့ပထ၀ီဘာသာရပ္ မျဖစ္ဘူး၊
ရာဇ၀င္တစနဲ ့ သမိုင္းဘာသာရပ္မျဖစ္ဘူး၊
ေဗဒင္ေဟာစာတမ္းတရြက္နဲ ့ နကၡတ္တာရာကို ရမ္းေဟာလို့မရဘူး၊
ေဟာ့ကင္းေျပာတာကို လက္ညိဳးေထာင္ေခါင္းျငိမ့္ခဲ့၊ ေဟာ့ကင္း ျပန္ျပင္တာကို ေခါင္းျငိမ့္ လက္ညိဳးေထာင္ခဲ့၊
ေဖာက္ထြက္တဲ့ ကိုယ္ပိုင္ ဦးေႏွာက္ေလး တည္ေထာင္ၾကည့္ရေအာင္လား၊
သမိုင္းကေတာ့ ေတာ္လွန္ေရးတခုနဲ့ လြပ္လပ္ေရးကို ပံုေဖာ္ေမြးခဲ့တယ္။

လိေမၼာ္ေရာင္ေတြ မွိန္ေမွာင္ေပ်ာက္ေနတဲ့ လိေမၼာ္သီးေတြ
ဘယ္ကိုမွမေရာက္တဲ့ ဟိုင္းေ၀းလမ္းမ အစုတ္ၾကီးေပၚက
စစ္တလဘတ္ၾကီးအုပ္ကာထားတဲ့ ထရပ္ကားၾကီးထဲမွာ
လူမိုက္မ်က္ခြက္နဲ ့ G3 ၄ လက္က ကင္းေစာင့္လို ့
အမိေျမ...

ရွည္ရွည္လ်ားလ်ား စစ္ကားတန္းၾကီးေတြ
ဖုန္တေထာင္းေထာင္းနဲ့ ျမန္မာျပည္ အလယ္ေၾကာကို ေမာင္းတက္လာတယ္
ႏြား ကၽြဲ ေခြး လူ ေၾကာင္ အကုန္ေရွာင္၊ မာဖီးယား ေဆးေၾကာင္တဲ့လမ္းစဥ္နဲ့
ဒီလိုနဲ့...
လူခ်မ္းသာ ျမိဳ့ ၁ ျမိဳ့ ျဖစ္လာတယ္ လူဆင္းရဲ ရြာ ၁၀၀ ပ်က္သြားတယ္
အဲဒီဖိႏွိပ္မွဳ ေရျပင္ထဲျမဳပ္သြားတဲ့ ဘ၀ေတြ
ဘယ္ဘုရားသခင္ရဲ့ ရင္ျပင္မွာ သြားေပၚခဲ့ပါသလဲ
စစ္ကားတန္းၾကီးဟာ ပ်ဥ္းမနားျမိဳ့ကို အျဖတ္
ျမိဳ့ေလးဟာ တဆတ္ဆတ္တုန္ခါ
ကဗ်ာဆရာ လက္ထဲက ခြက္ဟာက်ကြဲ
စာရြက္ေပၚ ဓါးသြားေတြ ညီညာျပန့္ၾကဲလို့
ေတြးဆေရးထားတဲ့ကဗ်ာကို ေသြး ဇ နဲ့ဖတ္လိုက္တဲ့အခါ
မင္းဟာ...ေတာ္လွန္ေရး...ေပ့ါကြာ။

ငါက ေတာမီးအလယ္ေခါင္က ေခြးငယ္ေလး တေကာင္လို
မင္းက ေရခဲမုန္တိုင္းထဲ ညွပ္ပိတ္မိေနတဲ့ မီးသတ္ေလယာဥ္ တစင္းလို
ကမာၻဟာ
တဟုန္းဟုန္း ေဒါသတၾကီးေလာင္ေနတဲ့မီးကို
တ၀ုန္း၀ုန္း ေလာဘတၾကီးလွ်ံေနတဲ့ေရနဲ ့မျငိမ္းသတ္ႏိုင္ခဲ့ဘူး
လူဟာ
လိုလိုေလာေလာဆာေနတဲ့ဗိုက္ကို ပိုပိုေပါေပါလွ်ံေနတဲ့အစာနဲ ့မျဖည့္ႏိုင္ခဲ့ဘူး
အရူးသစၥာအတၱနဲ့ ဥေပကၡာအက ကို ကခဲ့ အခဲ့ တယ္။

