ေဖါက္ျပန္ေရး၀ါဒီေတြကုိတားဆီးၾကပါစုိ႔

ေတာ္လွန္ေရးတရပ္ဟာ အက်ဥ္းအၾကပ္ထဲေရာက္ေနခ်ိန္မ်ဳိး၊ တိုက္ပဲြ အီေနခ်ိန္မ်ဳိးမွာ ရပ္တည္ခ်က္မခိုင္မာသူေတြ၊ ရဲေဘာ္ရဲဘက္စိတ္ကင္းမဲ့သူေတြ၊ ယုံၾကည္ခ်က္ကို ေရာင္းစားလိုသူ ေတြဟာ ကိုယ္တိုင္ ဆန့္က်င္ခဲ့တဲ့ ရန္သူထံမွာ ဒူးေထာက္အညံံံ့ခံၾကတာခ်ည္းျဖစ္တယ္ ဆိုတာကို လက္နက္ကိုင္ တိုင္းရင္းသားအင္အားစုေတြ၊ဒီမိုကေရစီအင္အားစုေတြထဲမွာ ထင္ရွားစြာျမင္ေတြ ့ရပါတယ္။

ျမန္မာျပည္ရဲ ့ ေခတ္၊စံနစ္ တိုင္းမွာ ေဖာက္ျပန္ေရးသမားေတြ၊အသားထဲကေလာက္ေတြ၊သစၥာေဖာက္ေတြဟာ ေျမာက္မ်ားစြာေပၚထြက္ခဲ့ၾကပါတယ္။ ေနာက္ဆုံးေတာ့ သူတို ့အားလံုးဟာ ပုတ္ပြနံေစာ္ေနတဲ့ သမိုင္းရဲ ့အမႈိက္ သရိုက္ေတြ အျဖစ္နဲ ့ပဲ နိဂုံးခ်ဳပ္ခဲ့ရပါတယ္။ ေတာ္လွန္ေရးတရပ္ဟာ အက်ဥ္းအၾကပ္ထဲေရာက္ေနခ်ိန္မ်ဳိး၊ တိုက္ပဲြ အီေနခ်ိန္မ်ဳိးမွာ ရပ္တည္ခ်က္မခိုင္မာသူေတြ၊ ရဲေဘာ္ရဲဘက္စိတ္ကင္းမဲ့သူေတြ၊ ယုံၾကည္ခ်က္ကို ေရာင္းစားလိုသူ ေတြဟာ ကိုယ္တိုင္ ဆန့္က်င္ခဲ့တဲ့ ရန္သူထံမွာ ဒူးေထာက္အညံံံ့ခံၾကတာခ်ည္းျဖစ္တယ္ ဆိုတာကို လက္နက္ကိုင္ တိုင္းရင္းသားအင္အားစုေတြ၊ဒီမိုကေရစီအင္အားစုေတြထဲမွာ ထင္ရွားစြာျမင္ေတြ ့ရပါတယ္။အထင္ရွားဆုံးသက္ေသသာဓကတခုအေနနဲ ့ ၂ဝဝ၉ခုႏွစ္၊ဧျပီလ ပထမပတ္အတြင္းမွာ ရန္ကုန္ျမိဳ ့ စီးတီးစတား ဟိုတယ္မွာ က်င္းပျပဳလုပ္ခဲ့တဲ့ နအဖအေပၚခ်မွတ္ထားတဲ့ ကုန္သြယ္ေရးဒဏ္ခတ္ပိတ္ဆို ့မႈေတြကို ရုတ္သိမ္းေပးဖို ့ သတင္းစာရွင္းလင္းပဲြကို လွည္းတန္းကိုကိုလတ္နဲ ့ ကေနဒါႏိုင္ငံမွ ျပန္သြားတဲ့ ေရာင္နီဦးတို ့ျပဳလုပ္ခဲ့ပါတယ္။ ေသခ်ာ တာကေတာ ့ ဒီလိုမ်ဳိးသူတို ့လုပ္တာဟာ နအဖေကာင္းစားေရးနဲ ့ သူတို ့အခြင့္အေရးအတြက္ ေလာ္ဘီ(Lobby) လုပ္တာပဲျဖစ္ပါတယ္။ ျမန္မာျပည္သူေတြဟာ အေနာက္ႏိုင္ငံေတြနဲ ့ဥေရာပႏိုင္ငံေတြ ကုန္သြယ္ေရးဒဏ္ခတ္မႈမလုပ္ခင္ ကတည္းက ဆင္းရဲတြင္းနက္ေနတယ္ဆိုတာ ကိုကိုလတ္နဲ ့ေရာင္နီဦးတို ့သိလို ့ ရွစ္ေလးလုံး ဒီမိုကေရစီအေရးေတာ္ပုံ ၾကီးမွာ ပါဝင္ခဲ့ၾကတာျဖစ္ပါတယ္။ ဒီမိုကေရစီအေရးအတြက္ ေပးဆပ္ခဲ့တဲ့ ရဲေဘာ္ေတြ၊ ေပးဆပ္ေနဆဲ ရဲေဘာ္ေတြရဲ ့ မ်က္ႏွာကိုမွ မေထာက္ပဲ ေဖာက္ျပန္စြာနဲ ့ နအဖအတြက္ ေရွ ့ေနလိုက္ေပးေနတဲ့ ကိုကိုလတ္ရဲ ့ေနာက္ေၾကာင္း၊ ေရာင္နီဦးရဲ ့ ေနာက္ေၾကာင္းတို ့ကို ေအာက္ပါအတိုင္းေတြ ့ျမင္ႏိုင္ပါတယ္။၁၉၈၈ခုႏွစ္ မတ္လ တံတားနီလႈပ္ရွားမႈျပီးတဲ့ေနာက္ပိုင္းမွာ ကိုကိုလတ္ဟာ ေရွ ့ေနဦးေနမင္းနဲ ့ပက္သက္ျပီးရခဲ့တဲ့ အဆက္အသြယ္ျဖစ္တဲ့ ဘီဘီစီသတင္းေထာက္ ခရစ္တိုဖါဂါးနက္နဲ ့ ေက်ာင္းသား၊ေက်ာင္းသူတခ်ဳိ ့ လွ်ဳိ ့ဝွက္အင္တာ ျဗဴးလုပ္ရာမွာပါဝင္သူတဦးျဖစ္ပါတယ္။ ရွစ္ေလးလုံးကာလမွာ ကိုမင္းေဇယ်ာ ဦးေဆာင္တဲ့ ျမန္မာႏိုင္ငံလုံးဆိုင္ရာ ေက်ာင္းသားမ်ားဒီမိုကေရစီအေရးေတာ္ပုံလႈပ္ရွားမႈေကာ္မီတီ (မကဒ)မွာ ပါဝင္ခဲ့ပါတယ္။ ၁၉၈၈ခုႏွစ္၊ စက္တင္ဘာ ၁၈ ရက္ေန ့မွာ စစ္တပ္မွ အာဏာသိမ္းျပီးေနာက္ပိုင္း ကိုကိုလတ္ဟာ ထိုင္း-ျမန္မာနယ္စပ္ ေသေဘာဘိုးစခန္းသို ့ ေတာခိုခဲ့ပါတယ္။ နယ္စပ္မွာ ဖင္ပူေအာင္ေတာင္ မေနခဲ့ပဲ အေစာဆုံး အလင္းျပန္ဝင္ခဲ့သူတဦးျဖစ္ျပီး ရန္ကုန္ေရာက္ ေတာ့ ေထာက္လွမ္းေရး ဗိုလ္ခင္ညြန္ ့တို ့အစီအစဥ္နဲ ့သတင္းစာရွင္းလင္းပဲြ ျပဳလုပ္ခဲ့ပါတယ္။ အဲ့ဒီသတင္းစာရွင္းလင္း ပြဲမွာ ကိုကိုလတ္ မွဦးေဆာင္ျပီး ေကအန္ယူမေကာင္းေၾကာင္း ေဆြးေႏြးခဲ့ပါတယ္။ ဒီေနာက္မွာ ေထာက္လွမ္းေရးရဲ ့ေပး စာကမ္းစာေတြနဲ ့ ကုမၸဏီပါမစ္ေတြရခဲ့ပါတယ္။ ၁၉၈၉ခုႏွစ္ ေနဝင္မီးျငိမ္း မာရွယ္ေလာအမိန္ ့ထုတ္ထားတဲ့ ကာလမ်ဳိး မွာေတာင္ ကိုကိုလတ္ဟာ စစ္တပ္ထဲမွာေသာက္စားမူးယစ္ျပီး တပ္ရင္းမွဴးစီးတဲ့ (Nissan Patrol) ကား နဲ ့ သူ ့ ကို ညအခ်ိန္အိမ္ျပန္လိုက္ပို ့ေပးေလ့ရွိတာကို လွည္းတန္းဝန္းက်င္မွ ေက်ာင္းသားေတြ ျမင္ေတြ ့ေလ့ရွိပါတယ္။ ေနာက္ ပိုင္းမွာေတာ့ သူဟာ ရန္ကုန္မွာရွိတဲ့ ေက်ာင္းသားအင္အားစု ေတြနဲ ့ တစထက္တစ ကင္းကြာသြားခဲ့ပါတယ္။ေရာင္နီဦးဟာ ေအးလြင္ ရဲ ့ ေက်ာင္းသားမ်ားဒီမိုကေရစီအေရးေတာ္ပုံပါတီမွာ ပါဝင္ခဲ့ဘူးသူတဦးျဖစ္ျပီး ၁၉၉ဝခုႏွစ္ ေနာက္ပိုင္းမွာ ၄င္းရဲ ့အကို ျငိမ္းခ်မ္းဦး (ဒုတိယအၾကိမ္ျပန္ထြက္လာသူ) အဆက္အသြယ္နဲ ့ မြန္ျပည္နယ္မွ တဆင့္ ဘန္ေကာက္ကို ေရာက္လာခဲ့သူျဖစ္ပါတယ္။ ၁၉၉၁ခုႏွစ္မွာ တရားမဝင္ ဝင္ေရာက္မႈနဲ ့ ဘန္ေကာက္မွာ ထိုင္းရဲ ရဲ ့ဖမ္းဆီးျခင္းခံရပါတယ္။ အဲ့ဒီအခ်ိန္က ထိုင္းႏိုင္ငံ အာဏာသိမ္းစစ္အုပ္စုျဖစ္တဲ့ ဆူခ်င္ဒါးဦးေဆာင္တဲ့ (National Peace Keeping Council) အစိုးရ ရဲ ့ ျမန္မာေက်ာင္းသားမ်ား အေပၚ သေဘာထားတင္းမာ ေနခိ်န္ျဖစ္လို ့ အဖမ္းခံရတဲ့ ေက်ာင္းသားေတြကို (လဝက) အခ်ဳပ္ကေန ဘန္ေကာက္ျမိဳ ့မွာရွိတဲ့ ဘန္ခင္ရဲသင္တန္းေက်ာင္းဝင္းထဲမွ အထူးထိမ္းသိမ္းေရးစခန္း (Special Detention Centre) မွာထားပါတယ္။ ဒီအထဲမွာ ေရာင္နီဦးလည္း ပါခဲ့ပါတယ္။ ဇာတိျပလာတာ ကေတာ့ ေရာင္နီဦးဟာ အထိမ္းသိမ္းခံေနရတဲ့ မည့္သည့္ေက်ာင္းသားကိုမွ အသိေပးမႈ မရွိပဲ ေက်ာင္းသားေတြဟာ ကိုယ္တိုင္းျပည္ကို ျပန္ခ်င္လုိေၾကာင္း