ဧရာ၀တီဟာ
ေရငန္ေတြကို ျပန္အန္ မထုတ္ႏိုင္ေသးဘူး
စပါးပင္ေတြမွာ အားအင္မရွိေသးဘူး
မ်ားျပားလွတဲ့ မိဘမဲ့ခေလးေတြဟာ
အစားစားရဖို ့အေရး အခ်င္းခ်င္း ၾကီးၾကပ္ရွာေကၽြးေနရရွာတယ္
အေရးၾကီးလြန္းလွတဲ့ မူလတန္းေက်ာင္းေတြဟာ
ေရၾကီးသြားခဲ့တဲ့ အရပ္မွာ ျပန္ေပၚမလာေသးဘူး
နာဂစ္ အလုပ္အေကၽြးျပဳသြားတဲ့ ၁၁ ဘီလီယံနဲ ့
ရြာအသစ္အုပ္စုေလးေတာင္ ျပန္မတည္ႏိုင္ဘူးလားကြာ။

မိုက္တြင္းနက္နက္နဲ ့တူးထားတဲ့ လွိဳဏ္ဂူနက္နက္ထဲမွာ
ျပည္သူေတြ ခူးစားႏိုင္တဲ့ သီးရြက္သီးႏွံ မရွိဘူး
စစ္အတၱအေတြးအေခၚနဲ ့အသစ္လွလွအေရးေပၚ ေဆာက္ထားတဲ့ျမိဳ႕မွာ
ျပည္သူေတြေသာက္ဖို ့ေကာ္ဖီဆိုင္ မရွိဘူး
လုပ္ ပင္း စားေနတဲ့ စီးပြားေရး သံသရာမွာ
ျပည္သူေတြဟာ မုန္႔ဟင္းခါးေလးေတာင္ အေၾကြး မစားႏိုင္ဘူး

တျခားဖက္မွာ ျမင္းေဆးေတြ ေထာင္ ေသာင္း သိန္း နဲ ့ခ်ီထုတ္ေနေပမဲ့
ဖ်ားတဲ့အခါ ကြီနင္းေလး ေတာင္ ေဆာင္မသိမ္းထားႏိုင္တဲ့ ေဆးရံုမွာ
ခေလးအုပ္ေတြ အေထြးလိုက္ အထုပ္လိုက္ တုပ္ေကြးမိေနရဲ့
ဆရာ၀န္ေတြက ေရၾကည္ရာ ျမက္ႏုရာ ရြက္လႊင့္သြားၾကတဲ့အခါ
ေဟာဒီ ေရမြဲ ေျမမြဲ အေဟာင္းအႏြမ္းေျမမွာ
ေရာဂါေတြ ပြဲေတာ္လို ေသာင္းက်န္းေနတာ မဆန္းပါ။

ငါတို ့ထဲမွာကလည္း
အပ္ကြက္နဲ ့ဘ၀ပ်က္သြားတဲ့ ေကာင္ေတြလည္းရွိရဲ့
ခြခ်က္နဲ ့အျမတ္ထြက္သြားတဲ့ ေကာင္ေတြလည္းရွိရဲ့
အျပီးသတ္ endgame ကို အနီးကပ္ ထိန္းကစားမဲ့ဗ်ဴဟာလိုျပီ

ဗ်ဴဟာမ်ားစြာ ဆြဲခဲ့ပါရဲ့
ဘူတာထဲ ရထား ေရာက္မလာတဲ့ ျဖစ္စဥ္ေတြနဲ ့
ေစာင့္ေနသူ ပရိသတ္ၾကီးဟာ ေျခေညာင္း ဗိုက္ဆာ ရင့္ေရာ္ အိုမင္း
ခ်ခင္းထားတဲ့ ဘ၀သံလမ္းမ်ားကို အေဆြးမခံၾကနဲ ့ေဟ့
ထပ္ရင္းရမဲ့ ဘ၀မာန္စြမ္းအားမ်ားကို ျဖည့္ခဲ့ပါ။