မလိမ့္တပတ္နဲ ့ျမန္မာသံရုံးကို လွ်ဳိ ့ဝွက္စာေရး ဆက္သြယ္ခဲ့ပါတယ္။ ဒါ့အျပင္ ထိမ္းသိမ္းေရးစခန္းမွာ အစာငတ္ခံဆႏၵျပေနခ်ိန္မွာလည္း အေစာဦးဆုံး သပိတ္လွန္ သူတဦးျဖစ္ျပီး ဆႏၵျပမႈကိုဦးခ်ဳိးခဲ့ပါတယ္။ သူဟာ ၁၉၉၂ခုႏွစ္ မတ္လမွာ ျပန္လည္လြတ္ေျမာက္လာျပီး ျမန္မာျပည္မွာ အမ်ဳိးသားညီလာခံက်င္းပမယ့္ ႏိုင္ငံေရးရာသီဥတုျဖစ္ေနခ်ိန္မွာ ျမန္မာႏိုင္ငံဖဲြ ့စည္းအုပ္ခ်ဳပ္ပုံအေျခခံဥပေဒ ေလ့လာ ေရးအုပ္စုအမည္နဲ ့ ဒညတ နဲ ့ အက္ဖ္တီယူဘီ တို ့မွာ ေငြေတာင္းခဲ့ပါေသးတယ္။ ၁၉၉၃ခုႏွစ္ ဇန္နဝါရီလမွာ ထိုင္း အစိုးရဟာ ဘန္ေကာက္ျမိဳ ့မွာရွိေနတဲ့ ျမန္မာေက်ာင္းသားေတြကို ရပ္ခ်္ဘူရီခရိုင္အတြင္းရွိ မနီလြိဳင္စခန္းကို အတင္းအက်ပ္ ဝင္ခိုင္းခဲ့ပါတယ္UNHCR ကလည္း campမဝင္တဲ့ ေက်ာင္းသားေတြကို ေထာက္ပံံ့ေၾကးေငြ ျဖတ္ေတာက္ခဲ့ခ်ိန္မွာ ေရာင္နီဦး ဟာ campဝင္ျပီး ကေနဒါႏိုင္ငံ သြားဖို ့ တတိယႏိုင္ငံအစီအစဥ္ကို ေလွ်ာက္ခဲ့ပါ တယ္။ မနီလိြဳင္စခန္း ေရာက္တဲ့ အခါမွာလည္း စခန္းထဲမွာရွိတဲ့ ေက်ာင္းသားေတြကို လွဳံေဆာ္ျပီး ထိုင္းအစိုးရကို ဆႏၵျပခိုင္းခဲ့လို ့ခေလးသူငယ္ေတြ၊မိသားစုေတြ၊အိုၾကီးအိုမအရြယ္ေတြအပါအဝင္ လူေပါင္းမ်ားစြာ အဖမ္းအဆီးခံခဲ့ရျပီး ဘန္ေကာက္မွာရွိတဲ့ အထူးထိမ္းသိမ္းေရးစခန္းမွာ လေပါင္းစြာ အခ်ဳပ္အေႏွာင္ခံခဲ့ရပါတယ္။ အဲ့ဒီဆႏၵျပပဲြမွာေရာင္နီဦး ဟာ “က” ခသိန စကားဝွက္နဲ ့ လုပ္ကိုင္သြားတာျဖစ္ပါတယ္။ ဒီစကားဝွက္ဟာ သူေလ်ာက္ထားျပီးျဖစ္တဲ့ ကေနဒါ ႏိုင္ငံ ကို အထူးထိမ္းသိမ္းေရး စခန္းထဲမွ တိုက္ရိုက္ထြက္ရေအာင္ အသုံးျပဳျခင္းျဖစ္ျပီး လူမ်ားစြာကို အက်ဥ္းစခန္းမွာ ပစ္စလတ္ခတ္ထားခဲ့မယ့္ အစီအစဥ္ပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ကိုယ္လႊတ္ရုန္းေျပးမယ့္ နည္းလမ္းျဖစ္ပါတယ္။ ကံမေကာင္းခ်င္ေတာ့ ေရာင္နီဦးဟာ အထူးသိမ္းသိမ္းေရးစခန္းမွ တဆင့္ မနီလြိဳင္စခန္းကို ျပန္ပို ့ျခင္း ခံရပါတယ္။ စခန္းျပန္ေရာက္တဲ့ အခ်ိန္မွာ သူရဲ ့ ေအာက္တန္းစားက်တဲ့ စိတ္ဓါတ္ကို မႏွစ္သက္တဲ့ ေက်ာင္းသားတဦးက ထိုးၾကိတ္ ခဲ့ျပီး လူအမ်ားက ဝိုင္းဝန္းအားေပး ၾကည့္ရႈခဲ့ပါတယ္။ ျပီးေတာ့ ကေနဒါႏိုင္ငံကို ေရာက္ရွိသြားပါတယ္။ ၂ဝဝ၁ခုႏွစ္ ၾသဂုတ္လမွာ အေမရိကန္ႏိုင္ငံ၊ အင္ဒီယာနာတကၠသိုလ္မွာ ျပဳလုပ္ခဲ့တဲ့ ပထမအၾကိမ္ေျမာက္ ႏိုင္ငံတကာ ျမန္မာ ေက်ာင္းသားမ်ားညီလာခံကို ကေနဒါႏိုင္ငံအေနနဲ ့ေရာင္နီဦး၊ျမင့္ေဆြ၊ျမတ္သာတို ့တက္ေရာက္ခဲ့ပါတယ္။ ဒီညီလာခံမွာ ျမင့္ေဆြက ကုန္သြယ္ေရးဒဏ္ခတ္မႈကိုကန္ ့ကြက္တဲ့ အဆိုကိုတင္သြင္းလာလို ့ ေက်ာင္းသားအမ်ားစုနဲ ့ အေခ် အတင္ ျဖစ္ခဲ့တဲ့ အျပင္ ညီလာခံမွာ ေဆြးေႏြးမယ့္ အစီအစဥ္ထဲမွာ မပါခဲ့လို ့ သူတို ့ရဲ ့ အဆိုျပဳခ်က္ဟာ မေအာင္ျမင္ခဲ့ပါဘူး။ ၂ဝဝ၃ခုႏွစ္ ဇူလုိင္လမွာ ၾသစေၾတးလွ်ႏိုင္ငံ၊ ဆစ္ဒနီျမိဳ ့မွာ ျပဳလုပ္ခဲ့တဲ့ ဒုတိယအၾကိမ္ ႏိုင္ငံတကာျမန္မာေက်ာင္းသား မ်ားညီလာခံ မတိုင္မွီကာလတုန္းမွာလည္း ေရာင္နီဦးဟာ ဘာျပင္ဆင္မႈမွမရွိပဲ ကေနဒါႏိုင္ငံမွာ ဒုတိယအၾကိမ္ေက်ာင္း သားညီလာခံကို ျပဳလုပ္ဖို ့ ၾကိဳးစားလာပါေသးတယ္။ သူ ့ကို ဘယ္သူမွ ယုံၾကည္မႈမရွိတဲ့အတြက္ သူ ့ရဲ ့ၾကိုးစားမႈဟာ မေအာင္ျမင္ခဲ့ပါဘူး။ ဆိုရရင္ ေရာင္နီဦး တို ့လုိ လူမ်ဳိးေတြဟာ ဒီမိုကေရစီေရးလႈပ္ရွားမႈထဲမွာ ဖ်က္မ်ဥ္းသက္သက္ လုပ္ရပ္ေတြပဲ လုပ္ေလ့ရွိပါတယ္။ ေက်ာင္းသားလႈပ္ရွားမႈေတြျဖစ္တဲ့ ဗကသ၊မကသ၊တပ္ေပါင္းစု (တပ္ဦးမ်ားအဖဲြ ့ခ်ဳပ္) နဲ ့ မကဒတေတြနဲ ့လည္း ပါဝင္ပက္သက္ျခင္းမရွိပဲ ေက်ာင္းသားေခတ္ေကာင္းရင္ ေက်ာင္းသားအေရျခဳံျပီး၊ ေက်ာင္း သားေခတ္မေကာင္းရင္ နအဖ အေရျခဳံမယ့္ သူမ်ဳိးေတြျဖစ္ပါတယ္။ ဒီလုိ လူမ်ဳိးေတြလို ရပ္တည္ခ်က္မမွန္သူေတြ၊ အေရာင္ေျပာင္းလြယ္လိုသူေတြရဲ ့ ယခုၾကိဳးစားေနတဲ့ ျမန္မာႏိုင္ငံအေပၚ ကုန္သြယ္ေရးဒဏ္ခတ္မႈကို ဆန့္က်င္ကန္ ့ ကြက္တဲ့ လႈပ္ရွားမႈေတြဟာလည္း ေရေပၚမွာ အရုပ္ေရးသလုိမ်ဳိး ျဖစ္ေနပါတယ္။ ဗိုလ္ခင္ညြန္ ့တို ့လက္ထက္ကလည္း အေမရိကန္ႏိုင္ငံ၊ဝါရွင္တန္မွာရွိတဲ့ (Lobby Company) တခုကိုငွားရမ္းျပီး ကုန္သြယ္ေရးဒဏ္ခတ္မႈရုတ္သိမ္းဖို ့ ၾကိဳးစားခဲ့တာေတြ၊ ရွစ္ေလးလုံးကာလမွာ ေရွ ့ေနမ်ားေကာင္စီမွာဦးေဆာင္ခဲ့တဲ့ ေဒၚျမင့္ျမင့္ခင္ (ေနာင္ အင္န္အယ္ဒီ ဗဟုိေကာ္မတီဝင္ေဟာင္း) ကို စစ္အုပ္စုက အေမရိကားလႊတ္ျပီး ကုန္သြယ္ေရးဒဏ္ခတ္မႈရုတ္သိမ္းဖို ့ ၾကိဳးစားခိုင္းခဲ့ တာေတြဟာ ေအာင္ျမင္မႈမရခဲ့တဲ့အျပင္ ပိုျပီးတိုးလို ့ေတာင္ ဘ႑ာေရးဆိုင္ရာ ပိတ္ဆို ့အေရးယူမႈေတြကို ဥေရာပ သမဂၢနဲ ့ ၾသစေၾတးလွ်ႏိုင္ငံတို ့ပါ လုပ္ကိုင္ခဲ့ပါတယ္။ စစ္အုပ္စုရဲ ့ ႏိုင္ငံေရးဖိႏွိပ္မႈေတြ၊လူ ့အခြင့္အေရးခ်ဳိးေဖာက္မႈေတြ ထူေျပာေနသမွ် ဒဏ္ခတ္ပိတ္ဆို ့မႈေတြ၊ ဖိအားေပးမႈေတြဟာ ဆက္လက္ျဖစ္ထြန္းေနမွာပါ။ သိၾကားမင္း ေတာင္ နအဖ ဖက္က ဝင္ျပီး ကူညီေပးလို ့ မရႏိုင္ပါဘူး။နိဂုံးခ်ဳပ္အေနနဲ ့ေရးရရင္ နအဖရဲ ့၂ဝ၁ဝေရြးေကာက္ပဲြ အခင္းအက်င္းအတြက္ ကိုကိုလတ္၊ေရာင္နီဦး၊ေအးလြင္ တို ့ လို ျခံခုန္ေရးသမားေတြကို စစ္အုပ္စုမွ မလဲြမေသြ ထုတ္သုံးမွာျဖစ္ပါတယ္။ ေရွ ့မွာလည္း ေဇာ္ဦး (NCGUB-Technical Advisory Network Director) လို လူမ်ဳိးဟာလည္း စစ္အုပ္စုနဲ ့ ပုလင္းတူဘူးဆို ့အျဖစ္ ေပါင္းဖက္ဆက္ဆံေနပါတယ္။ ျပည္ပမွာရွိေနတဲ့ ျမန္မာ့ ဒီမိုကေရစီေရး ဦးေဆာင္လႈပ္ရွားသူေတြထဲမွာလည္း စစ္အုပ္စု နဲ ့စည္းဝါးရိုက္ျပီး ဒူးေထာက္အညံ့ခံဖို ့ တသီတတန္းၾကီး ညွဳိႏႈိင္း ေစာင့္ ေမွ်ာ္ေနၾကပါတယ္။ ဘာေၾကာင့္လဲဆိုရင္ ဒီလူေတြကို ေထာက္ပံံ့ေနတဲ့ ႏိုင္ငံေတြက ေဒၚလာေငြေတြကို အနာဂတ္မွာ ေထာက္ပံ့ေပးအုံးမယ့္ အေျခအေနမ်ဳိး မရွိ ေတာ့ေၾကာင္း စတင္ေျပာဆိုေနပါျပီ။ ဥပမာအေနနဲ ့အေမရိကားမွOSI, NED နဲ ့ ေနာ္ေဝနဲ ့ စကင္ဒီနီးဗီးယားႏိုင္ငံ ေတြပဲျဖစ္ပါတယ္။ အဓိကအေၾကာင္းကေတာ့ ႏွစ္ေပါင္း (၂ဝ)မွ် Proposal အမ်ဳိးမ်ဳိးေရးကာ ေငြလွည့္ေတာင္းျပီး ဘာတခုမွ်လုပ္မျပႏိုင္ေတာ့ ယုံၾကည္မႈကုန္ခမ္းသြားလို ့ပဲျဖစ္ပါတယ္။ စစ္မွန္တဲ့ ျပည္သူဘက္ေတာ္သား ဒီမိုကေရစီ ေရးအင္အားစုေတြအတြက္ ႏိုင္ငံေရးသတိရွိေရး၊ ရန္-ငါစည္းျပတ္ေရး၊ ရပ္တည္ခ်က္ခိုင္မာေရး၊ တိုင္းခ်စ္ျပည္ခ်စ္ စိတ္ဓါတ္ရွင္သန္ေရးေတြနဲ ့ပဲ ေဖာက္ျပန္ေရးဝါဒီေတြကိုကာကြယ္တားဆီးရပါလိမ့္မယ္။ ဒါ့အျပင္လူထုအေျချပဳ ႏိုင္ငံေရး လုပ္ဟန္ေတြကို ေမြးထုတ္ျပီး လူထုလူတန္းစားအလႊာ အသီးသီး ပါဝင္တဲ့ လူထုတပ္ေပါင္းစု နဲ ့ စစ္အာဏာရွင္စံနစ္ကို တိုက္ပဲြဝင္သြားရပါမယ္။ ျမန္မာႏိုင္ငံအေပၚ ကုန္သြယ္ေရးဒဏ္ခတ္ေရး၊ မခတ္ေရးဟာ ဒီမိုကေရစီေရးအတြက္ ပင္မလမ္းေၾကာင္း မဟုတ္ပဲ စစ္အာဏာရွင္ျပဳတ္က်ေရးသည္သာ အဓိကျဖစ္ေၾကာင္းေရးသားလိုက္ပါတယ္။

။ဧရာ (ဆစ္ဒနီ)၁၂၊၄၊၂ဝဝ၉

တဆင့္ကူးယူေဖၚျပအပ္ပါသည္
ဂဠဳန္မင္း