မ်က္ႏွာခ်င္းဆုိင္ ေရွ႕ထြက္မိုင္း ၂ လံုးၾကားထဲက ေပၚတာလို
ေန ့ရက္တိုင္း ေရာ္၀ါေနတဲ့ ကရင္ရြာအိုေလးမွာ ငါေနတယ္
အစိုးရတပ္ေတြလည္း ဆုတ္ေျပးသြားၾကျပီ
သူပုန္တပ္ေတြလည္း ဆုတ္ေျပးသြားၾကျပီ
မင္းတို ့ျပဳတ္က်က်န္ခဲ့တဲ့ လက္ပစ္ဗံုး
ဘယ္ရြာသားေတြမွ စားသံုးလို ့မရဘူးကြာ
မင္းတို ့ျမွဳပ္ႏွံခဲ့တဲ့ အေလာင္း ပုတ္နံ ့တေထာင္းေထာင္းနဲ ့ရြာပတ္တယ္
အစိုးရတပ္သားေတြက
ငါ့သမီးကို နမ္းရွိဳက္ဖို ့ေခၚသြားတယ္
သူပုန္တပ္သားေတြက
ငါ့သားကို အထမ္းလိုက္ဖို ့ေခၚသြားတယ္
ငါကေတာ့ ႏွမ္းငပိ လုပ္ဖို ့ႏွမ္းစိုက္ က်န္ခဲ့တယ္
ဆန္လုပ္ဖို ့ တမံတုတ္ စပါးစိုက္ က်န္ခဲ့တယ္
ခရစမတ္အလွဴမွာ ေကၽြးမဲ့ ၀က္ ၾကက္ေတြ ငါေမြးထားခဲ့ေပမဲ့
စစ္ကပူလာတဲ့အခါ မင္းတို ့ေတြကိုပဲ ငါ ေပး ေပးစား လိုက္ရတယ္
မင္းတို ့အေခြျပန္ျပန္ရစ္ နားေထာင္တဲ့ ျပည္တြင္းစစ္ ေတာင္ကုန္းေတာင္ရိုးေပၚမွာ
ငါလိုေကာင္ အဖိုးအိုဟာ ရိုးအစြာ လူျဖစ္ရွံုးခဲ့တာ ႏွစ္ ၆၀ ၾကာျပီ။

အမွားဦးေႏွာက္ပ်က္လမ္းစဥ္နဲ႔ ေတာက္ေလွ်ာက္ တည္ေဆာက္လာတာ
အမ်ားသံုးေသာက္မဲ့ ေရခ်မ္းစင္ေလးေတာင္ မျဖစ္လာဘူးဆိုေတာ့
ႏြားတသိုက္ ေနရီညိုမွာ ျခံသြင္းသြားသလိုမ်ိဳး
ဘားတိုက္ေတြဆီကိုသာ ျပန္ဆင္းသြားပါေတာ့ ဗိုလ္ခ်ဳပ္တို႔ေရ…

ျပည္သူ ့ဆႏၵေတြကိုေတာ့ လူထုုသံအမတ္ခန္ ခဲ့့ေပါ့ကြာ။

ခ်င္းခ်င္းနီ သံသရာသမိုင္းဆီက ခရီးျပင္းခ်ီ သံဃာလွိဳင္းျပန္လာခဲ့တယ္
ဒဏ္ရာကို ေမတၱာနဲ ့သကၤန္းရံုျပီး အနာဂတ္ အရုဏ္မွာ ဆြမ္းခံထြက္ခဲ့
ေဟာဒီ စနစ္ဆိုး ေဆြးေဆြးကို ျဖဳတ္ဖို ့တနင့္တပိုး ေသြးေၾကြးတို ့ဆြမ္းလွဴထြက္ပါ။

အစိုးရတပ္ေတြက
ငါတို ့သူပုန္တပ္ေတြကို တြန္းထုတ္လိုက္တဲ့အခါ
ငါတို ့အငတ္ခံျပီး တည္ေဆာက္ထားတဲ့ အသစ္စက္စက္ စာသင္ေက်ာင္းေလးဟာ
မိဘမဲ့ခေလး တစ္ေယာက္လို တဆတ္ဆတ္တုန္ခါ က်န္ခဲ့ေလရဲ့
အေျမာ္အျမင္ရွိတဲ့ ရန္သူ ့တပ္မွဴးဟာ
အဲဒီေက်ာင္းကို ဖဲၾကိဳးျဖတ္ဖြင့္လွစ္
ရြာရဲ့ခေလးငယ္ေတြကို စာသင္ခြင့္ေပးႏိုင္ခဲ့တယ္
(အလံျဖဴေထာင္လာရင္ မပစ္ရ
အေရးေပၚလူနာတင္ယာဥ္ မဖ်က္ဆီးရ
လူၾကီးလူေကာင္းေတြရဲ့ အားျပိဳင္ပြဲမွာ သတ္မွတ္ခ်က္ေတြရွိတယ္)

လူ ့ဦးေႏွာက္ဟာ
နယူးကလီးယားဗံုးကို ေဖာက္ခြဲဖို ့အထိ မမိုက္မဲေသးဘူး
ျငိမ္းခ်မ္းေရးကို လက္မွတ္ထိုးဖို ့လည္း စာမတတ္ေသးဘူး
မရင့္ေသးေသာ အရူးေရာဂါမွာ ေမ်ာ္လင့္ခ်က္ေတြဟာ ကမၻာေတြအထပ္လိုက္ ဘ၀ေတြအထပ္လိုက္
သတိရ ရပါေသာ ပင္လယ္ရြာငယ္ေလးေရ…အခုေလာက္ဆို…မင္းရင္ခြင္ထဲက ခေလးငယ္ေတြ
အလယ္တန္းေတြ..ဆယ္တန္းေတြ.. ေအာင္ေနေလာက္ေရာေပါ့
ငါတို ့မွာေတာ့ ယံုၾကည္ခ်က္အတြက္ ပုဂၢလအတၱေတြ ဆယ္စုႏွစ္စီပဲ့ေၾကြလို ့
ငါတို ့ရဲ့ ပရဟိတ ေနေရာင္ေအာက္ အနာဂတ္ဟာ ေတာက္ေျပာင္လာေစရမယ္

စာၾကိဳးစားပါ ရြာငယ္ေလးေရ…
ေခတ္ကို အလႊတ္ရေအာင္က်က္
ဦးေႏွာက္ကို ရာစုသစ္လို အေမာက္ေထာင္ဖြင့္ကားထား
ဒီတိုင္းျပည္မွာ
အရင္ ႏွစ္ ၆၀ စာ ဆိုး၀ါးမွားမိုက္ခဲ့တဲ့ မတိုးတက္မွဳေတြအတြက္
ေနာက္ထပ္ အႏွစ္ ၆၀ ၾကိဳးစားအားစိုက္ရမဲ့ မ်ိဳးဆက္ထုရဲ့တာ၀န္ေတြနဲ ့
ဆြဲယူဖဲ့ထုတ္လႊင့္ပစ္လိုက္လို ့မရတဲ့ ႏွလံုးသားဟာ မင္းရဲ့ ျမန္မာျပည္။

ေရႊတိဂံုဘုရားေပၚက ဆြမ္းေတာ္တင္ထားတဲ့ ဒုကၡတရားေတြကို
ဆြမ္းေတာ္တင္သူဟာ ျပန္စြန္ ့စားေနရတဲ့ ဘ၀နဲ ့ျမိဳ့ၾကီးေရ…
စိတ္စစ္ ရုပ္မွန္မွာ သဒၵါေပါက္ အမွ်ေ၀ ခ်င္သေလာက္
အတိတ္ ပစၥဳပၸဳန္မွာ အာဏာေအာက္ ရပ္ ေသ ေနတဲ့ လူထုကို လမ္းျပပါ။

ဒုကၡက က်ားမာန္နဲ ့ခုန္ဆင္းလာတဲ့ ေလယာဥ္ေပၚကဗံုးလို က်လာတယ္
လူက သိပ္ေတာ္တယ္
ေလယာဥ္ပစ္ လက္နက္ဆီ ေျပးျပီး နဲ ့အပီအျပင္ ပစ္ခ်တယ္
ေလာကအဓိပၸါယ္ဆိုတာ
အဲဒီမွာ ထိမွန္တယ္ မထိမွန္ဘူး
ေသနတ္က ဂ်မ္းျဖစ္တယ္ မျဖစ္ဘူး
ဗံုးေတြက ကြဲတယ္ မကြဲဘူး
ေသနတ္သမားက သတိၱမဲ့တယ္ မမဲ့ဘူး
ေကာင္းကင္ၾကီးကေတာ့ ေျမျပင္လို ဟား ဟား ဟားနဲ ့ ဟားတိုက္ရယ္လို ့။

ျခင္ကိုက္ခံထားရတဲ့အလင္းမွာ
ျခင္ကိုရိုက္မလား အလင္းကိုပိတ္မလား
မင္းတို ့အားလံုးရဲ့ စိတ္အားလံုး ျပတ္သားဖို ့လိုေနျပီ ေဟ့ေကာင္။

ရိုးသား ေငးဆြ ထံုအ ေၾကာက္ရြံ ့ေနတဲ့ က်င့္စဥ္နဲ ့ေတာ့
အမ်ိုးသားေရး ဂုဏ္ျဒပ္ ေျမာက္တဲ့ လူ ့ျဖစ္စဥ္ကိုရလိုက္မွာမဟုတ္ဘူး
တိုက္ထုတ္ပစ္ရမယ္
တိုက္။

သုအိုင္စံ
၁၁.၀၉.၂၀၀၉